۲۵ جمادی الآخر

نبرد کوت العمارة

در ۲۵ جمادی الآخر ۱۳۳۴ هجری مصادف با ۲۹ آوریل ۱۹۱۶ میلادی، ارتش عثمانی در نبرد کوت العمارة خسارت سنگینی به نیروهای انگلیسی در عراق وارد نمود و توانست یک لشکر انگلیسی را به طور کامل اسیر کند که متشکل از ۱۳هزار سرباز و افسر بود.

ترجمه: امین پورصادقی

۲۴ جمادی الآخر

تظاهرات الاقصی

تظاهرات بزرگی که همه‌ی اهالی قدس در آن شرکت داشتند و اینگونه مخالفت و اعتراض خود با نظام و قوانین عرفی ظالمانه‌ای را نشان دادند که حکومت انگلیس بر اهل فلسطین واجب کرده بود و مانع تبرعاتی شده بود که مسلمانان از اقصی نقاط دنیا برای اهل فلسطین جمع کرده بودند. این درحالی بود که کمک‌های اروپایی و آمریکایی به رژیم صهیونیستی سرازیر بود.

این تظاهرات از مسجد الاقصی و در روز جمعه مصادف با ۲۴ جمادی الآخر ۱۳۲۵ هجری-۱۳ اکتبر ۱۹۳۳ میلادی بعد از نماز آغاز شد و نصرانی‌های شهر هم با آنان شرکت داشتند. این تظاهرات را موسی کاظم الحسینی رهبری می‌کرد که در سن ۹۰ سالگی عمرش بود. و به این ترتیب انگلیس تظاهرکنندگان را به گلوله بست و به خشونت متوسل شد و درنتیجه سی و سه جوان کشته شدند و ده‌ها نفر زخمی شدند و ضربه‌ای به سر رهبری این تظاهرات شیخ موسی کاظم الحسینی وارد کردند که زخم عمیقی برداشت و در اثر آن بعد از چند هفته از دنیا رفت. و اینگونه انگلیس اهداف خود را در مورد فلسطین ثابت نمود و پس از آن انتفاضه‌ی ویرانگر فلسطینی از حیفا آغاز شد.

جهاد شعب فلسطين ص170، الطريق إلى بيت المقدس (2 /87).
ترجمه: امین پورصادقی

♦️احکام مربوط به تبریک گفتن اعیاد مسیحیان به آنها1️⃣ تبریک گفتن به #مسیحیان به مناسبت افترای میلاد پسر الله جایز نیست هرچند آنها عید اسلامی را به ما تبریک بگویند .. چراکه احکام الله متعال بر مبنای مبادله نیست .. به همین دلیل این حق برای تو وجود ندارد که بتی را تعظیم کنی چون بت پرستی همراه تو به مسجد می آید.

2️⃣ روز میلاد مسیح مشخص نیست و ثابت نشده است و در این زمینه تا به امروز میان #ارتدکس و #کاتولیک اختلاف است .. آنها کتاب خود را حفظ نکردند چه برسد به اینکه میلاد صاحب کتاب را حفظ کرده باشند.

3️⃣ تقریبا اتفاق نظر وجود دارد بین پدران کلیسا و مورخین آنها که میلاد مسیح به صورت رسمی، پس از گذشت سه قرن از میلاد تعیین شده است .. و مشخص شدن آن تقریبی بوده نه اینکه روزی ثابت و دقیق باشد.

4️⃣ مسیحیان در میلاد مسیح، پسر الله بودن مسیح را یادآور می شوند. «وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَداً * لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدّاً * تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدّاً» [مریم: 88-90] «و [مشرکان] گفتند: «[الله] رحمان، فرزندی [برای خویش] برگزیده است. به راستی [با این ادعا] چیزی بسیار زشت [به میان] آوردید! از این [سخن کفرآمیز،] نزدیک است آسمانها از هم بپاشد و زمین بشکافد و کوهها در هم بشکنند و فروریزند».

5️⃣ مسیحیان راهبان خود را از زن و فرزند پاک و منزه می دانند و این موارد را به الله نسبت می دهند. او تعالی پاک و منزّه است و از آنچه آنان می‌گویند، بسی برتر است.

6️⃣ لازمه ی ازدواج با اهل کتاب تبریک گفتن عید آنها نیست؛ چنانکه ازدواج با دختر قاتل پدرت جایز است اما شادی به مناسبت قتل را نمی پذیری؛ خوشحالی به مناسبت ولادت پسر الله - از نگاه آنان - چنین است.

