براى رفتن
‏نه خداحافظى می‌خواستم
‏نه راه و نه چمدان؛
‏در سرم، درى باز بود
‏كه بستم و رفتم.

‏
#جمال_ثريا
برگردان: #سیامک_تقی‌زاده

◼️ شاعران جهان
● @World_poets

سایه گسترانید؛
ابری بر سر کشتزاری غمین،
کشتزار خواندن آغازید؛
برای پرندگان،
شعرهایش را.

#آدونیس
برگردان: #صالح_بوعذار

◼️ شاعران جهان
● @World_poets

قطعه بی تو زیستن

@AliTakrimi

هان! نامه‌هایت چه طولانی و بی‌ثمر است!
چرا اندک نمی‌نویسی، تا بسیار گفته باشی؟!
چرا پر می‌گویی،
تا نکته‌ی راستین را نگفته باشی؟!
و چرا از من دوری نمی‌گزینی
و از نوشتن دست باز نمی‌داری
با سکوتی که
به فریاد انفجار دل
ماننده است؟!‌

#غادة_السمان
برگردان: #عبدالحسین_فرزاد

◼️ شاعران جهان
● @World_poets

ادبیات و موسیقی زیبای عرب

امیدوارم آهنگ #همچله همراه دلگرم‌کننده‌ای در سفر زمستانتان باشد و قلبتان را به یاد عشق و امید گرم نگه‌دارد. ♥️?☀️??

پاینده ایران و زنده‌باد عشق ?

شیرین کلانتر
@shirinkalantarmusic
#yalda #یلدا #نوروز #ایران

به موسیقی علاقه دارید؟

راستی را که به دورانی سخت ظلمانی عمر می‌گذرانیم

کلمات بی‌گناه
نابخردانه می‌نماید
پیشانی صاف
نشان بیعاری‌ست

آن که می‌خندد
هنوز خبر هولناک را
نشنیده است

چه دورانی!
که سخن از درختان گفتن
کم و بیش
جنایتی‌ست. -
چرا که از این‌گونه سخن پرداختن
در برابر وحشت‌های بی‌شمار
خموشی گزیدن است!

نیک آگاهیم
که نفرت داشتن
از فرومایه‌گی حتا
رخساره‌ی ما را زشت می‌کند
نیک آگاهیم
که خشم گرفتن
بر بیدادگری حتا
صدای ما را خشن می‌کند

دریغا!
ما که زمین را آماده‌ی مهربانی می‌خواستیم کرد
خود
مهربان شدن نتوانستیم!

چون عصر فرزانگی فراز آید
و آدمی
آدمی را یاور شود
از ما
ای شمایان
با گذشت یاد آرید!

#برتولت_برشت
برگردان: #احمد_شاملو

◼️ شاعران جهان
● @World_poets

تا به من گوش دهی،
کلماتم
گاه نازکی می‌گیرند
چون ردّ گاکیان روی کرانه‌ها.

طوق، زنگوله‌ی مست
برای دست‌های تو، به نرمیِ انگور.

و من نظاره می‌کنم از دور به کلماتم.
بیشتر ازآنِ تواند تا ازآنِ من.
از درد کهنه‌ی من بالا می‌روند چون پیچکها.

بالا می‌روند، هم‌چنان، از جدارهای نمور.
گناهِ این بازیِ بی‌رحم به گردن توست.
می‌گریزنداز کنام تاریکم.
هرچه را میاکنی تو، هرچه را میاکنی.

پیش از تو انزوایی که تو انباشتی میاکندند،
و آشناترند از تو به اندوهم.

حال می‌خواهم بگویند
آنچه من می‌خواهم بگویمت
تا گوش دهی همان‌گونه که من می‌خواهم گوش به من دهی.

باد اضطراب بر آنها هنوز می‌خزد.
گردباد رؤیاها هنوز گاهی از پا درشان میفکند.
به صداهای دیگری گوش می‌دهی در صدای دردناک من.

زاریِ دهان‌های پیر، خون‌لابه‌های پیر.
دوستم بدار، ای یار. مرا وامگذار. از پیِ من بیا.
بیا از پیِ من، ای‌ یار، بر این موج اضطراب.

اما کلمات من از عشق تو لکه‌دار می‌شود.
هرچه را میانباری، هرچه را میانباری.

من آن‌ها را
می‌کشم به رشته‌ی طوقی بی‌پایان
برای دست‌های سفید تو، به نرمیِ انگور.‌‌

#پابلو_نرودا
برگردان: #بیژن_الهی

◼️ شاعران جهان
● @World_poets

جهان
هنگامی انسان را دوست می‌داشت
که او لبخند می‌زد
آن‌گاه که خندید
جهان از او بیمناک شد.

#رابیندرانات_تاگور
برگردان: #ع_پاشایی

◼️ شاعران جهان
● @World_poets