خسته از بیزاری ، از وجود داشتن.

اسم این بیکلام "شاید توی زندگی دیگست." و واقعاً غمگین و آروم و زیباست.

من یکیو می‌خوام که آخر شبش واسه من باشه، اونقد حرف بزنیم که باهم گیج شیم و وسطش چرت بزنیم.
یکیو می‌خوام که حتی اگه از هم دلخور شدیم، شب بخیر و صبح بخیر گفتنشو یادش نره، وقتی دلش تنگ می‌شه زنگ بزنه و منتظر نباشه تا من بهش پیام بدم، یکیو می‌خوام که به مسخره‌ترین خواب‌هام هم نخنده. یکی که وقتی بدخلقی می‌کنم‌ نگه من میرم آروم شدی میام؛ به جاش خودش آرومم کنه. یکی که نگه زشته، حیفه، نکن، به جاش پایه همه‌ء دیوونه بازیام باشه، یکی که مثل خودم باشه.

واکنشی نیاز نیست، فاصله بگیرید.

خواسته‌ نشدن، شکل اندوهگینی از انقراض است...

ما همیشه بخشی از آدم‌ها را با خود حمل
می‌کنیم، بخشی که به آن «زخم» می‌گوییم.

‏از لایک استوری خوشم ‌نمیاد
یا بگو عاشقمی یا برو بمیر.

‌ ‌ ‌‌
آدما، چندش‌آورترین نقاب‌ها رو می‌پسندن،
من هر وقت برای هر کسی خودم بودم، تنهاتر شدم .

می‌گویند زیاد فحش می‌دهی.
یعنی چه؟ برای آن‌هایی که زندگی‌ام را به گند کشیده‌اند شعر بنویسم؟
- بوکوفسکی.