پشت شیشه برف می‌بارد
پشت شیشه برف می‌بارد
در سکوتِ سینه‌ام دستی
دانهٔ اندوه می‌کارد

موسپید آخر شدی ای برف
تا سرانجامم چنین دیدی
در دلم باریدی..ای افسوس
بر سر گورم نباریدی

چون نهالی سست می‌لرزد
روحم از سرمای تنهایی
می‌خزد در ظلمت قلبم
وحشت دنیای تنهایی

دیگرم گرمی نمی‌بخشی
عشق، ای خورشید یخ بسته
سینه‌ام صحرای نومیدی‌ست
خسته‌ام، از عشق هم خسته

غنچه‌ی شوق تو هم خشکید
شعر، ای شیطان افسون‌کار
عاقبت زین خواب درد آلود
جان من بیدار شد، بیدار
بعد از او بر هرچه رو کردم
دیدم افسون سرابی بود
آنچه می‌گشتم به دنبالش
وای بر من، نقش خوابی بود

- فروغ فرخزاد

که جان بکاهد از آفتابی که دل را برای کسی غیر از خویشتن نمایان می‌کند.

چیزی نیست که بشود با قرص و آمپول و نمی‌دانم قدم زدن کنار خیابان یا روشن کردن یکی دو سیگار کاریش کرد. این‌جا، باور کنید، من گاهی دیگر انگار نمی‌توانم نفس بکشم.

- هوشنگ گلشیری

«این اواخر خیلی دلش می‌خواست زندگی دیگری را در جایی دیگر تصور کند.»

- چیزهای کوچکی مثل این‌ها، کلر کیگن

ولی ویسای طولانی به اون دوستت که میدونی گوش میده>

#IndieRock
#PsychedelicPop
@thedarksideofthemoon9

چقدر امروز روز رو مخیه. از دست همه شاکی‌ام.

می‌دانم روزی پیدایم می‌کنی. احتمالا زمانی که دیگر اشکی نمانده که برایت از چشمانم سرازیر شود، زمانی که دست‌هایم گرمای سابق را ندارند، حرف‌هایم جاودان نیستند و چشمانم شوق‌شان را از دست داده‌اند. وای که به چه جنازه‌ای تبدیل می‌شوم! چگونه می‌خواهی این جنازه را به زندگی بازگردانی؟ جنازه‌ای که خودت آن را تحویل خاک داده‌ای. کاش پیدایم کنی، حتی اگر شده روی چوبه‌ی دار، پیدایم کن چرا که روی چوبه‌ی دار هم، منتظرت خواهم ماند.