"Yangi O'zbekiston yoshlariga".
O'zbekiston jurnalistika va ommaviy kommunikatsiyalar universiteti Harbiy jurnalistika 2-bosqich talabasi Abdullayeva Rushana ijrosida.

Болажонлар учун

Хизматда - Кирпи табиб

Табиб Типратиканвой,
Мева-ю гиёҳга бой.
Майсаларни оралаб,
Малҳам йиғар саралаб.
Тайёрлар турли шарбат,
Дардларга даво, албат.
Тунов кун келди дароз,
Томоғи оғриб Хўроз.
Бир томчи ичган маҳал,
Йўқолди оғриқ, касал...
"Тез ёрдам" чоғи баъзан,
Иш берар унга тикан.
"Бемор"ларнинг бирига,
Энг қалин томирига.
Игна улаб юборди,
Бўри увлаб юборди.
Охири у соғ бўлди,
Кайфияти чоғ бўлди.
Барчага яхши ҳабиб,
Хизматда - Кирпи табиб!

Баҳодир ОБИД.

"Сиз билан ҳамиша ғурурда бизлар...".

Мусахон Нурматов (Оллоҳ раҳматига олсин!) ғояси;
Абзал Ҳусанов мусиқаси;
Солихўжа Жиянов ва ҳарбий ансамбль хонандалари ижросида.
Шеър муаллифи: Баҳодир Обид.

- гарчилик...

Низомий номидаги ТДПУнинг ўзбек филологияси факультетида ўқиётган кезларимиз... Машғулотлардан бирида
"- гарчилик" мураккаб қўшимчасини ўргандик.
Танаффусга чиққанда курсдош дўстимиз, ҳозирда ўзбек теле-радио-журналистикасида мактаб яратган Норбек Ниёзов иттифоқо "Шу қўшимча, ўйлаб қарасам, нуқул ёмон сўзлар ясаркан, масалан, лойгарчилик, расвогарчилик", -деди аскияни бошларкан. Бундан курсдошлар кулишди. Кейин менга ҳам илҳом келиб, дўстимнинг аскиясини сўз ўйини шаклида давом эттирдим: "Эҳ, дўстим, одамгарчиликни унутдингиз!".
Бундан курсдошлар ҳаммамиз кулиб юбордик...
Орадан неча йиллар ўтди. Қўшимчалар ўз йўлига. Аммо бугун ўзим одамгарчилик, ошнагарчилик, жўрачиликни унутдим, тўғриси... Ҳаёт ташвишлари билан бўлиб, яқинлардан йироқлаб кетдим. Бу каби мураккаб ўй ва турфа саволлар қаршисида мураккаб қўшимчалар нима бўлибди?!
Нима бўлганда ҳам, одамгарчиликни унутмайлик. Хафагарчиликлар асло бўлмасин. Хурсандчиликлар қалбларимизни мудом мунаввар этиб турсин...

Баҳодир ОБИД.

Абдулла Орипов

БАХШИЁНА

Шоир Усмон Азимга

Усмон шоир, ёш бўлсанг ҳам
Қўллаб юбор,
Бахшиёна шеърга мени
Йўллаб юбор.
Бу дунёда нима кўпдир –
Ташбеҳ кўпдир,
Ажабтовур образларни
Мўллаб юбор.
Баъзи биров, сену менга
Қумсан дейди,
Мен гапирай, ўтирабер,
Жимсан дейди.
Устозни-ку назар-писанд
Қилмас улар,
Ўрни келса, отасига
Кимсан, дейди.
Йўлда ногоҳ учраб қолса
Бирор раҳбар,
Содиқ итдай эргашади
Балхга қадар.
Керак бўлса, кузатади
Ҳаммомгача,
Тиз чўкади, буйруғини
Берса агар.
Бой зотини кўрганда–ку
Учар ҳуши,
Қолиб кетар қариндошу
Тенгу тўши.
Дунё топган тентак каби
Қувонади,
Сарқитидан кўз узолмас
Кўнгил қуши.
Шоирман, деб чиққанларнинг
Ярми пўкдир,
Хўрозчадай қичқиради,
Қорни тўқдир.
Рамазонда равган айтган
Болалардан,
Ўлай агар, тирноқча ҳам
Фарқи йўқдир.
Бир мактабда ҳаммамиз ҳам
Сабоқ олдик,
Ёлғон-яшиқ  мақтовларни
Ишга солдик.
Во ажабо, илжайишиб,
Тиржайишиб,
Ўзимиз ҳам ўшаларга
Ўхшаб қолдик.
Усмон шоир, умрим ўтди,
Энди нетай,
Пайти келди, пушаймоним
Баён этай.
Энг яхшиси, Бойсун тоғдан
Бирор ғор топ,
Чориғимни судраб унга
Кириб кетай.

