#حافظ‌خوانی

صحنِ بُستان ذوق‌بخش و صحبتِ یاران خوش است
وقتِ گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است

از صبا هر دم مشامِ جانِ ما خوش می‌شود
آری آری طیبِ اَنفاسِ هواداران خوش است

ناگشوده گُل نقاب، آهنگ رحلت ساز کرد
ناله کن بلبل که گلبانگ دل افکاران خوش است

مرغِ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق
دوست را با نالهٔ شب‌های بیداران خوش است

نیست در بازارِ عالَم خوشدلی ور زان که هست
شیوهٔ رندی و خوش‌باشیِ عیاران خوش است

از زبانِ سوسن آزاده‌ام آمد به گوش
کاندر این دِیرِ کهن، کار سبکباران خوش است

حافظا! تَرکِ جهان گفتن طریقِ خوشدلیست
تا نپنداری که احوال جهان داران خوش است

شعر : حضرت حافظ(غزل ۴۳)
موسیقی : علی جعفری پویان
خوانش : محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

۱۷ مهر سالروز درگذشت خسرو آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان است. یادش گرامی باد🖤

#یقین_درم

#محمدرضا_شجریان
#پرویز_مشکاتیان

یقین دِرُم اثر اِمشو به های‌های مو نیست
که یار مسته و گوشش به گریه‌های مو نیست
خدا خدا چه ثمر ای موذنا که اِمشو
خدا خدای شمایه خدا خدای مو نیست
نمود خو‌نُمه پامال و خونبهامه نداد
زدُم چو بر دَمَنش دست‌، گفت پای مو نیست
بریز خونُمه با دست نازنین خودت
چِرَه که بِیتر از ای هیچه خونبهای مو نیست
بهار اگر شویی صد بار بمیرُم از غم دوست
به جرم عشق و محبت‌ هنوز جزای مو نیست

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

حال دل با تو گفتنم، هوس است
خبرِ دل شِنُفتنم، هوس است

طَمَعِ خام بین که قصهٔ فاش
از رقیبان نَهُفتنم، هوس است

شبِ قدری چنین عزیزِ شریف
با تو تا روز خُفتنم، هوس است

وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم، هوس است

ای صبا امشبم مدد فرمای
که سحرگه شکفتنم، هوس است

از برای شَرَف به نوکِ مژه
خاکِ راه تو رُفتنم، هوس است

همچو حافظ به رغم مدعیان
شعرِ رندانه گفتنم، هوس است

شعر : حضرت حافظ(غزل ۴۲)
موسیقی : آرمان نهرور
خوانش : محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

اَلمِنَّةُ لله که درِ میکده باز است
زان رو که مرا بر در او رویِ نیاز است

خُم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست حقیقت نه مَجاز است

از وی همه مستی و غرور است و تَکَبُر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بَرِ غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرمِ راز است

شرحِ شِکَنِ زلفِ خَم اندر خَمِ جانان
کوته نتوان کرد که این قِصه دراز است

بارِ دلِ مجنون و خَمِ طُرِّهٔ لیلی
رخسارهٔ محمود و کفِ پایِ ایاز است

بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیدهٔ من بر رُخِ زیبایِ تو باز است

در کعبهٔ کویِ تو هر آن کس که بیاید
از قبلهٔ ابرویِ تو در عینِ نماز است

ای مجلسیان، سوزِ دلِ حافظِ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است

شعر : حضرت حافظ(غزل ۴۰)
موسیقی : حسین اینانلو
خوانش : محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است؟
شمشادِ خانه‌پرورِ ما از که کمتر است؟

ای نازنین‌پسر، تو چه مذهب گرفته‌ای؟
کِت خونِ ما حلال‌تر از شیرِ مادر است

چون نقشِ غم ز دور بِبینی شراب خواه
تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرّر است

از آستانِ پیرِ مغان، سر چرا کشیم؟
دولت در آن سرا و گشایش در آن در است

یک قِصّه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم، نامکرّر است

دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است

شیراز و آبِ رکنی و این بادِ خوش نسیم
عیبش مکن که خالِ رُخِ هفت کشور است

فرق است از آبِ خِضر که ظُلمات جای او است
تا آبِ ما که مَنبَعش الله اکبر است

ما آبرویِ فقر و قناعت نمی‌بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدّر است

حافظ چه طُرفه شاخ نباتیست کِلکِ تو
کِش میوه دلپذیرتر از شهد و شکّر است

شعر: حضرت حافظ(شماره ۳۹)
موسیقی: پائول سنویل
خوانش: محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