7️⃣ به اتفاق مذاهب اربعه، تبریک گفتن #کریسمس به مسیحیان جایز نیست؛ و دیدگاه مخالفی در این مساله ندیدم مگر در همین معاصر؛ که البته اقوالی هستند که ارزش اعتنا ندارند.

8️⃣ تحریم تبریک گفتن عید مسیحیان به آنها مانند عید میلاد به معنای رفتار تند و همراه با خشونت با آنان نیست؛ بلکه عوام آنها با اسلوبی نرم و ملایم به اسلام دعوت می شوند و از این طریق دل شان به دست آورده می شود تا در حقیقت این "رب متولد شده" بیشتر تامل کنند.

9️⃣ به اتفاق برای مسلمان جایز نیست در اعیاد دینی مشرکان حضور یابد؛ اینکه الله متعال می فرماید: «وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ» مراد از "زور" در اینجا عید آنان است؛ دیدگاه ابوالعالیه و طاووس و ابن سیرین از میان علمای #سلف همین است.

🔟 علما بر تحریم حضور در اعیاد دینی مشرکان اجماع دارند؛ علمایی چون #مالک و #ابوحنیفه و #شافعی و #احمد؛ #ابن_قیم در کتابش "احکام اهل الذمة" و دیگران به این اجماع تصریح کرده اند.

1️⃣1️⃣ #صحابه حضور در عید مشرکان و تبریک گفتن اعیاد دینی شان را به آنها، جایز نمی دانستند. عمر بن خطاب می گوید: (اجتنبوا أعداء الله في عيدهم): «از دشمنان الله در روز عیدشان دوری کنید». بیهقی با سند صحیح روایت کرده است.

📚شیخ عبدالعزیز طریفی
✍️ترجمه: امین پورصادقی

بسیاری از مردم بر این باورند که مجازات ظالم از جانب خداوند، بلافاصله بعد از ظلم اوست .. اما این تصور اشتباه است .. بلکه ظالم چهار مرحله را طی می‌کند چنانکه قرآن توضیح می‌دهد.
دقت کنید تا گمان نبرید خداوند ظالم را رها کرده است.

مرحله اول:
فرصت و مهلت دادن: { وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ }
در این مرحله خداوند متعال به ظالم در حین ظلمش مهلت می‌دهد تا فرصت توبه کردن و رجوع از کرده‌ی ظالمانه‌ی خود داشته باشد، چون در آغاز راه ظلمش می‌باشد.

مرحله‌ی دوم:
استدراج: {سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ }
و این به معنی تنگ شدن دنیا بر او نیست، بلکه خداوند همه‌ی دروازه‌های لذت‌ را برای او باز می‌کند و آنچه درخواست می‌کند و امیدش را دارد به او می‌دهد، بلکه بیش از آنچه می‌خواهد.
چون لفظ (الدرج) بر افزایش و بالارفتن دلالت می‌کند .. اما (الدرک) بر نزول و هبوط دلالت دارد.

مرحله سوم:
مزین نمودن و آراستن: { وزين لهم الشيطان أعمالهم }
در این مرحله قلب ظالم می‌میرد و از این پس ظلم خود را کاری درست و صحیح و بلکه امری واجب می‌بیند که باید انجام شود .. غرور او را فرامی‌گیرد و گمان می‌کند که خداوند از او راضی‌ست، لذا به روندی که در پیش گرفته اطمینان پیدا می‌کند؛ و این همه از آن جهت است که نفس اماره او را به بدی سوق می‌دهد و بر نفس لوامه چنان طغیانی کرده که آن را به کلی متلاشی نموده است.

مرحله چهارم:
گرفت و عذاب خداوندی: {وكذلك أخذ ربك إذا أخذ القرى وهي ظالمة إن أخذه أليم شديد}
در این مرحله مجازات بر ظالم نازل می‌شود و بسیار شدید است.
و در این مرحله است که میزان مشکلات و سختی‌ها و دشواری‌ها و گرفتاری‌هایی را می‌بینید یا می‌شنوید که دامنگیر ظالم شده است، چون شما با گفتن (حسبی الله ونعم الوکیل واُفَوّض امری الی الله) رسیدگی به قصیه‌ی خود را به احکم الحاکمین سپردید.

