احساساتِ غمگینی که قلب را آزار می‌دهد، همچون زخم‌های عمیقی است که هیچ‌گاه درمان نمی‌شوند.

هنگام شب با خود حرف می‌زنم و از خود می‌پرسم: جوانی و شادی‌ام کجاست؟ چرا بزرگ شده‌ام و یادم نرفته؟ اکنون من غم شده‌ام یا غم من؟

گویا وقتی به "مواد" میگیم "دراگ"، معتاد بودن تبدیل به چیز جالبی میشه و اسم سلامتی رو میذاریم "سوبری" تا یه قبحی بهش بدیم!

رشد زمانی رخ خواهد داد که اجازه بدهی
آدم‌ها هر طور که می‌خواهند در موردت بیندیشند
که اجازه بدهی درباره‌ی تو اشتباه کنند!
چرا که افکار آنها، واقعیت تو را تغییر نخواهد داد
برای آنچه فاقد ارزش و اعتبار است،
لحظه‌ای درنگ نکن...

‏-ناراحت شدی ؟
+نه عزیزم.[فقط نظرم راجبت عوض شد]
‌‌

و کاش، وقتی ابر غم
به گلوی کوچکت می‌رسد، از یاد نبری شانه‌ای در کار نیست.
و بهتر است بپذیری، همیشه قرار است در آغوش باد گریه کنی؛
زیرا رنج تنهاست،
و رنجور، تنهاتر.

طول می کشه تا بفهمی نه ناکافی بودی و نه دوست نداشتنی فقط کنار آدم درستت نبودی.

«الان نه از زندگی خوشم می‌آید و نه بدم می‌آید، زنده‌ام بدون اراده، بدون میل، یک نیروی فوق‌العاده‌ای مرا نگه داشته. در زندان زندگانی زیر زنجیرهای فولادین بسته شده‌ام.»
‌
- زنده به گور ؛ صادق هدایت

به وقتش هر کسی، هر کس که باشد فرق خواهد کرد
همین شیطان زمانی فخر موجودات عالم بود

- علی صاحبکار