​​📝Очкўзлик балоси
(Бўлган воқеа)

Ботир бинойидек пул топаётган эди. Топгани оиласи, бола-чақасидан ортиб, кичкина тижоратга ҳам пул тикиб қўйган эди. Егани олдида, емагани кетида бўлиб турганига хотини Зилола шукр қилмади.
"Ботирака "банковский" бўлгани билан барибир дом. "Дом" деган номи бор. Ҳали укангизга, ҳали опангизга ташиганингиз ташиган. Бунақада домда ўтираверамиз димиқиб.
Мен ҳам қариндошларимни данғиллама ҳовлида меҳмон қилгим келади. Қачонгача домда яшаймиз?"
Зилола қачон қараса битта дардни чайнагани чайнаган. Ботир хотинининг минғирлашига кўникиб кетган. Зилола тўхтай демайди. Беш хоналик уй унинг орзуларига кичиклик қилади. Зилола аразлайвериб, кўз ёшини оқизавериб охири эрини Россияда ишлаб келишига аранг кўндирди.
Озода хола Ботирга неча марта Худонинг зорини қилди.
"Ботир нима бор Россияда? Топиб турибсан. Ризқинг келиб турибди. Яна нима керак? Уйинг бўлса, мошинанг бўлса. Ижарада ўтирмаётган бўлсанг. Йиғиштир бу ниятингни. Борма Россияга!"
Зилоланинг сўзи сўз, гапи гап. Ботир Россияга кетди.
Яхши ишга жойлашди. Даромад яхши. Ҳар ой Зилолага пул жўнатади. Зилола катта ҳовлининг орзусида пулни битталаб йиғади.
Орадан ойлар ўтди. Ботир на таътилда келди, на байрамда. Ойлар сувдек оқиб, орадан беш йил ўтиб кетди.
Озода хола ҳар сафар телефонда Ботир билан гаплашар экан кўз ёш қилади: "Болам қачон келасан? Бўлди етар! Болаларинг катта бўлиб қолишди. Шунча топганинг бўлади. Аллоҳ баракасини берсин! Қайтгин энди..."
Ботир ҳар доим тез кунларда қайтишини айтиб, баҳоналар тўқийди.
Зилола тезда сотилаётган ҳовлининг дарагини эшитди-ю, Ботирга телефон қилди. Ботир бепарвогина: "Ҳа, домни сотгин. Етмаганига жўнатган пулларимни қўшиб олавер", деди.
Зилола эри айтганидай қилди. Ниятига етди. Катта ҳовли эгасига айланди. Энди 4 та боласи билан маза қилиб яшашини, эри келса ҳаёти янада бутун бўлишини ўйлаб ичига сиғмасди. Ҳовли ўртасида катта фаввора. Атрофида дарахтлар. Ертўлада алоҳида ҳовуз, пархона. Айни Зилола хоҳлаганидек.
Мана Зилоланинг кўчиб келганига ҳам уч йилдан ошди. Лекин Ботир келай демасди.
Ботирнинг отаси оғирлашиб ётиб қолди. Ботир мажбур учиб келди. Анча ўзгариб кетган эди. Онаси ўғлини бағрига босганча йиғлади. Отаси ўғлини кўрди-ю кўнгли таскин топиб, кўп ўтмай вафот этди.
Ботир анча ўзгарган. Онаси ҳам, Зилола ҳам сезяпти. Лекин ҳеч ким ташига чиқармасди. Зилола эрини кўпга келмаганини, яна Россияга қайтиб кетишини эшитиб, Ботирга ёлвориб деди: "Илтимос! Ботирака кетманг. Бўлди ҳамма нарсамиз бор-ку. Сизсиз қийналиб кетдим. Болалар ҳам катта бўлиб қолишди. Уларга ота керак!"
Ботир Зилолани ўзига қаратиб, елкасидан тутганча деди: "Зилол шуни ўзинг хоҳлаган эдин-ку. Мана ниятинга етдинг. Данғиллама ҳовли олибсан. Ўзинг хоҳлагандек ҳаёт. Маза қилиб яшайвер. Мени Россияда оилам бор. Бешта болам бор. Энди улар учун ишлашим, пул топишим керак. Вақтим бўлганда келиб-кетиб тураман. Пулдан ҳавотир олма жўнатиб тураман".
Зилола эрининг гапларини эшитиб, лабини тишлади. Бир оғиз сўз қайтаролмади. Бўшашганча ерга ўтириб қолди.
Ботир отасининг эҳсонини берди-ю, Россияга учиб кетди.
Зилола ер парчин бўлиб ётиб қолди. Озода хола келинига таскин берсинми, ўзига таскин берсинми?
"Зилолахон йиғламанг, қаддингизни кўтаринг қизим. Болаларга кераксиз. Уларни сиздан бошқа ҳеч ким эплолмайди. Энди дард чекиб ётганингизни фойдаси йўқ. Бўлар иш бўлди. Боламни топганига вақтида шукур қилишингиз керак эди. Майли, туринг шу чойни ичиб олинг. Қувват бўлади", деди-ю қўлидаги новвот солинган иссиқ чойни Зилоланинг ёнига қўйиб чиқиб кетди.
Сўнги пушаймон инсонга фақатгина душмандир.
Зулфия Махмуд.

🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK

❗️#PSIXOLOGIK_TEST

🎁 Sovg'alardan birini tanlang va o'zingiz haqingizda batafsil ma'lumot oling.

Qaysi birini tanlaysiz?👇

📝Ҳаётий ҳикоя: Онам кундошининг икки фарзандини катта қилди...

