‏یه روزی اگه راجب تو ازم بپرسن میگم دوتا آدمی بودیم که همو از دست دادیم؛ همین.

این طرفِ دیوار ساز میزنم، اون طرفِ دیوار روضه دارن.

در آغوشم بگیر و نجاتم بده ، قاتلی به دنبال من است که گاه به گاه در آینه ها میبینمش.

-داستایفسکی

فکر کنم بدجور به کارما بدهکار بودم.

احساس میکنم بعد از او احساساتی در من مرده اند که بیدار کردنشان دشوار و زمان بر است شاید هم غیر ممکن.

هرچی بیشتر میگذره افسردگی دستمو محکم‌تر میگیره.