میرم به ادامه‌ی گریه‌هام برسم بلکه خوابم ببره، شب بخیر.

دیگه جدی لفت

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
آره راست میگی درگیری بعدش خیلی بدتره
مخصوصا شبا
انگار وجدان منتظر مونده که شب شه و بچسبه به یقه آدم
خب عزیز من!!!! وقتی دارم وقتمو تلف میکنم کجاااایییی توووووو؟؟؟؟؟ اون موقع بیا جلومو بگیر! نه نصف شب که دیگه نمیشه هیچی کرد

POV : برای بار چند هزارم شکستی و احساس می‌کنی قراره منفجر بشی ولی چون دفعه‌های قبلی حرفی نزدی الان هم نمی‌تونی چیزی بگی چون بهت میگن بی‌جنبه.

من همیشه بی‌حس بودم، حتی وقتی دورم پر از آدم بود و می‌خندیدم.
من همیشه بی‌حس بودم، حتی وقتی توی چشمام امید موج می‌زد.
من همیشه بی‌حس بودم، حتی وقتی چشمام پر از اشک بودن.
من همیشه بی‌حس بودم، حتی وقتی موزیک مورد علاقمو گوش می‌دادم.
من همیشه بی‌حس بودم، حتی وقتی عزیزترین فرد زندگیم رو از دست دادم.
من همیشه بی‌حس بودم، حتی وقتی آدما بخاطرم دست به هر کاری می‌زدن.
قبلا گفتم من یک خطای انسانی‌ام، حالا میگم من خودِ پارادوکسم.

رعد و برق و بارون شدید <<<<

POV : بعد از کلی خندیدن با دوستات حالا فقط احساس پوچی می‌کنی.

نمیدونم متوجه عرایضم میشید یا نه، ولی از هیچی نبودن خستم
نه اون دانش اموزیم که دلم میخواد، نه معشوق کسیم نه دوست کسی نه حتی بچه‌ی خوبی برای مامان بابام. به خودم که نگاه میکنم هیچی نیستم و این خیلی ازاردهندست

شدی تو هم مثل این نهنگای قاتل

شدی تو هم مثل این نهنگای قاتل