Нуфузли ташкилотда ишловчи аёл сўзлаб берган онаси тақдири ҳар қандай кишини ўйга толдиради. Бу ҳаётий ҳикоя аввало она матонатининг бепоёнлиги, қолаверса, шукронасининг мукофоти борлиги исботидир. Аёл учун умр йўлдошининг ҳаётида иккинчи инсоннинг борлиги фожиа бўлса, шу тақдирга кўниб, исён кўтармасдан, вақти келганида кундошининг фарзандларини ҳам бағрига олгани сизни ҳам бефарқ қолдирмас.
“Бахтли болалик нималигини жуда яхши биламан. Ҳавас қилса арзигулик оилада катта бўлганман. Ота-онам зиёли инсон бўлиш билан биргаликда, отам юқори лавозимда фаолият юритган. Онам табиатан оғир, босиқ, вазмин аёл эди. Дадам эса уларнинг мутлақо акси: жиззаки, инжиқ, таъби нозик инсон бўлган. Касб тақозоси уни шу ҳолга келтириб қўйган бўлса ажаб эмас.
Онам асли ўқитувчи бўлган. Аммо турмуш қургач, дадам унинг ишлашини истамаган. Шу сабабли уйда, уй-рўзғор ишлари билан андармон бўлишларига тўғри келган. Дадам тўнғич фарзанд бўлгани сабабли, оиладаги бор масъулият унинг елкасида эди: укаларини ўқитиш, уйли қилиш ва ҳатто ишга жойлашгача бош-қош бўлган. Беш ука ва уч сингил шу тарзда ўз ҳаётларини йўлга қўйишган.
Дадам ярим тунга қадар ишлар, аммо ҳар тун кириб, биз фарзандларнинг пешонамизни силаб, ўпиб қўйишни канда қилмасди. Улар биз учун фахрланишга арзигулик инсон эди, десам адашмаган бўламан.
Элас-элас эслайман. Бизнинг оилада тарбиявий усул ғоятда мураккаб, аммо намунага арзийдиган эди наздимда. Ҳайронман, дадам ҳеч қачон бизга уришиб, жеркиб ёки қовоқ солиб гапирмаган. Аммо негадир улар бизнинг бирорта хатомизни билса кечирмайди, деган тушунча бор эди мурғак юрагимизда. Чунки онам ҳар доим бир гапни такрорларди: “Дадангга айтиб бераман, бошқа чора қолдирмаяпсан...”
Ҳафта сўнгида онамга ялинишга тушардик, дадамга бизнинг айбимизни айтмаслигини илтимос қилардик. Яна шундай одат бор эдики, дадам ва мактаб ўртасида дафтар юритиларди. Дафтар устига “Ўқитувчи билан мулоқот” деб ёзиб қўйилар эди. У дафтарни ҳаёт-мамотимиз десам адашмаган бўламан.
Онам ўқишимизга нимагадир аралашмас, одатда жуда банд бўларди. Рўзғор катта, ташвиши ундан ҳам кўп. Ҳар якшанба уйимизда оилавий йиғинлар ташкил этиларди. Бундай базмлар учун алоҳида тайёргарлик кўрар эдик.
Бир гап айтсам балки ишонмассиз: оиламизда ҳеч қачон ота-онамизнинг уришганига ва ҳатто, бақириб гаплашишганига гувоҳ бўлмаганмиз. Чунки онам ҳаддан зиёд итоаткор аёл бўлган. Балки шунинг учун оилада тинчлик муҳити устун бўлган.
Яшиндек хабар оиламизни зирқиратиб ташлади. Ана шундай осуда кунларимизнинг бирида дадамнинг бошқа аёли борлиги ҳақида гаплар тарқалди. Дадам раҳбар, ҳамма танийди. Яхши гап ҳам, ёмон гап ҳам тез тарқаларди. Шов-шувлар авжига чиқди. Уйимиз эса негадир доимгидек сокин. Фақат онам қанақадир ғамгин кўринишда юрадиган бўлиб қолганини эслайман. Лекин дадамга муносабати доимгидек эди.
Миш-мишлар исботини топди. Ўша кезлар юқори синфда ўқир эдим. Уйда жанжал кўтардим. Онамни қўрқоқликда айбладим. У эса жим туриб, аралашмаслигим кераклигини айтди. “Дадангни қандай айблайман: уйга ўз вақтида келса, менга зулм қилмаса, болаларига меҳрибон ота бўлса... Рўзғоримиз тўкис”.
Ҳақиқатан ҳам уйимизда муаммо йўқ эди. Фақат онам тез-тез касалланар, дадам эса ундан вақтини ҳам, пулини ҳам аямас эди. Фақат хиёнати...
Ўша аёл ҳам бегона бўлмаган. Уйимизга келиб кетиб юрадиган котиба қиз эди. Турмуш шароити оғирроқ бўлгани учунми билмадим, ҳар ҳолда иккинчи аёл бўлишга рози бўлган. Кейинчалик уларнинг икки нафар фарзандлари борлигини эшитдим. Шуни аниқ биламанки, бу масала ота-онамиз ўртасида қолиб кетди. Ҳеч ким бунинг ҳисобини сўрагани ҳам йўқ.
Иккинчи синглим ўқишни битириб, дадам ишлайдиган ташкилотга ишга чиқадиган бўлди. У аёл ҳам ўша ерда ишларди. Шунда онам синглимга шунчалар узоқ насиҳат қилганки... “У аёлга дуч келасан. Ҳамманинг кўзи сенда бўлади. Қўлингни кўксингга қўйиб салом бер. Ҳурматини жойига қўй ва ҳеч нарсани сездирма”, дея таъкидлаган. Синглим барибир узоқ ишлолмади, ғурури йўл қўймади.

