زندگی پر ارامش الانمو مدیون پارتنر ایندمم.

کلاوس رو به همشون ترجیح دادم*

کاش یه دختر بودم، روتین پوستیم به موقه بود، درسمو میخوندم، کارمو میکردم، تراپی مراپی میرفتم، ولی خواب و سریال مهم تره.

حرفایی که نزدم‌و همشو معده درد گرفتم بگا رفتم.

من همیشه برای بقیه اون دوستی بودم که برای خودم آرزوشو داشتم.

از آدما متنفرم، از صداهاشون متنفرم، از حرفاشون متنفرم، از کاراشون متنفرم، از خودخواهیشون متنفرم.

من از کل دنیا فقط یه عشق دو طرفه میخواستم.

دلم از اون رابطه ها که تو سریالا هس، خیلی یهویی اشنا میشن مثلا تو بارون میرن دیت بعدش خیلی عادی رابطه صلح و ارامشی دارنو میخواد ولی ریدن برام.

مشکلاتم جوریه که باید راجبش برم رو پل.