Ehtimol,kecha onam ham shu oymomaga termilib,meni o‘ylab yotgandir.Ko‘rgisi kelgandir. «0‘g‘lim qani», deb so‘ragandir. Anaviga-ku,bir nima deyishga haddi sig‘maydi.Nasibaga yalingandir:«Akangni chaqirtir,ko‘rib qolay», degandir...Onam sho‘rlik....So‘nggi niyatiga ham yetolmagan...Bu qandoq bedodlik!Bu qandoq adolatsizlik?!0‘zing-chi?Nega. yig‘lamaysan? Ko‘zingda onang uchun to‘kadigan bir qatra yoshing yo‘qmi?„😢

O`tkir Hoshimov🌿

,,#Ikki eshik orasi''romanidan parcha

👉 @Otkir_Xoshimov

Odatda, har qanday qiz ham ota-onasining bag'ridan chiqib ketayotganida yig'laydi. Lekin ming yig'lagani bilan yuragining tub-tubini yoritib, ilitib turadigan nur bo'ladi. Yangi hayot, hali o'zi ko'rmagan, ammo orzu qilgan, bo'yga yetishi bilan g'ira-shira tasavvur qilib yurgan yangi, sehrli olam kelinning ko'z yoshini shirin qilib yuboradi...🌿

O`tkir Hoshimov

https://t.me/Otkir_Xoshimov

#Urush Bo'lmasin

Дунё-дунё бўлиб яралди қачон,
Ҳаёт оҳанглари таралди қачон.
Зулмат ёруғликни кўролди қачон...
Нима бўлса бўлсин, уруш бўлмасин.

Баҳор келганини билмасам майли,
Қирларда лолалар термасам майли.
Майли, хандон кулиб юрмасам майли,
Нима бўлса бўлсин, уруш бўлмасин.

Балки умрим узун, балки қисқадир,
Майли, билмай ҳузур, ҳаловат надир.
Майли, меҳнат қилсам – топмасам қадр,
Нима бўлса бўлсин, уруш бўлмасин.

Наҳот ғаним билса одам одамни,
Куйдириб кул қилса ёруғ оламни?
Мен кимга ишондим азиз боламни –
Нима бўлса бўлсин, уруш бўлмасин.

Муҳаммад Юсуф

@Otkir_Xoshimov

@Otkir_Xoshimov

​​​​Ehtimol o'g'rilik qilgan odamning siri ochilmas, ehtimol qotillik qilgan olchoqning ham siri bilinmas. Ammo xiyonat fosh bo'lmay qolmaydi. Negaki, xiyonatni bir odam qilmaydi. Albatta, sherigi bo'ladi. Faqat, yomon joyi shundaki, xiyonatdan ozor chekkan odam bu sirni hammadan keyin biladi. Shunisi alam qiladi...

***©***O'tkir Hoshimov (Ikki eshik orasi) asaridan

👉 @Otkir_Xoshimov

— Одам учта нарсанинг қадрини доим кечикиб билади. Ёшлик. Соғлиқ. Тинчлик.
— Дўстни хўрлаш – гуноҳ. Умр йўлдошини хўрлаш – юз ҳисса гуноҳ. Ота-онани хўрлаш – минг ҳисса гуноҳ. Гўдакни хўрлаш – чексиз гуноҳ...
— Иш кўплиги-ю, вақт йўқлигидан нолиманг. Вақт кўплиги-ю, иш йўқлигидан қўрқинг. Одамни абгор қиладиган нарса – бекорчилик.
— Ҳатто, булбул ҳам бола очганидан кейин сайрашни бас қилиб, полапонларига емиш ташийди.
— Эрталаб турганингда, кундузи юрганингда, кечаси ухлаганингда ҳеч қаеринг оғримаса шунинг ўзи бахт!
— Ақл билан мансабга эришиш мумкин. Мансаб билан ақлга эришиб бўлмайди.
— Дунёда мукаммал нарса йўқ. Ҳатто Муҳаббат деб аталмиш олий туйғуда ҳам адолатсизлик бор. Ким қаттиқроқ севса, ўша кўпроқ изтироб чекади.
— Инсоннинг баҳоси бу дунёда ўзи олгани билан эмас, ўзидан қолгани билан белгиланади.
©️ Ўткир Ҳошимов

@Otkir_Xoshimov

ТАСАЛЛИ

Қабристон жимжит. Фақат ёлакнинг икки четида
саф тортган мирзатераклар қабр устига бош эгган
фарзандлардек онага ором тилаб алла айтади. Уларнинг мунгли шивирлаши тиловат садоларига қўшилиб,
юракни эзувчи оҳангга айланади... Оқ сурп яктак кийган, мош-гуруч соқоли ўзига ярашган
гўрков юзига фотиҳа тортиб ўрнидан туради:

- Болди энди, болам! Бунақада ўзингизни олдириб қўясиз, Дунёнинг ишлари шу экан, илож
қанча? - У бир зум индамай қолади-да, қўшиб
қояди: - Волидайи меҳрибонингиз хўп ярлақаган
одам эканлар. Тўшакда ётмабдилар, бировга
зориқмабдилар... Бунақа беозор олим ҳар кимга
ҳам насиб этавермайди.
Нами қуриб улгурмаган тупроқ уюмига тикилганча ўйлайман.
Эҳтимол шундайлир. Онам бу дунёда камсуқумгина яшарди. Ҳеч кимга озор бермасди.
Ҳеч ким билан ҳеч нимани талашмасди. Эҳтимол, табиатнинг энг шафқатсиз элчиси билан ҳам
олишиб ўтиришни хоҳламагандир. Эҳтимол...
- Кўрдингизми, - дейди қария ўйчан оҳангда, - ўша куни кечаси билан жала қуйиб чиқди.
То қабрга қўйгунимизча тинмади. Қўйишимиз
билан чарақлаб офтоб чиқди. Бунақа руҳи пок
одамлар кам болади, болам, мен биламан-ку.
Эҳтимол, шундай ҳамдир. Балки, одамларнинг дардига шерик болавериб кўникиб кетган бу
нуроний қария керакли пайтда ҳар кимга ана шундай тасалли сўзини айтар. Раҳмат сизга, отахон.
Эртами-кечми ҳар кимнинг иши тушадиган
мана шу қолларингиз учун раҳмат. Ўртаниб
турган юракка сув сепа биладиган мана шу
ҳамдард қалбингиз учун раҳмат. Фақат... Хамма гап ёмғирда болса, яна ақалли уч кунгина
онамнинг умри чўзилса-ю, кейин ёмғир эмас,
муттасил тош ёғса ҳам рози эдим...
Бир ҳафта болдики, дўстларим, таниш-нотанишлар эшикдан маъюс кириб келишади. Дўстларим
жимгина ўтириб, жимгина чиқиб кетишади. Бошқалар оҳиста сўрайдилар:
- Неча ёшда эдилар?
Мен айтаман... Айтаман-у ўйлайман: онанинг
ёш-қариси бўладими? Меҳрнинг ёш-қариси
бўладими? Шафқатнинг-чи? Садоқатнинг-чи?
Илгарилари бир ҳақиқатни билардим. Она учун
боланинг катта-кичиги болмайди. Энди яна бир
ҳақиқатни англадим. Бола учун ҳам онанинг
катта-кичиги болмас экан. Она - она экан. Унга
бошқа сифат керакмас

Ўткир Ҳошимов ( Дунёнинг ишлари ) китобидан

? @Otkir_Xoshimov ?