?Дилором...

-Хаммомга охирги марта ким кирувди!??
Дилором қайнопасининг зардали овозини эшитиб юраги бир зирқираб кетди. "Бошланди" деб қуйди ичида. Қайнонаси қизига:- Нима қипти болам?-деди хайрон булиб. Қайнопаси: Жумрак бузилиб қолган, сув тухтамай томиб ётибди! -деди зарда билан. Қайнонаси Дилоромга савол назари билан қараганди,шоша пиша: -Мени хабарим йуқ ойи, кечаям ёпганда оз оз томиб турувди узи-деди.
Қайнопаси-Қилган одам буйнига олармиди энди! Бу уйда ким қачон уз айбини тан олган, энди олса!-деб зарда билан жаврганча уйига кириб кетди. Шу пайт ховли бурчагида яшайдиган овсининг тунд башараси куринди.
Қайнонасига қараб: Нима гап ойи?-девди. Қайнонаси кимдир хаммомдаги жумракни бузибди, опангизнинг жахли чиқяпти шунга деди. Овсини Дилоромга бир қараб қуйиб: Билмасам, мен нарсаларни бефаросат ишлатмайман. Энди ким қилган булса  хам буйнига олармиди! Бечора опам тузаттиради да яна.-деб хожатхонага кириб кетди.
Дилором гап айланиб унга ва болаларига келиб тегаётганини билиб турарди, лекин хозир овсинига бир нарса деса, шаллақилик қилиб жанжал чиқаришини, энг охирда узидан қурбон ясаб сувдан қуруқ чиқиб кетишинию, Дилором эридан, қайнонасидан балога қолишини биларди. Шунинг учун индамай ховлини супуришда давом этди.
Бунақа холат биринчи марта булаётгани йуқ эди аслида. Шу уйга келгандан бери Дилоромни ёқтиришмадими, ёки овсини узи шунақа ичиқорамиди билмайдию, лекин кунда кунора овсини ишидан кам топиб, бир нарсаларни уйдириб  хали қайнонаси хали қайнопаси билан уруштирарди. Хамма янги келинлар каби Дилором хам  келганида пишириқлар пиширишга уринарди хар куни. Овсини еб куриб албатта хаммани олдида бир камчилигини топиб, чақиб оларди. Нимага фалонча пиширса бунақа чиқади, сиз пиширсангиз бунақа чиқади деб. Иттифоқо бирорта қайнопаси Дилоромни ишларини мақтаб қолсаку, уша куни бир бахона топиб ёмонлаб, овсинини ёмон курсатгунча тинчимасди. Бир куни эри халатлик бир мато олиб келди Дилоромга,уям  тикувчи эмасми, узига яраштириб тикиб кийиб олди. Энди 6 ойлик келин эди ушанда. Ана энди булди жанжал!.. Овсини эри билан жанжаллашибди. Нимага Равшан акам 6 ойлик келинчакка материал оберадию, сиз менга хеч нарса обермайсиз деб. Дилором иш орасида қайнонасининг эрига айтаётган гапини эшитиб қолди: Равшан бундан кейин хотинингга хар нарса опкелиб ғавғо бошлама, янганг аканг билан урушиб қолди. Хам  нарсалари хали яп янги-ку, обермасанг нима қиларди хозир. Ундай эркалатиб бошингга чиқарма хотинингди!.... Эри бир нарсалар деб эътироз билдирган булди. Лекин барибир шундан кейин бирор нарса опкелишга тортиниб қолди. Булар ундан бири. Дилором шу овсини дастидан куп азият чекди. Қайнопа овсин бирикиб куз очиришмасди. Ахволи эса эри гиёхванд моддага "утириб" қолгандан кейин баттар булди. Энди эртаю кеч қайнопаси уйга тинмай нарса ташиганию, лекин текинтомоқларни боқаётганини  гапирарди. Овсини эса қайнопасини баттарроқ гиж гижларди. Эрининг кайфдан бошқаси билан иши булмай қолган, боланиям, хотинниям,ота онаниям унутиб юборганди. Дилором хам гиёхванд эридан, хам қайнопасию овсининг турткилашидан безиб қолганди. Охири кичкина боласини уйга ташлаб ишга чиқди. Қайнопаси онасига қараб: -Хаа бечора онамаа энди бола боғчаям буласиз!-деб Дилоромга теккиздириб чақиб олди. Булмаса узининг болалари хам шу уйда онасини ва овсинини қарамоғида катта булаётганди. Дилором биринчи куни ишдан қайтиб, боласини куриб ачиниб кетди. Уғли роса сув уйнаб уст бошини хул қилганди. Кир чир юзларига қараб булмасди. Водопровод тагида катта товоқда тула идиш товоқлар турарди. Ховлини у яшайдиган тарафи супурилмаган, тузғиб ётганди. Қайнопаси билан овсини кийиниб олган қаёққадир отланиб олишганди. Қайнопаси Дилором дарвозадан кирар кирмас идиш товоқларни курсатиб миннатли охангда: Ювиб оларсиз,овқатни овсинингиз қилиб қуйди, деб чиқиб кетишди. Дилором енг шимариб ишга тушди, ховли супурди, идиш товоқларни ювди, боласини овқатлантириб чумилтириб, кир-чирларини ювгунича вақт алламахал буп қолди. Бу орада эри келди хар доимгидай оғу таъсирида,хеч нарса билан иши хам хабари хам йуқ... Дилором хурлиги келиб туни билан йиғлаб тонгга яқин ухлаб қопти.

