کلا شرایط ایران رو گاییدم.

کلا زندگیو گاییدم.

درد از هر نوعیشو گاییدم.

دلم میخواد برم به یکی تو خیابون بگم:
ببخشید سیگار دارید؟

من آدمی نیستم که ب یکی امید داشته باشم
ولی بعضی وقتا اونقد فشار روم هست بی اختیار پام پیچ میخوره و تکیه میکنم به یکی
حتی شاید یکی که نشناسمش
بعضی وقتا حتی منی که همیشه تنها بودمم به یکی نیاز پیدا میکنم که باشه،امید باشه،تکیه گاه باشه حتی واسه یه ساعت.

خیلی سخته که یه عاشق منطقی شه-

صداهایی که در این ویس می‌شنوید،
صدای آدم‌هاییه که ازشون خواسته شده یک جمله به کسی که هيچوقت به دستش نیاوردن بگن.

اگه میتونستم تنها یه انتخاب داشته باشم
حتما اینکه به دنیا نمیومدم رو انتخاب میکردم.

چند دقیقه پیش از کنار یه غریبه رد شدم؛ با این تفاوت که همه ی علایقشو میدونستم چند سال کنارش بودم و زندگی کردم باهاش و نقطه به نقطه زندگیشو میدونستم.