بی‌دلی را که عشق بنوازد
جان او جلوه‌گاه خود سازد
دل او را ز غم به جان آرد
تن او را ز غصه بگدازد

به خودش آنچنان کند مشغول
که به معشوق هم نپردازد
چون کند خانه خالی از اغیار
آن گهی عشق با خود آغازد

زلف خود را به رخ بیاراید
روی خود را به حسن بترازد
بر لب خویش بوس‌ها شمرد
با رخ خویش عشق‌ها بازد

چون درون را همه فرو گیرد
ناگهی از درون برون تازد
با عراقی کرشمه‌ای بکند
دل او را به لطف بنوازد

تا به مستی ز خویشتن برود
به جهان این سخن دراندازد
که همه اوست هر چه هست یقین
جان و جانان و دلبر و دل و دین

عراقی

بی کلام

" کاشکی " عدم پذیرش است
🙏🙏

@beeerah

آگاهی حاصل تجربه ی مستقیم است

مک کنا

معاشرانِ سبک‌ سیر از جهان رفتند
به غیرِ آبِ روان هیچ‌کس به باغ نماند

صائب

عاشق صادق برای عشق ورزیدن
سوژه ندارد
انتخاب نمی‌کند
هر لحظه در هر صورتی معشوق را می‌بیند
بی دریغ عشق می ورزد
🙏🙏

@beeerah

سیر نمیشود نَظَر
بس که لطیف منظری

سعدی

این لطافت زمانی دیده می‌شود
که نَظَر هیچ نَظَری ندارد
و در نمیدانم آرمیده است
🙏🙏

@beeerah

عشق ادراک آگاهانه ی یگانگی ست
این که زندگی خودش را
در بی نهایت فرم های گوناگون
ابراز و بیان می‌کند

اگر در قالب مرزهای اختیاری که به نحوی ساختگی برپا شده‌اند باقی بمانید
انگار بین دو دیوار بلند گام برمیدارید
و عظمت دنیا را نخواهید دید

اما اگر دیوارهایی که نگاه شما را محدود میکنند فرو بریزید و اگر عظمت و بیکرانگی ناقطعیت‌اش هراس در شما بیفکند
پس آن خواب آلودگی باستانیِ درونتان از خواب برمیخیزد

یونگ

وقتی این دیده می‌شود
گاه فرد از حیرت
سالها به سکوت فرو می‌رود
زیرا دیده می‌شود که هرآنچه فکر می‌کردم هرآنچه باور کرده بودم
هرآنچه درمورد خودم درست و واقعی می‌پنداشتم هیچ معنایی ندارد

ریچارد سیلوستر