«مرا خویی‌ست که
نخواهم که هیچ دلی
از من آزرده شود.»

- فیه ما فیه؛ مولانا.

هرکسی را
همدم غم‌ها و تنهایی مدان
سایه هم،راه تو می‌آید
ولی همراه نیست.

مولانا

مرۆڤ ،
بەدەم حەسرەتەوە ئەمرێ،
حەسرەتی خەونەکانی،
حەسرەتی ئەو شوێنانەی بۆی نەڕۆشتووە،
ئەو قسانەی نەیکردوە،
ئەوەی کە لە دەستی داوە،

(رنج فقط رنج)

،،

هاوسەرگیری وەک قەڵایەکی گەمارۆدراوە،
ئەوی لە دەرەوە بێ ، دەیەوێ بچێتەناوییەوە،
ئەوەشی لەناوەوە بێت دەیەوێت بێتە دەرەوە،

،

جاران وەک هەینی و شەممە نزیک بوون ،
ئێستا وەک شەممە و هەینی دوور ،

،،

نیوەم ئاگر و
نیوەم باران ،
چ ئاگربارانێکم من ،

،،

چاو مەست،

زلف بر باد مدە،

حەز ئەکەم لە باوەشت بگرم زۆر بە بەهێزی، بەڕادەیەک کە [هەموو ئەوەی هەیە و ناتوانم پێتی بڵێم] و [هەموو ئەوەشی کە هەیە و ئاگاداری نیم] بیگوازمەوە بۆ دڵت؛ بەڵام خاڵی بکەمەوە لە دەرد و ئازار. نا، جوان مەفهومی دەرد و ئازارەکە لەگەڵیدا بگوازرێتەوە، بەڵام هیچ زیانێکی بەر تۆ نەکەوێ،

،،