"تکیه‌ی کوچیک"
خواننده: محسن چاوشی
ترانه‌سرا: امید روزبه

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

بیا که قصرِ اَمَل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیادِ عمر بر بادست

غلامِ همتِ آنم که زیرِ چرخِ کبود
ز هر چه رنگِ تعلق پذیرد آزادست

چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب
سروشِ عالَمِ غیبم چه مژده‌ها دادست

که ای بلندنظر شاهبازِ سِدره نشین
نشیمن تو نه این کُنجِ محنت آبادست

تو را ز کنگرهٔ عرش می‌زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست

نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث، ز پیرِ طریقتم یادست

غمِ جهان مخور و پندِ من مَبَر از یاد
که این لطیفهٔ عشقم ز رهروی یادست

رضا به داده بده وز جبین گره بگشای
که بر من و تو دَرِ اختیار نگشادست

مجو درستیِ عهد از جهانِ سست نهاد
که این عجوز، عروس هزاردامادست

نشان عهد و وفا نیست در تبسمِ گل
بنال بلبل بی دل که جای فریادست

حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ؟
قبولِ خاطر و لطفِ سخن خدادادست

شعر: حضرت حافظ(شماره ۳۷)
موسیقی: سلوی سنتور
خوانش: محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

تا سرِ زلفِ تو در دستِ نسیم افتادست
دلِ سودازده از غُصه دو نیم افتادست

چَشمِ جادویِ تو خود عینِ سَوادِ سِحْر است
لیکن این هست که این نُسخه سَقیم اُفتادست

در خَمِ زلف تو آن خالِ سیه دانی چیست؟
نقطهٔ دوده که در حلقه جیم افتادست

زلفِ مشکینِ تو در گلشنِ فردوسِ عِذار
چیست؟ طاووس که در باغِ نعیم افتادست

دلِ من در هوسِ رویِ تو ای مونس جان
خاکِ راهیست که در دستِ نسیم افتادست

همچو گَرد این تنِ خاکی نتوانَد برخاست
از سرِ کویِ تو زان رو که عظیم افتادست

سایهٔ قَدِّ تو بر قالبم ای عیسی دم
عکسِ روحیست که بر عَظمِ رَمیم افتادست

آن که جز کعبه مُقامش نَبُد از یادِ لبت
بر درِ میکده دیدم که مُقیم افتادست

حافظِ گمشده را با غمت ای یارِ عزیز
اتحادیست که در عهدِ قدیم افتادست

شعر: حضرت حافظ(شماره ۳۶)
موسیقی: سلوی سه‌تار
خوانش: محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

زلفت هزار دل به یکی تارِ مو ببست
راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه‌ای و در آرزو ببست

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

ساقی به چند رنگ، می اندر پیاله ریخت!
این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست

یارب چه غمزه کرد صُراحی که خون خُم
با نعره‌های قلقلش اندر گلو ببست

مطرب چه پرده ساخت که در پرده‌یِ سماع
بر اهل وجد و حال، در های و هو ببست

حافظ! هر آن که عشق نورزید و وصل خواست
احرامِ طوفِ کعبه‌یٍ دل، بی وضو ببست

شعر: حضرت حافظ(شماره ۳۰)
موسیقی: آمیتی فال
خوانش: محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee

#حافظ‌خوانی

ما را زِ خیالِ تو چه پروایِ شراب است؟
خُم گو سَر خود گیر، که خُمخانه خراب است

گر خَمر بهشت است بریزید که بی دوست
هر شَربَتِ عَذبَم که دهی، عینِ عذاب است

افسوس که شُد دلبر و در دیده‌یِ گریان
تحریرِ خیالِ خطِ او نقش بر آب است

بیدار شو ای دیده که ایمِن نَتَوان بود
زین سیلِ دمادم که در این منزلِ خواب است

معشوق، عَیان می‌گذرد بر تو، ولیکِن
اغیار هَمی‌بینَد از آن، بسته نقاب است

گُل بر رخِ رنگینِ تو، تا لطفِ عرق دید
در آتشِ شوقَ از غمِ دل، غرقِ گلاب است

سبز است دَر و دشت، بیا تا نگُذاریم
دستَ از سرِِ آبی که جهان، جمله سراب است

در کُنجِ دِماغَم مطلب جایِ نصیحت
کاین گوشه پر از زمزمه‌یِ چَنگ و رَباب است

حافظ چه شد اَر عاشق و رند است و نظرباز
بس طُورِ عجب، لازمِ ایّامِ شَباب است

شعر: حضرت حافظ(شماره ۲۹)
موسیقی: نیکولاس دانجلیس
خوانش: محمدرضا مؤمن‌نژاد

@nimaeeee