?ХАЁТГА КИЗИКИШИМГА УНДАГАН ВОКЕА...
(вокейлик асосида ёзилди)

Бисмиллахир Рохманир Раҳим
Махалламизда бир ёлгиз аёл яшарди. Уни ёлгизлигини куриб бу хаётда уни хеч кими булмаса керак деб уйлайди курган одам. Оллох берган тана, хусн ва умрдан хеч бир банда норози булмаслик керак. Норози инсон бу Худога шак келтирган хисобланишини хар бир банда билади. Уша аёл тахминан 45- 46 ёшлар чамасидаги ёшларда булиб, куринишидан хаётдан норози тарзда гамгин холда яшарди. Кунлардан бир куни холам уйга келди. Холамга ишларим юришмаётганлигидан нолиб суз очгандим, холам :
-- Эй, хаётдан нолима...хаётга интилиб, орзу хавас билан яшаш керак!- дея уша аёлни хаётини мисол килиб гапириб берди.
Уша аёл оилада ёлгиз фарзанд экан. Оилада тарбия берадиган шароити хам узига яраша булганлиги сабаб анча купол, жахлдор ва хаётга кизикиши йук холда усиб улгайибди. Уни бу характери билан хеч бир инсон унга уйланиш учун совчи хам жунатмабди. Шу аснода кари киз булиб колган уша аёл бошка шахарга кучиб кетиб ёлгиз яшай бошлабди. Ишга жойлашибди, ижарага уй олибди. Доим бир хиллик, ишга боради, уйга келади...хаёти шу тарзда утиб мана шу ёшгача етиб колибди. Лекин хар йили йилига бир марта янги йил байрамида ота онасини табриклагани уларни ёнига бориб тураркан.
Мана шу йилги боришида уйларни тозалаб, хамма идишларни ювиб, музлатгичдаги эскириб колган махсулотларни чикариб ташлаш учун пакетга солибдида, чикиндилар ташланадиган жойга ташлаш учун лифт оркали ташкарига чикибди.
-- Лифтга кирган пайтимда тахминан етти ёшлар атрофида бир болакай дуч келди.- дея уша аёл гапида давом этди.
Мен уша болачани хар йили келганимда онасини кулидаги ёш болача эди. Ота онам яшайдиган уйда, факат уларни каватидан юкорида яшашарди. Кузимга таниш куринди. Уст боши эски ва йиртик булиб кетган холда эди. Уни нигохи кулимдаги пакетда эди. Лифтдан иккаламиз бирга чикдик ва мен тугри ахлат ташланадиган контейнерга караб жунадим. Уша болача хам мени кетимдан келаётганини курдим. Бир пайт майин ва паст овозда:
-- Холажон...майлими мен кулингиздаги пакет ичидаги егуликларни олсам?- деди болакай.
Лифтда пайти пакетдаги нарсаларга кузи тушганлиги сабаб егулик нарсалар борлигини курган шекилли.
-- Нима деяпсан углим...ахир бу нарсалар эски, мухлати утиб кетган. Еб булмайди бу нарсаларни касал килади!- дедим ва контейнер ёнига пакети билан куйдим.
Хеч качон бунака холатга тушмаганлигим сабаб ортимга кайта туриб яна уша болачага карадим. Болакай уша пакетни олдида махкам кучоклаб уй томон жунай бошлади.
-- Э...хой бола нега айтганни килмайсан. Онанг каерда сен кулоксиз болани?- дедим унга.
-- Онам касал....урнидан туролмайди, ётибди!- деди гамгин овозда ва жунаб кетди.
Менга нима дедиму бурулиб уйга кириб кетдим. Уйга киргач кечки овкатни газ плитага иситиш учун куйдимда стулга утирдим. Утирибман, бирлан хаёлим уша болакайга кетди. Уни гаплари, хатти харакатлари хеч куз олдимдан кетмасди. Олдинлари хеч хам бунака ахволга тушмагандим. Юракларим жунжукиб кетди. Нимагадир сахийлигим тутиб уша болага ёрдамлашгим келиб колди. Бирдан исиган кечки овкатни бир каттарок идишга солдим, иккита нон, пишлок, колбаса, гушт,сут ва ширинликларни бир пакетга солдим. Уйдан лифтни олдига чикдим. Лекин уша болача кайси хонадонда яшашини билмасдим. Биздан юкорги каватда яшашини билардим холос. Лифтни чакирдим, юкориги каватга кутарила бошладим. Икки кават юкорига кутарилганимда лифт эшигини айнан уша болакай очди. Мен куриб нигохларини олиб кочди. Мени ниятимни тушунди шекилли уйи томон бошлагандек бурилиб секин хона эшиги томон кадам ташлади. Уй эшигини очди ва мени киришимни ишора килди. Уй ичкариси жуда оддийгина ва камтаргина жихозланган. Аммо хамма ёк топ тоза эди. Хонани бир чекасида полда курпа тушакда бир аёл ётарди. Менимча уша аёл болакайни онаси эди. Ёнида эса бир идишда озрок сув ва бир парча латта булаги хам бор эди.