АҚШ. Техас. 2015 йил 30 август

✍Абдулла Орипов

@abdullaorifijodi

Шу видеоролик бизни жуда таъсирлантирди. Сизларга ҳам илиндик...

Шу тариқа минг бир азобу бақир-чақирлар билан Штаб фаолияти йўлга қўйилди...
Энди бу аъзо деганлари ўз ишини билиб қилса-да... Икки-уч масъулиятли вакилнинг компьютерда ишлаётганини айтмаса, қолган ҳаммаси чойхонага келгандай аския айтишиб, телефон титишиб, ноутбукида кино кўриб ўтирибди-да. Яна бири “Кеча кўпайиб кетибди”,-деб юзини тириштириб, оғзини тандирдай очиб, эснаб ўтирибди... Етмагандай, иккитасининг писта чақиб ўтиргани жазавангни қўзитади... Ҳой, барака топкур, пистангни йиғиштир, ишингни қил десанг, нима иш қилай, деб гап қайтариб, безрайиб туришини кўрсанг, баттар тепа сочинг тик бўлади...
Ҳаммадан ҳам раҳбарга қийин. У жуда безовта. Ҳадеб залнинг нариги бошидан бу бошига бориб келяпти. Фалончиев келиб қолса, пешвоз чиқишга кечикиб қолмай деб, идоранинг иккала дарвозасига, чорраҳанинг бошига, кириш йўлагига икки нафардан масъул ходим жойлаштирган. Орада котибдан “Штаб қандай ишлаяпти?”-деб сўраб турибди. Котиб эса “Ҳаммаси жойида. Штаб ҳар кунгидек жўшқин кайфиятда ишини давом эттиряпти!”-дея жавоб бермоқда...
Ишчи гуруҳ узоқ кутилди. Аъзолар тушликка ҳам, алвон чойга ҳам чиқмади ҳатто...
Ниҳоят, Штаб раҳбари мамнун қиёфада кириб келди:
– Худога шукур! Фалончиевнинг ишчи гуруҳлари бизга кирмайдиган бўлишибди. Чунки олиб бораётган ишларимиз уларга маъқул экан... Ҳаммангиз бориб, дам олинг. Катта раҳмат сизларга...
Штаб бир зумда бўшади. Унда зоғ ҳам қолмади. Хона эса полапонлари учирма қилинган қуш инидай мунғайиб қолди...
Орадан икки-уч соат ўтди...
Бу пайтда раҳбар, котиб ва яна бир гуруҳ ёрдамчилар “Ишчи гуруҳнинг муваффақиятли кутиб олингани шарафига” ёзилган қуюқ зиёфат дастурхони артофида жамул-жам, кайфиятлар чоғ ўтиришган эди. Кўзлар аллақачон май таъсиридан сузилиб қолганди...
Сўз навбати раҳбарга келганда, у шароб тўлдирилган қадаҳни қўлга олди. Энди тилак айтишга чоғланган ҳам эдики, кутилмаганда унинг телефонига қўнғироқ бўлди. Гўшак ортидан салобатли овоз янгради:
– Штабингиз тайёр турсин! Ишчи гуруҳ сиз тарафга қараб йўлга чиқди. Йигирма дақиқада идорангизда бўлади...
– А-а-а!-раҳбарнинг сузилган кўзлари катта очилиб, қўлидаги қадаҳ столга тушди ва жаранглаб синди.

Баҳодир ОБИД.