чему я радуюсь больше всего? воспитанным детям. ?

мне кажется, что одно из царапающих душу чувств — недосказанность. когда после ссоры или непонятных слов человек уходит на полпути и нет возможности разобраться в сказанном до конца. осадок на душе остаётся, а человек после сказанного возвращается так, будто ничего и не было. и возвращаться к разговору словно моветон.

//

посвящается всем 21 летним.

21 - самый страшный возраст, окончив универ ты в поиске себя в этом огромном мире. до 16 лет все мы учились в школе, дальше четыре года в университете, и вот закончив универ, любой 21 летний в тупике.
в какую сторону идти? буду ли я работать по профессии? или продолжу учебу другой специальности? кем быть? куда я шла и другие вопросы вводящие тебя в заблуждение.
мы, молодое поколение, молчим об этом, стараясь показать «идеальную жизнь» и о перспективах в любой сфере. дабы где результат учебы? к чему я так стремилась?
выход из такой ситуации это пробовать, пробовать себя везде. мы живем в богатое время потока информации в любой сфере.
и главное не забывать что у каждого своё время, мы все торопимся жить «богато», купить квартиру до 25, водительские права и машина обязательно до окончания универа, забывая о том что мы студенты, или закончили универ год, два назад.
да, стремится быть перспективным, лучшим, создать своё лучшее будущее это классно. выработанная стратегия и пошаговое выполнение действий дает свой результат. но не забывай что 21 это не возраст результата и не ругай себя что ты не купила машину, квартиру или не стала топ специалистом в своем деле к этому времени. живи, пробуй, главное не оставаться без дела, не ждать от других, так же не ждать событий, действовать, обучаться, практиковаться, и тогда ты увидишь свои плоды.??

«тағдырға деген сүйіспеншілік» немесе «өз тағдырыңды сүю»

біз үнемі идеяларымыз, жоспарларымыз мезетте жүзеге асқанын қалаймыз. іштегі амбиция босаңсуға мүмкіндік бермейді. тосын жаңалықтардың да тек жақсысына үміттенеміз. бірақ өмірде бәрі біз қалағандай болмайды. жақынымыздан айырыламыз. кей істе кінәлі болмасақ та, кінәлайды. ауа-райы нашар болады. адамдар дөрекі, қатал болады.

біздің міндетіміз — мұның бәрі белгілі бір себеппен болатынын түсіну. әр жағдайдың ең құндысын алып, әр сәтті сыйлық ретінде қабылдау. бұлттың артынан күн шығарына сену.

ницше айтқан «амор фати» философиясы — тағдыр дайындаған ең қиын өмірлік сынақтарға алғыс айтуды үйрену. ешкімді айыптамау. (басымызға сәл іс түссе тағдырды кінәлауымыз осы тіркесті түсінбегенімізден)

однажды ученик спросил Мастера:
— долго ли ждать перемен к лучшему?
— если ждать, то долго! — ответил Мастер.

//

ол телефон соққан кезде мен төсекте телевизор көріп жатқанмын. түнгі он екілер шамасы болар, бәлкім.
— сәлем, — деді ол. дауысы әдеттегіден жай шықты. тіпті ауырып қалған адамның дауысы тәрізді сәл өзгеріңкіреп шықты. әлде дұрыс сөйлеуге бар күшін жұмсайтын мас адамдардікі сияқты ма екен? әйтеуір біртүрлі.
— сәлем. жайшылық па? 
— иә, жай.
сөзсіз ішіп алған деп ойладым. удай мас.
— қай жерде, нені тойлап отырсыңдар?
— біз… біз бүгін жол апатына ұшырадық қой. 
— иә?
жүрегім су ете қалды.
— бізің кім?
— берік, бақыт, үшеуміз. трассада. қатты жүріп… машина аударылып… машина жолдан көп шығып кетіп… жақын маңда ешкім жоқ. ешкім көрген жоқ.
— айналайын, дұрыстап рет-ретімен айтшы. енді қазір қайдан звондап тұрсың? 
— сол жерден. біреулерді шақыра салшы дейін деп…
— жақсы. қай жерде тұрсыңдар?
— қаладан шыққаннан кейінгі көпірдің маңайы.
— жақсы, қазір звондаймын. барлығың амансыңдар ма, әйтеуір?
— жоқ, жоқ, аман емеспіз.
— не болды?
— бәріміз аман емеспіз.
ол телефон тұтқасын қоя салды. ал мен жалма-жан орнымнан тұрып, жедел жәрдемге, құтқару қызметіне телефон шалдым. содан кейін такси ұстап, өзім де жеттім. барлығына көп болса бір сағат уақыт кеткен шығар. олардың үшеуі де қайтыс болып кетіпті. барлығының өлген уақыты — бүгін таңертең!!!

тамаша той-думанмен таң атырса
сол кезде жаныңда әсем жан отырса
тамаша жексенбі күн көл басында
тұнықтан балық аулап бала отырса

/бейбіт қорғанның тамаша деген күшті әні бар. тыңдап көруге рекомендеймін