?Гуллаган ўтин

− Туғмаган хотин мевасиз дарахт. Ўттиздан ошган хотин ўтин бўлади. Сенинг хотининг қуриган ва мевасиз дарахт. Қуриган дарахт бехосият бўлади. Ундай дарахтни кесиш керак, билдингми, кесиш?
Хосиятнинг гап пойлаш отади йўқ эди, аммо эрига чой дамлаб чиқаётиб, ҳаммасини эшитди. Шу кунгача эшитган таъна, дашномлари бир бўлди, бугунгиси бир бўлди.
Чой дамланган жойида қолди.
Кийимлари илинган жойида қолди.
Хосият ота уйига қайтиб келди.
Хосиятга одам қўйган кўп бўлди.
Хосият хотинидан ажрашган бир эркакка хўп деди.
Усмон давлатманд эди, универмагда бўлим бошлиғи эди. Ками йўқ эди. Ғами бор эди. Ғами уни тушунадиган аёли йўқлиги эди.
Хосият Усмоннинг ғамини аритди. Ҳамдард бўлди, ҳамфикр бўлди.
Аҳиллик, иноқликда умринг ўтиб бораётгани билинмас экан, беш йил беш ҳафтадай, беш кундай ўтиб кетди.
Усмонга фарзанд қайғуси тушди.
− Хосият, сени хафа қилиб қўяман деб айтолмай юрибман, шу, меҳрибонлик уйидан битта бола асраб олсак, нима дейсан?
Хосият рўмолининг учини тишлади:
− Қачондан бери мен ҳам шуни ўйлайман, насли-насабини билмай бировнинг боласини олишга бу кишим кўнармикин, деган андишада айтолмай юрган эдим.
Усмоннинг кўзлари ёшланди. Аёлини бағрига босди. Рўмолини ўпди:
− Дам олиш куни меҳрибонлик уйига борамиз.
“Дам олиш кунигача ўзим бир кўриб келай”.
Меҳрибонлик уйига кириб борди.
Бир қизча ўқдек отилиб келиб, унинг этагига ёпишди:
− Ойижон, ўзимнинг ойижоним, тузалиб келдингизми, ойижон, энди мени олиб кетасизми? Энди юмушларингизга ўзим қарашаман, энди касал бўлмайсиз, ойижон!
Хосият директор билан гаплашди.
− Умидани “Ойинг касалхонада, тузалиб келса, сени олиб кетади”, деб алдаб юрардик, − деди директор. − Сизни ойисига ўхшатди.
− Мен бу қизчани олиб кетаман!
− Э, дабдурустдан-а, бирорта ҳужжат қилмай туриб-а?
− Одаммимсиз? − ўзини босолмади, Хосият. − Мен уни қандай ташлаб кетаман?
Директор одам эди. Умидани чақирди:
− Умида, сенга нима дегандим, болам, мана, ойинг тузалиб кепти, қани, нарсаларингни йиғиштир, қизим!
Директор Хосиятнинг қўлига қоғоз тутқазди:
− Бу олиб келадиган ҳужжатларингиз рўйхати, кўп куттирманг!
Хосият Умидани чўмилтирди. Сандиғини очиб, матолар ичидан қип-қизил, гуллисини танлаб, унга кўйлак тикишни бошлади.
Умида кечқурун ишдан келган дадасини янги кўйлакда қувонч билан кутиб олди.
Усмон узоқ кўрмаган ўз қизини бағрига маҳкам босди. Иссиқ томчилар Умиданинг бошига тушди.
− Дадажон, сизга нима бўлди? Нега йиғлаяпсиз?
− Сени соғиниб кетган эканман, қизим.
− Йиғламанг, дадажон, мен келдим-ку? Энди кетмайман, дадажон!
Аввал уни ўпди, Усмон, кейин аёлини.
Хосиятнинг оғайниси бисёр эди. Оғайнилари давлатманд эди. Ҳовли қўғирчоққа тўлди. Умиданинг хонаси кийим-кечакка тўлди.
Хосиятнинг отаси Умиданинг қулоғига азон айтди, шу кунни унинг туғилган куни деб белгилади. Тўй бўлиб кетди, Умиданинг туғилган куни.
Орадан бир ҳафта ўтиб, Усмоннинг яқин ўртоғи Холбойнинг аёли туғруқхонада дунёдан ўтиб қолди. Кўргулик-да, эгиз болалар онасининг юзини бир кўрмайин, етим бўлишди.
− Усмон, фарзандинг йўқлигидан сиқилиб юрардинг, Ҳасан-Ҳусанларимни сен ол, уларни болалар уйига топширишга кўзим қиймайди. Мен уларни эплай олмайман. Ҳали акалари билан опасини қандай катта қилиб оламан, билмайман, дўстим.
− Кечагина меҳрибонлик уйидан қиз асраб олувдим-да, − демади Усмон, Ҳасан-Ҳусанларни уйига олиб кетди.
Усмоннинг ҳовлиси яна тўйхона бўлди. Энди ҳовли бешигу беланчак билан, ўйинчоғу кийим-кечак билан тўлди.
Хосиятнинг отаси яна азон айтди. Дуо қилди.
− Умидамиз некқадам чиқди, − деди бобо. − Унинг шарофати билан ҳам қизли, ҳам эгиз ўғилли бўлдиларинг. Роҳатларини кўринглар, илоҳи!
Умиданинг пойи қадами қутлуғ келди, Усмон универмагга директор бўлди.
Хосиятнинг егани олдида бўлди, емагани ҳам.
Эҳ-ҳе! Умида болалари билан келса, Ҳасан билан Ҳусаннинг болаларига байрам бўлади. Хосият момонинг ҳовлиси болаларнинг қийқириғига тўлиб кетади.

