بین تمام آدما، چرا شبیه تو شدم؟

دوستان میگن قضیه صورتی شدن نیست و فقط چون بزرگ میشه بهش میگن ماه صورتی. جالبه!

این الان کجاش صورتیه؟

_شب های روشنی که بوی تازگی نان داغ را می دهند، حسی از لطافت و آشنایی مشامم را چنگ می زند.
از بالای برج ها که می نگری زشتی ها محو می شوند، خیال همیشگی را با جریان باد فراموش می کنی و منو تو، تنها عابران این خیابان سرد، دل هایمان را باری دیگر کف دستانمان می گیریم. امشب پر از خاطره می شود حتی اگر زمانی نباشیم؛ مرور درد را بر عهده ی آینده ای نا آشنا می گذاریم.
امشب را بیا مال هم باشیم که فردا میان ما دیواری به بلندای نور خورشید است. لااقل شب ها که خودت هستی در اختیار من باش؛ حسرت دستان رها شده مان را کناری منتظر بگذار؛ تا فردا نیامده، سایه ای برای من باش.

اعتراف بیست و دوم:
هیچی رو فراموش نکردم. هنوزم صدای بلند که می شنوم ضربانم بالا میره.

قشنگ روزیه که داره به بطالت میگذره.

این پیام رو فوروارد کنید، پیام موردعلاقم از چنلتون رو فوروارد می‌کنم ^)

فیلم سرزمین مادری رو که می‌بینم با خودم میگم اگه اینا بچه ان ما چی بودیم پس!

اون همه "پا" شک بر انگیزه!

هر کی دفتر نقاشیم و نگاه کنه نگاهش مثل سابق نمیشه بهم.