ترجمه: امین پورصادقی

دشمنی که خداوند به تدارک ساز و برگ جنگی برای آن امر نموده، دو نوع است:

● دشمنی که ظاهر و آشکار است و دشمنی علنی دارد و در زمان نزول این آیه: (واعدوا لهم ما استطعتم من قوه) مشرکان و یهودیان بوده‌اند.

● و دشمن دیگری که علنی و آشکار نیست و خطر آن از دشمن اول بیشتر است .. و اینان کسانی هستند که اظهار دوستی و برادری و محبت می‌کنند و خیانت و عداوت را در دل پنهان می‌دارند .. اینان همان منافقان هستند که الله متعال خبر داده در پایین‌ترین مرتبه‌ی دوزخ جا دارند و هیچ یار و یاوری نخواهند داشت .. و عذاب‌شان شدیدتر از عذاب کسانی است که دشمنی دینی خود را آشکار می‌کنند.

صادق الغریانی
ترجمه: امین پورصادقی

شیخ مراغی می‌گوید:
چنانکه افزایش ابزار و تسلیحات جهادی دشمنانی را می‌ترساند که می‌دانیم دشمن هستند، دشمنانی را هم می‌ترساند که نمی‌دانیم دشمن هستند .. بنابراین آماده بودن برای جنگ همه‌ی آنها را می‌ترساند و آنان را از اقدام برای جنگ بازمی‌دارد.

ترجمه: امین پورصادقی

در سال ۶۲۶ هجری پادشاه ایوبی الکامل الايوبي حاکم مصر، بیت المقدس را به اختیار تسلیم صلیبیان کرد و این در سیاق عهد و پیمانی بین او و امپراتور فردریک انجام شد .. و سبب آن نزاع دنیوی او با برادرش المعظم عیسی امیر دمشق بود .. و به این ترتیب با چرخش قلمی و نه کشیده شدن شمشیری، فردریک بزرگترین آرزوی صلیبیان اروپا را محقق نمود.

اما پاپ "اوسنت سوم" از این معاهده خوشحال نشد، با اینکه بیت المقدس را به این آسانی به دست آوردند و سخن مشهورش را گفت که گویای طبیعت و حجم عداوت و دشمنی صلیبیان ضد مسلمانان است؛

وی گفت: [پادشاهان صلیبی برای امضای معاهدات به شام نمی‌روند، بلکه برای جنگیدن و خونریزی عازم آنجا می‌شوند.]

و از طرف کنیسه تصمیم به طرد فردریک از رحمت کنیسه و محرومیت او از بهشت گرفت و از آن روز فردریک لقب زندیق اکبر را دریافت نمود.

و ده سال بعد از آن ناصر داود ایوبی بیت المقدس را پس گرفت .. بعد از اینکه آن را محاصره کرد و منجنیق‌ها را بر آن نصب نمود، بدون جنگ آن را گرفت و شهر را از نجاست صلیبیان پاک نمود.

ترجمه: امین پورصادقی

همواره در شرح حال حاکمان صالح این مساله را می‌خوانیم که:
(مالیات‌ها را از میان برداشت و عدالت را منتشر کرد و ظلم را از بین برد).
و این مساله نزد علما روشن و واضح است که مالیات‌ها نوعی تجاوز ناحق در اموال مردم است .. بلکه تصویب و اجبار آن به نوعی ادعای تکمیل شریعتی است که خداوند در آن چیزی جز زکات را در اموال بندگانش فرض نکرده است.

حجاج بن فهد العجمی
ترجمه: امین پورصادقی

سخنی با علمای امت

خداوند با علم و میراث نبوت که به شما عطا نموده، حجت را بر شما تمام کرده است، پس خیر و خوبی خود را به الله نشان دهید و نسبت به خود حسن ظن داشته باشید و سخن حقی را بگویید که از شما عهد و پیمان گرفته شده که آن را بگویید .. و از ملامت هیچ ملامت‌کننده‌ای نترسید .. استعدادهای پنهان این امت را به حرکت درآورید و عزتش را در آن بدمید و غیرتش برای مقدسات و عقیده‌اش را برانگیزید .. باید بدانید که مقام و جایگاه شما در میان امت، جایگاه رهبری است و به صلاح نیست که در این مهم تاخیر کنید.

علامه محمد الحسن ولد الددو
ترجمه: امین پورصادقی

اندکی از خداوند متعال با شما سخن خواهم گفت که همواره فضل او متوجه شماست.

