بزارید ویدیو فان از خودم بفرسم

گاهی فکر میکنم کاشکی یه جمله بود که معجزه میکرد

کی قراره ریاضی رو به جای فورجه ۳ روزه تو نیم روز تموم کنه ؟
من

احساساتم نسبت به تو چیزی بود که هیچوقت درک نکردم. همزمان که میخواستم سلول به سلول دست های لطیفت را ببوسم ، آرزو داشتم تک به تک استخوان های تشکیل دهنده ی دستت را خرد کنم. همانقدر که خیره شدن در چشمان پر نفوذت قلب مرا به تپش مینداخت ، خواهان این بودم که ناخن انگشت شصت را تا انتها درون چشم هایت فرو کنم و از حدقه بیرون بکشم. همانگونه که خنده ات انرژی ای دوباره برای ادامه ی زندگی به من میداد ، گهگداری باعث میشد سوختن اعضای داخلی بدنم را از نفرت به وضوح احساس کنم. به همان شدت که مایل بودم لبخندی بر روی چهره ات ترسیم کنم ، از اعماق وجودم میخواستم دانه به دانه ی اشک های مرواریدی ات را که به زمین میچکید را بشمارم. تو همان شخصی بودی که میخواستم روی تنش اسمم را با تیزی حک کنم و در نهایت خودم مانند پدری دلسوز مرحم را بر روی زخم هایت بکشم ، همانی بودی که مایل بودم بعد از کشیدن تک تک تاره موهای نقره ای رنگش از پیازه با لطافت و ملایمتی بی حد و مرز برای خرید کلاه‌گیس همراهی اش کنم. همان آدمی بودی که میخواستم آتشش بزنم و زمانی که از سوز و درد زجه میزد ، با آغوشم آتش را خاموش کنم ، دقیقا همان فردی که برای نجاتش با تمام وجود دستش را هنگام سقوط از پرتگاه با هردو دستم می‌گرفتم اما زمانی که نگاهم را به چشم هایش میدادم با نگاهی که از خشم می‌لرزید دست هایش را رها میکردم. ذره به ذره ی وجودت ، احساسی ترکیب از عشق و نفرت در سرتاسر بدنم به جوش می آورد که باعث میشد جسد پروانه های درون شکمم همچون جنازه ای آلوده به ویروس تحرک دوباره برای چند ثانیه به حرکت در بیاید. لمست همزمان که بدنم را به آرامشی خواب‌اور میرساند سلول هایم را مانند شمعی سرتق می‌سوزاند و ذره هایم را کز میداد. اما سیگار صورتی نیم سوز من ، مقصر تک تک این احساسات فقط تو بودی. حتی نمیتوانی ثانیه ای من را برای تنفرم مقصر بدانی ؛ اگر فقط میتوانستی زمانی که گلوله های دست نخورده ی احساساتم را بیرون می‌کشیدم و روی دست هایت میزاشتم جای محکم کوبیدنشان به زمین آن ها را در لباست مخفی کنی ، اگر بلد بودی دانه به دانه گلبرگ های عشقم را پرپر نکنی ، هرگز مجبور نمیشدم با ساقه ای خشک دوستت داشته باشم.
????? ? ????????????? ????
??????? ᝰ.ᐟ

چیز ببخشید