Қатангки уни эри билан кўришмаганигаям 8 ой бўлибди.
Бир куни Холида эри совға килган чиройли кийимларни кийиб у ишлайдиган корхона якинидаги кийимлар дўконига айланишга борди. Эри тез тез шу дўконларни айланишга кирарди, чунки униям шу атрофда бир неча точкаси бор эдида. Холида ярим кунча дўконларни айланди... Нихоят узокдан эри кўринди... У энди оксамаётганди. Бироз тўлишгани учун костюм шимлари ўзига жуда ярашиб турарди. Холида ойна олдида туриб, сочини бироз туғирлаб, ўзини ўнглаб олгач эрига караб юра бошлади. Шу пайт эрининг чехраси ёришиб кетди. Унинг қаршисига Холидадан 10 чандонроқ гўзал, кўринишидан 6-7 ойлик хомиладор аёл пешвоз чиқди. Улар кулиб гаплашишди аёл Содиқжоннинг билагидан қўлини ўтказиб олди ва дўконларни айлана бошлади. Холида уларга анқайиб хайратдан ёқа ушлади. Эрининг уйланиб олиши хаёлигаям келмабди. Бечора бирдан ўзини дўкон ичига уриб уларнинг кўзидан узоклашди. Эри билан аёл бир дўконга киргач Холида югурганча кўчага чикди. Тўғри келган таксига ўтирганча уйига қайтди. Хонасигача йиғисини ушлаб келган Холида диванга ўзини ташлади. Кўзларидан ёш сизиб чикди... тили эса пичирлади "ўзим хаммасига ўзим айбдорман."...
Ўз ёғида ўзи қовурилган Холида йиғлай йиғлай оҳири чарчаб ухлаб колди. Эртасига оёғи тортмай ишга борди. Ҳамкасбларидан "Мактабга яқинда малака ошириш учун чет элда ўқийдиган бир талаба келаркан." деб эшитди. Орадан 1 хафтача ўтиб Директор Холидага Саодатни таништирди. Тим кора сочлари узун бу гўзал талаба қиз Содикжон билан дўконларда қўлтиклашиб айланаётган Холиданинг ўйлашича ʺкундоши ʺ эди. Саодатнинг кўнгли очиққина қиз эеан.Унинг юз кўзидан бахтли эканлигини сезиш кийинмасди. Хар куни уни уйидагилар машинада мактабга келтириб қўйишар, ишдан сўнг олиб кетишарди. Саодат тез орада барча ишлайдиган ўқитувчилар билан чикишиб кетди. Замонавий дарс ўтиш жараёни хам ўзгача бу қизга директор шу ерда иш фаолиятини давом эттиришини илтимос килди. Бу хол факат Холидага ёқмас, "бир вақтлар сакланувчи дорилар ичмаганимда хозир ширингина болажонимни бағримга босиб ўтирардим" дерди алами келиб. Саодат Холида билан ёлғиз қолди дегунча Холида тезда кетиб колар, унинг оиласи хақида сўзлашларини айниқса эрини мақташини эшитишниям истамасди.
Бир куни Холида йулда кетаётганди, оркадан Саодат утирган машина келиб тўхтади. Холида ўзини четган олди. Саодат машинадан бошини чикариб Холидани машинага таклиф килди. "Опа ўтиринг, менам ўша томонга еетяпман" деди у. Аввалига Холида қаршилик билдирди, Саодат уни қистайверганидан сўнг майли деб машинага ўтирди. Хаёлида шофёр уни эри деб ўйлади. Йўқ хайрият бошқа экан. Ўша куни уйга келса уйида мехмонлар бор экан. Онасиям хурсанд бўлиб ўтирган экан. Мехмонлар кетгач онаси қизига "сенга совчилар келишди қизим, энди бу юришинг бўлмайди, турмушга чиқ" деди. Холида хозир қаршилик билдириб бақирса онасини мазаси қочиб қоладигандек туюлди ва "аввал учрашиб кўрай" деди.
Эртаси куни учрашувга чиққан Холиданинг хафсаласи пир бўлди. Куёв бўлмиш қорин қўйган гавдали эркак камида 45 ёшдан ошганди. Оғзини тўлдириб мактанаётган бу кишига Холида қатъий рад жавоб бериб "Сиз ўзизга бошқасини топинг , мени тинч қўйинг. Биз бир биримизга тўғри келмаймиз" деди у. Уйига келиб онасигаям тушунтиргач онаси индамади. Холида тубсизликка қулаб кетаётган ожизага ўхшарди. Нимани килсанг хор, ўшанга бўласан зор... ўйланарди.
Бир бирини қувлаб кунлар ўтарди. Саодатнинг хомиласи 9 ойликдан ошгач охирги хужжатларини тўғирлашга мактабга келди. Бу вақтда мактабда хеч ким йўқ эди хисоби. Ўқитувчилар хонасида ўтирган Саодатнинг бирдан мазаси қоча бошлади. Холида ўша пайт эшикдан кириб қолди. Иш билан шошиб юрган Холида хомиладор аёлни бу аҳволида ташлаб кетолмади, дархол "тез ёрдам" чакириб унга ёрдам бериб турди....
" Мен билан шифохонага боринг қўрқяпман" деди қиз унга ялиниб. Холида Саодатнинг райини кайтаролмади. Шифохонага бирга борди. Саодат йўлда онаси ва эрига қўнғироқ килди. Улар етиб келгунича Саодат ўғил туғди. Холида бу хабарни эшитиб хам хурсанд бўлди хам йиғлади.

