“بعضی از آدم‌ها با رفتنشان، درسی به ما می‌دهند که
اگر می‌ماندند، هرگز آن را نمی‌آموختیم.”

آدمها با بودنشون یه درس بهت میدن و با رفتنشون هزار درس.

سکوت کرد، رنجید و چیزی نگفت.

طبیعیه که بعد از تصمیم درست احساس
ناراحتی کنی.

مُشتاق کسی باش که مُشتاق تو باشد.

زمان می‌گذره و نبودن چیزایی برات عادی می‌شه
که فکر می‌کردی بدون اونا هیچی نیستی.

«اوضاع همان‌طور است که بود، به درس‌هایم
بی‌توجهم. و به پنجره خیره می‌شوم، به امید
دريافت نامه‌ای.»
_سیلویا پلات.

‏تاحالا براتون پیش اومده تو مغزتون داد بزنید، همه‌ی
ظرفا رو بشکونید، میزا رو برگردونین، همه‌چیو بهم بریزین و برین، در حالیکه آروم نشستین و به یه نقطه
خیره شدید؟

نگران نیستم. همه چیز درست می‌شود. آب ریخته
روی زمین جمع نه، اما خشک می‌شود. قلب شکسته
خوب نه، اما ترمیم می‌شود. و هنوز هم می‌توان، در گلدانی شکسته گل کاشت.

سبز ماندن
میان این ویرانی
ریشه می‌خواهد