ترجمه: امین پورصادقی

شما را می‌بیند که نافرمانی‌اش می‌کنید، پس احساس پشیمانی را در قلب‌تان ایجاد می¬کند و سپس استغفار و طلب آمرزش را به شما الهام می‌نماید و اینگونه شمارا می‌بخشد و مغفرت خود را شامل حال‌تان می‌گرداند و درنهایت از شما راضی می‌شود و بدی‌های‌تان را به نیکی‌ها تبدیل می‌گرداند .. و از مصادیق لطف بی-کرانش این است که شما را خنده بر لب و درحال تبسم می‌بیند و به همین دلیل اجر و پاداشی برای شما در نظر می‌گیرد و شما را در حال درد و رنج می‌بیند و به سبب آن گناهی از شما را می‌بخشد؛ و اینگونه با لطف او، میان گناه و پاداش احاطه شده‌اید.
چون الله متعال اراده‌ای کند، قوانین حاکم بر زندگی و حیات را تعطیل می‌گرداند؛ دریاغرق نمی‌کند و آتش نمی‌سوزاند و کوه نمی‌تواند پناهی باشد و ماهی هضم نمی‌کند و زن باکره‌ی مجرد می‌زاید .. نگویید این محال است که از الله سبحانه وتعالی با شما سخن می‌گویم.

اگر الله شما را دوست داشته باشد، اهل آسمان‌ها و زمین شما را دوست دارند و قلب‌تان را پیش از آنکه خودتان در بهشت، ماوا گزینید، در آن سکونت می‌دهد .. چون الله شما را دوست داشته باشد، هدایت و کفایت‌تان نموده و از شما مراقبت می‌کند .. الله تنها پناه و ماواست .. از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و لغزش‌های ما را می‌بیند و ما را رسوا نمی‌کند، بلکه آنها را می‌پوشاند و پرده‌پوشی می‌کند و ما را می‌بخشد و به بهترین نحو و با کمال احترام ما را به سوی خود بازمی‌گرداند.

در قاعده و قانون بشر، اگر 99 بار عملکرد درستی داشته باشید و تنها یک بار دچار اشتباه شده و به خطا بروید، به خاطر همین یکبار شما را سرزنش می کنند و 99 باری که عملکرد درستی داشتید، رها نموده و از یاد می‌برند؛ این درحالی است که اگر 99 بار دچار خطا شده و مسیرتان اشتباه باشد و یک بار درست عمل کنید، خداوند شما را می‌بخشد و همان یک بار را می‌پذیرد .. پروردگارا، چقدر بخشنده و مهربانی.

﴿ٱلرَّحۡمَٰنُ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ﴾ [طه: 5] «[پروردگار] رحمان بر عرش قرار گرفت».

در این آیه نگفته که خداوند جبار و خداوند قوی بر عرش است، بلکه می‌گوید: خداوند رحمن (بسیار بخشنده) بر عرش است .. با اینکه عذاب به دست اوست، مجازات در اختیار اوست و بیماری و ابتلا در ید قدرت اوست .. می‌خواهد به شما اطمینان دهد نه اینکه شما را بترساند .. می‌خواهد شما را به خود نزدیک گرداند نه اینکه دورتان کند.
و این از کرم و بخشندگی اوست که به شما مال و منال می‌دهد و سپس به شما الهام می‌کند که صدقه دهید و فقیری سر راه‌تان قرار می‌دهد که آن‌را بگیرد و این صدقه را از شما قبول می‌کند و در رزق و روزی شما برکت می‌اندازد، همان رزق و روزی که فقط او خود به شما عنایت می‌کند.

او شما را می‌بیند که درها را یکی پس از دیگری می‌زنید و هر بار به نتیجه‌ای نمی‌رسید و یکی بر غم‌تان می‌افزاید و دیگری شما را سرزنش می‌کند .. اما او کار و بارتان را تدبیر می‌کند و منتظر اقبال شماست و شما رنج می‌کشید و آرام و قرار ندارید، اما در نهایت دل‌شکسته، گریان و پشیمان به درگاه او می‌روید و او با آغوش باز شما را می‌پذیرد و کانه به شما می‌گوید: اگر به تو جفا کردند، من دوست تو هستم و اگر تو را به درد و رنج آوردند، من طبیب و مرهم دردهای تو هستم؛ به سوی من بازگرد، آغوش باز مرا خواهی داشت، بنده‌ای محبوب و پذیرفته خواهی بود.