Холида ичидан ўзини хатосини англади, лекин беэътибордек яна планшетдан кино кўра бошлади.
Орадан икки соатлар ўтиб нимадир сабаб билан ташқарига чикса эри сўрида сигарет чекиб ўтирар бироз кайфи ҳам бориди.
Холида унга қарамай бурилиб кетмокчийди уни тўхтатди. "Холида сизни бу уйда ортиқ тутиб турмайман, уйингизга кетишингиз мумеин" деди . Бу гапни эшитган Холида кулиб ўзини хурсанддек тутди. Ўша заҳотиёқ шартта кийимларини йиғишга тушиб кетди.
Эри Холидани тўҳтатмади... Холида юкларини тайёрлагач эрига планшет у совға қилган тақинчоклар, телефон ва кўйлаклар солинган яшикни келтирди. "Бу сизнинг совғаларингиз буларни олиб еетолмайман" деди у. Эри яшикка бир қараб қўйдида "булар менинг совғаларим демак улар сизники" деди.
Холида уйига қайтди...Энди кушдек енгил бўламан деб ўйлаган қиз аксинча ғамга чўкиб колди. Чунки онаси унинг хеч бир сабабсиз кайтганини эшитиб ғазабини тутолмади. Қизига ва ўзига лаънат айтди. "Ўзим ахмокман шунака кизни тарбиялаган" деди. Отаси келгач отасиям унинг қайтишидан норози эканлигини айтди. Холида йиғлади, "Кўнглимга қарамадинглар мен ҳам одамманку" деявергач уни ўз холига қўйишди. Ҳолида қўлига дипломини олгач бу оилада ахвол янада оғирлашди. Содиқжон хотинини бирор марта сўраб келмади....
Хар куни оркага кетаётган ишларини деб асабийлашаверган Холиданинг отаси бир куни ишхонада иш креслосида, ўтирган жойида юрак хуружи бўлиб Аллоҳга омонатини топширди. Жанозада тумонат одам йиғилди. Қариндошлар Содиқжоннинг қабристонгача қайнотасини тобутини кўтариб боргани, кўмишгани, Холиданинг 2 укаси қатори теппа тенг елка тутиб турганини хамма гапириб куёв болани мақташди. Холида эрини кўрмади, ўзи билан ўзи овора эди. Эри қайнотасини ҳамма маъракаларида қатнашди, лекин Холида билан умуман гаплашмади. Орадан 2 ойча вақт ўтиб оилада моддий етишмовчилик бошланди. Бунинг устига онаси тез тез оғриб қоларди.
Энди Холида ўз харажатларини ўзи қоплаши кераклигини тушуниб иш излай бошлади. Уйи яқинидаги мактабга хужжатларини топширди. Директор отаси билан яқин дўст бўлгани учун Холидани ишга қабул қилди. Холида она тили ва адабиётдан дарс ўта бошлади. Бир куни у Шавкатни кўриб қолди. Қизга осмон ваъдалар берадиган йигит унга учрашиб юриш таклифини киритди. "Нима қилибди эрга тегиб чиқдингку хеч ким гапирмайди." деди Шавкат беписандлик билан. Ундан бу гапни кутмаган Холидани эти увишиб, титраб, музлаб кетди...
Йўл қуйи "Эҳ мен ахмоқ уни шунча севган бўлсам, у бўлса фақат пулим учун юрган эканда.. Энди бу гапи билан хурмат чегарасидан ҳам чиқиб кетди... бойлик , нафс унинг учун биринчи даражада туришлигини афсуски билмаган эканман" уйлади у...
Сенсиз яшолмайман деган Шавкат 1 ой ўтиб бошқа бир қизга уйланди. Қизиги шундаки у қиз билан анчадан бери севишиб юраркан... Бундан чиқди Холида Шавкатнинг хаётида хеч ким бўлмаган. Шавкатга қизнинг бойликлари керак бўлган ҳолос. Аҳмоқ қиз эса телбаларча олийжаноб эрини шу сўтак билан солиштириб юрарканда...
Содиқжон Холида кетгач каттик тушкунликка тушиб ичишни одат қилди, лекин окила онаси уни бу йўлдан кайтара олди. Содиқжон хам хаётда нотўғри уй фикрга эга эди. Яъни "Ҳамма киз факат мени мол давлатим учун юради, Холидаям менга теккач бойлигим қулига айланади" деб ўйларди. Хаётда бойлик билан хамма нарсага эришиб бўлмаслигини тушунган Содикжон ва нихоят операцияга розилик билдирди. Шу орада кайнотаси ўтиб колиб унга бир ойча операцияни орқага чўзишга тўғри келди. Операциядан сўнг 3 ойча вакт ўтиб овсамай юрадиган бўлди.
Холида 8 март байрами арафасида хамкасабалари билан ресторанда ўтиришди. Улар бир бирларига турмуш ўртоқлари қанақа совға улашганини айтишар, болалари борлари фарзандларининг қилиқларини айтиб кулишиб ўтиришарди... Холида охирги вақтларда ўз хатоларини ўйлаб сиқила бошлаганди. Эри нима айтса мухайё килар, олийжаноб йигит эди лекин Холида уни кадрига етмади. Хозир хамма унга ёмон кўз билан қараётгандек туюларди. Мактабга малака оширишга келган эркаклар хам унинг эридан ажралганини билиб дархол хушомад килишар, энди унинг на суянчиғи отаси бор ва на химоячиси эри бор. Холида ўйлаб ўйлаб эри билан учрашмокчи бўлди. Вақт окар сувдек экан.

?ҒУРУР..

