Ishlardan charganimda dam olish bahonasida mutolaaga qaytaman. ...Ish ko‘p, bo‘sh vaqt kam. Chigal o‘ylar, savollar barham topmasidan yana ishga chiqib ketaman. Endi jismoniy charchoqqa ruhiy charchoq ham qo‘shiladi. Kunlar shunday o‘tyapti bir-birini quvlab

?@Sohibjon_Saydullayev

Menga Abduvali Qutbiddin bilan ko‘rishish, suhbatlashish nasib qilmagan. Shu narsa armon bo‘lib qolgan... Universitetga kelganimdagina yaqin do‘stim Dilyara tufayli u kishining ijodlari bilan yaqindan tanishganman. Bu uchun unga ko‘p bora rahmat aytaman! Lekin bir taskin bor — Abduvali Qutbiddin va Aziz Said ustoz yaqin do‘st bo‘lgan. Men esa Toshkentga borganimda kunim Aziz Said ustoz bilan o‘tadi!
Tashlamoqchi bo‘lgan she'rlarim juda ko‘p edi, shu sababdan ularni o‘zingizga tortiq qilmoqchiman. Albatta o‘qing! Bugun bir qarab chiqsam, hammasini yoddan bilar ekanman! O‘zimdan faxrlanib ketdim! Armiyaga chiqartirib olib ketgandim. O‘lik sukunatlarda o‘qiyverib yod bo‘lib ketgan ekan! Diplom ishiga familiyamni kiritishmayapti-da, bo‘lmasa Abduvali Qutbiddin ijodi bo‘yicha himoya qilardim, maza qilib yozardim, yoqlardim! Taslim bo‘lmaymiz, harakat qilamiz olishga. Iqtidorli guruhdan bo‘lmasam nima qilibdi, aqlli bola bo‘lsam bo‘ldi-da!..

?@Sohibjon_Saydullayev

https://n.ziyouz.com/portal-haqida/xarita/uzbek-nasri/said-ahmad-1920-2007/said-ahmad-ko-zlaringda-o-t-bor-edi-hikoya

Ziyouz

Said Ahmad. Ko‘zlaringda o‘t bor edi (hikoya)

Zinapoyaning boshida oq xalatli ayol ko‘rinishi bilan Mutal shoshib o‘rnidan turadi. Undan biron gap chiqmagandan keyin bo‘shashib yana joyiga o‘tiradi. U...

M(S)en va tun

Quyosh botar... Ichingda hadik,
Nafasing eshigin tambalab olar.
Joyingda qotasan bir zumgina tek
So‘ngra boshlanadi katta tomosha...
Qilichin qayragan jallod qoshida
O‘zingni oqlaysan har yonga urib,
Senga maslahatlar bera boshlaydi
Tamaki qutisi iljaya turib.
Tavba tazarrular o‘zin oqlamas.
Axir, o‘tgan kecha shunday qutilding.
Kuningni amallab o‘tkazding va lek
Mana, endi oxir tunga tutilding.
Jazolar qo‘llana boshlaydi sekin,
Dastavval xotira qiladi xuruj.
Najot farishtasi kechika boshlar,
Yuraging ham qilmaydi xuruj...
Qochib qutilish-chun har ne qilasan,
O‘zingni urasan o‘qqa-yu cho‘qqa.
Yangi gunohlarni o‘ylab topasan,
Tongdagi tavbani reja qilgancha.
Baribir, qutilib bo‘lmaydi bunday
Hijron, firoq ayab o‘tirmas.
Shaytonga yukinib borasan sekin,
Rozisan bariga - omon qolsang bas.
(Ammo undan yo‘q biror bir sas)
Tolib qolgan vaqtning oyog‘i
Oldinga yurgisi kelmaydi sira.
Eng so‘ngi orzung - shafqatsiz bu tun
Hazillashdim deya tabassum qilsa...
...Tahorating qurib bitmagan,
Joynamozni g‘ijimlaysan jim.
Pichirlaysan: Alloh, yo Alloh,
Yetar, mening qolmadi kuchim.
So‘ngi dam Allohni eslaganingdek,
Sen mening eng so‘ngi so‘zimga ishon:
Hech qachon bu tundan shafqatni kutma,
Ey aqli o‘zida bo‘lmagan inson!..

?@Sohibjon_Saydullayev

Shuncha odam meni yomon ko‘rishi yetmagandek endi ular orasiga ilmiy kutubxona nazoratchisi ham qo‘shildi...
Kutubxonada hech kim qolmagan mendan boshqa. Bilaman: hozir ketsam u kishi uyiga ertaroq ketadi, nevaralari bag‘riga to‘yadi. Aksiga olib, men ham ketay demayman. Marazlarcha bezrayib o‘tiraveraman. Tez-tez qarab qo‘yadi menga... Oxiri bo‘lmaydi. Oldimga keladi. Dars stolimda bitta bo‘m-bo‘sh oq list va ruchkadan boshqa hech narsa yo‘q, o‘zim esa shularga tikilib turganimni ko‘rib jahl bilan "sen bola dars qilmaysan, shunday o‘tirgani, telefoningni zaryadga qo‘ygani kelasan!" deya o‘shqiradi. Miq etmayman. Bu ham yetmagandek, tez-tez tashqariga chiqib turadigan odatim bor. Havo yetmaydi. Chinini aytganda, bir joyda uzoq o‘tirolmayman, yuragim siqilib ketaveradi. Ketyapsanmi, deya mo‘ltirashini ko‘rib... (Mendan boshqa odam bo‘lganda allaqachon vijdoni bir shapaloq tortardi yuziga). "Yo‘q, sayr qilib kelay, dimiqib ketdim", deya yelka qisib qo‘yaman. Nihoyat, kutubxona yopilish vaqti bo‘ladi... Narsalarimni yig‘ishtirayotib; "ustimdan qulflab keting, ertalab kelganda ochasiz", deb gapimni tugatar tugatmas, "Yo‘qol!" - deya hayqiriq tutadi butun kutubxonani... Keyin ko‘chada o‘zimni so‘kib yuraman kerakmidi shu gap, deb...

