‏اگر از خودتان می‌پرسید کارگردانی خوب چیست، کافی است به این نما استناد کنید که قادر شده سه نما را در یک نما جا بدهد.
‏دختر هراسیده + قاتل ناشناس + اعلان دیواری جایزه برای دستگیری قاتل.
‏این نما متعلق به ٩١ سال پیش است.
‏"ام" (فریتز لانگ، ١٩٣١)

‏از شیرین‌ترین عاشقانه‌های دهه ١٩٩٠.
‏پشت‌صحنه"روح"، اینجا با کارگردان فیلم، جری زوکر، پتریک سوایزی و دمی مور یا قصه عشقی آن‌چنان ناب که نه به زمان نیاز دارد، نه به مکان و نه به کالبد.
‏مگر نه اینکه شرط اول عاشقی همین است.

‏ایران یک کارگردانی داریم که اصطلاح کیف‌کشی رو جا انداخت. هر بار یک جوونی دنبالش می‌دود و کیفش رو حمل می‌کند. حالا تو اون کیف چی هست، بماند.
‏از قرار، در فرنگ این رسم شمایل دیگری دارد و به جای کیف، صندلی کارگردانی استاد رو حمل می‌کنند.
‏اینجا آلفرد هیچکاک فقید و صندلی‌کش بی‌نوا.?