Мактаб давридан Холидага ошиқлар бисёр эди. Хам кўриниши чиройли, ҳам отасининг бойлиги бу қизни мағрурлик осмонига чикарган дугоналари хилма хил кийимларига махлиё бўлишарди. Мактабни битириб онасининг таклифи билан университетга ўқишга кирган Холида ўша ердан ўз мухаббатини топди. Шавкат акаси унга осмон ваъдалар берар бу севги барча хавас қиларли даражада эди. Лекин Холиданинг отасини ишлари бироз орқага кета бошлагани учун у хамкори билан қуда бўлиш таклифини олди. Икки тараф ишни пишитишгач Холидага бу хабар етказилди. Айтганини қилиб юрган бу кизга хабар ёкмади. Ўз норозилигини катта жанжал кўтариб ошкор килган кизга бу буйрук сифатида янгради: "Шу йигитга тегасан!!!"
Шавкат билан учрашувга чиққан Холида йиғлаб хамма дардини тўкди. Шавкат "нимаям кила оламиз, отангни айтганига тег" деди холос. Холида бўлғуси куёв Содикжон билан учрашувга борди. Бир оёғи бироз оксайдиган кўримсиз бу йигит Холидага умуман маъкул тушмади. Йигит билан тузук гаплашмай уйга келиб онасини кучоғига ўзини отиб ўкириб йиғлаб - "Урод у, мени уродга берасизларми?" дерди. Отаси бу норозиликка карши шундай деди: "У аклли йигит, у билан ишлаганман. Олифта бировни пулига яшайдиган пасткаш болалардан шунака мардлар яхши" деди.
Тўй хам ўтди... Холиданинг эрига кўнгли исимади. Аслида Содикжон туғма ногиронмасди. Автохалокатдан оёғи чулоқланиб колганди. Ўз билими ва кучи билан оёққа турган йигит алохида кўчиб чикди. У хотинидан уяларди. Уни олдида ўзини ноўнгай сезарди. Холида эса кундан кунга эридан нафратланар умуман ёввойилашиб борарди. "Эх Холида, агар билсанг хаётдан кўринишмас калб мухим роль ўйнайди" дерди дугонаси унга." Мени эримни қарагин кандай ёкимтой, лекин қизлар билан роса юради. Мени борсанам демайди."...
Холида бироз ўйланар лекин эрини кўрса баттар асаблари бузилиб кетаверарди.
Шу орада Холиданинг туғилган куни бўлди. Дугоналари йиғилишди. Кечки пайт ишдан қайтган эри унга чиройли гулдаста ва планшет совға килди. Планшет интернетга уланган экан. Холида энди ёлғиз уйда зерикмайдиган бўлди. Шундай кунларнинг бирида Холиданинг сайтига Шавкат дўстлик юборди. Холида у ёқ бу ёқдан гаплашди. Уни олдиндан севгани учун Шавкатни қаттиқ согинганини сезди. Шавкат уни учрашувга чакирди. Холида кийиниб безаниб йўлга отландиямки эшик қўнғироғи чалинди. Қараса қайнонаси экан... "Уф шу етмай турувди" ўйлади Холида. Аёл жуда босик уйлаб гапирадиган окила аёл эди. У келинига Содикжоннинг мактабдан эришган ютуклари, сўнгра автохалакат натижаларини сўзлаб берди. "Яқинда уни операцияга юборамиз. Яна олдингидек оқсамай қолади насиб бўлса" деди аёл. Қайнонаси кетдиямки эри ишдан қайтиб қолди. Эри ухлагач интернетга кирса Шавкатдан бир тўла аразли смайликлар келибди... Холида ундан кечирим сўраб хат ёзиб "Эртага албатта учрашамиз" деди.
Эртасига учрашувга яна тайёргарлик кўрган Холиданинг телефони жиринглади. Бу сафар яқин дугонаси экан. "Хеч қаерга кетмай тур, хозир олдингга боряпман сенга гапим бор" деди у. Холида уни буни бахона килсаям "кўп вактингни олмайман" деди у. Етиб келгач, нафас ростлаб олгач дугонаси деди "Нима сен Шавкат билан учрашмокчимисан.? Кўзингга кара дугонажон... Ўша Шавкатинг фотограф йигитни заказ килибди. Унга "Битта бойвачча келинни шантаж қилиб пулини шилмокчиман интернетда гаплашяпман" дебди . Бу гапларни эшитган Холида шалвираб ерга ўтириб колди. Бироздан кейин ўзига келгач дугонасини қучоклаб огоҳлантиргани учун рахмат айтди... Сўз оҳрида "Балким бу менмасдирман, лекин барибир у билан энди ҳеч қачон учрашмийман" деди у.
Орадан ойлар ўтиб борар Холида хомиладор бўлмаётганди, чунки эридан яширинча сакланувчи дорилар ичарди. Шу шу совуқ рўзғор уларни жонига тегди хисоби. Қанча кўп совға салом улашмасин хотинининг мехрига эришолмаган эр бир куни уни дориларини топиб олди. Сакланувчи дорилигини билгач Холидага нега бундай килаётганини сўради. Жавоб ўрнига жанжал бошлаган Холида ўзини тутиб туролмади," Мен сиздек хунук одамдан фарзанд кўрмайман барибир ажрашаман" деди. Содикжоннинг кўзларини мунг эгаллади... хотинидан кўзларини олиб кочди ва индамай хонадан чикиб кетди.

#ТЕЗКОР #ШОК

Тиззамдаги оғриқлардан 3 кундаёқ халос бўлдим!

2 йилдан бери Артрит касаллиги азоблаб келар эди. Бормаган докторим қолмади, беҳуда кўп пул сарфладим. Лекин...

**Қўшним тавсия қилган шу гиёҳ орқали касалликдан уй шароитида бутунлай халос бўлдим.

Бу гиёҳдан одамлар қандай даво топаётганини ўзингиз кўринг*?*??
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u
http://dexpress24.tilda.ws/snakeoil-u

(Хозироқ кўк ёзув устига босинг ва бепул китобга эга бўлинг)