?@Sohibjon_Saydullayev

​Kundalikdan...

Zomin seminariga qatnashishdan voz kechmoqchiman. Negaki, meni qiynayotgan, yozishim kerak bo‘lgan mavzular hikoya sig‘masligini anglab yetdim. Uni hikoyalarga bo‘lib chiqib, keyinchalik yaxlit qissa qilishga esa na qo‘lim va na vijdonim yo‘l qo‘yadi. Endi boshimda sinadigan ko‘plab kaltaklarga, ko‘ngli qolgan azizlarning ishonchsizlik bilan qarashlariga tayyor turishim kerak... Lekin afsuslanmayman! Qachonlardir chekkan zahmatlarim yuzimni yorug‘ qilishiga ishonaman!!!

?@Sohibjon_Saydullayev

"Bu dunyoda erkak kishi uchun eng og‘iri - o‘zini oqlash. Ayniqsa, qilmagan gunohi uchun".

Abduqayum Yo‘ldoshev

____
O‘qiganlar bo‘lsa kerak, dahshatli hikoya! Butun boshli o‘zbekning hayoti, xarakteri yoritilgan bir inson taqdiri misolida. O‘qishni tavsiya qilaman. Balki muhokama qilarmiz fikrlaringizni bo‘lishsangiz

Abduqayum Yo‘ldosh. Puankare (hikoya)
https://n.ziyouz.com/portal-haqida/xarita/uzbek-nasri/abduqayum-yo-ldosh-1962/abduqayum-yo-ldosh-puankare-hikoya

Ziyouz

Abduqayum Yo‘ldosh. Puankare (hikoya)

I “Vaqt ta’sirini o‘tkazmaydigan narsaning o‘zi qolmapti. Hatto asl mol ham uning qoshida ojiz ekan”. Bundan o‘ttiz besh yil burun Maskovda mana shu portfe...

​​Inson o‘ziga tanish bo‘lgan tuyg‘ular o‘qiyotgan kitobida uchratib qolsa g‘alati bo‘larkan. Nafaqat asar qahramonlariga, balki ko‘proq muallifga achinasan qismatdosh ekaningdan... Xullas, imlo xatolarini hisobga ol(ma)ganda zo‘r kitob!

Bu dunyoda hech kimning o‘zidan boshqa yaqini yo‘q!!!

Keyin, qarasam, mening ham o‘zimga yarasha qusurlarim bor ekan. Orzu istaklarim bor ekan... Shunda, o‘ylab qoldim. Bu yorug‘ olamda kimingdir bo‘lishi kerak ekan. Bir qalbi toza kishiga bog‘langan bo‘lsang, uning quvonchidan ko‘ngling ravshan tortarkan. Yashash ham anchayin yengillasharkan...

Odam o‘zi yoqtirgan kishini tig‘ga turmaydi. Malomatga qoldirmaydi. Yuragi pok bo‘lsa, yoqtirgan kishisining nomini pokiza saqlashga harakat qiladi!

Qisqa muddatli baxtiyor damlar haqidagi xotiralar insonning yuragida bir umrga muhrlanib qoladi. Shunday maxzandan voz kechib bo‘ladimi? Nahotki, qiyinchiliklar qarshisida chorasiz qolmoqdan qo‘rqish hissi yoki yakka-yu yolg‘iz bo‘shliqqa mahkum bo‘lib qolish iztirobi uni rad etishga asos bo‘lsa?

Men nikoh uzugisiz ham senga mangu bog'liqligimni unutmayman. Asiringmang, eng baxtli mahkum, ozodlikka chiqishni sira istamaydigan bandiman!..

Shaharda yashashga moslashgan qishloqlik bu dunyoning go‘zalliklarini unutadi. Bunga esa ish, ko‘tarilish, raqobat degan unsurlar sabab bo‘ladi. Uning uchun mana shu nabotot va nafosat olami butkul o‘chadi. O‘zga yer, unda haqiqat odamga to‘g‘ridan-to‘g‘ri murojaat etadi, faqat radioto‘lqinlari emas, qora harflar bilan bitilgan qog‘ozlar vositasida emas. Bularning barchasi unutiladi...

Sababi shuki, baxtingizni qanchalik qiyinchilik bilan qo‘lga kiritsangiz, uni shunchalar qadrlaysiz. Insonga qiyinchilik bilan qo‘lga kiritgan narsasi aziz va mukarram.

Kishilarni tuyg‘ular bog‘lab turadi. Lekin kimnidir chin yurakdan yaxshi ko‘rib qolsang, taqdir bu sevgingni tortib olib, o‘rnini g‘am, anduh bilan to‘ldiradi...

✍Tadeush Dolenga-Mostovich
?"Tabib" romanidan

?@Sohibjon_Saydullayev