" تو من ءَ گیر میا "  

علی دوست

تئی یات کلوهے نہ اِنت کہ مردم گوں موسُماں روانے بہ دنت.

نا شپے کہ مردُم گوں رُژنائیں هیال جیڑگاں بلانے بہ کنت.

نہ پُلے کہ سِندگ ءُ سمارگ ءُ تئی سُهرچکیںں زُلپانی شمانے بہ دنت .

ءُ نہ تمردیں سپاهی یے کہ پہ زمین مهریں داواهے ءَ زهم ءُ اسپرانی  زهانے بہ دنت.

تئی یات کِسہ ئے......

تئی یات نوبتے.....

نوبت...،

نوبت نہ گوں موسُماں روان دئیگ بیت،

نہ گوں بس پہ شپ جیڑگاں گوزان ءُ  بلگ بیت.

نوبت ناوَشیں کسہ یے.

ملگزار ، درچک ءُ دار ، کوه ءُ تلار ، سُہب ، شپ ءُ  سهار

درس گیمرنت اے کسہ ءَ.

نوبت ابیتکیں موسمے ،

دل ءُ دیار، دوست ءُ دوزواه ، مات، مردم ءُ یار گیمرنت چہ 

سِست ءُ سید ءِ گم ءَ.

تو زانئے تئی جتائی ءَ چینچو تهنا کُتگ اے روچ ءُ شپانی تهنائی..؟

نہ روچ سهتے کرار باں گوں هاموشیں بیوانکی یاں

ءُ

نہ شپ پہ دمے اِنسراں گوں شوریدگیں هورکی یاں.

تئی یات نہ شپاں بکشیت

ءُ

نہ روچاں درگوز کنت،

هر پیم ءُ هر ساهت یکیں پیما یکیں رنگ ءَ اوشتاتگ.

گوں هچ چیز ءَ روت نہ کنت

نہ موسم چاریت

نہ مردم ماریت

کلاں درکنت وت دیما اوشتیت سهرا بیت

انچو تمرد اِنت 

کہ

نہ من ءَ بے کنت نہ اِمروز ءِ شُناساهی ءَ

گوں کس ءَ نہ جنزیت.

گوں کس ءَ زنگ نہ جنت.

نوبت رنگے پوشتگ،

گوں رنگا جنگ ءَ انت،

انچو تهنا اِنت کہ گوں هرچیز ءَ همراه اِنت

تئی

یات نہ کلوهے

نہ شپے

نہ پُلے

نہ سپاهی یے.

تئی یات کسہ ئے 

تئی یات نوبتے

گُڑا

اے وڑیں نوبتے ءَ من ترا گُشاں

کہ

تو منا گیر میا.

گوں من تئی گیر زُرت نہ باں.

ابدمانیں زند ءِ تھاریں شپاں
پہ منزل رواناں کہ رَد کپتگاں
.
.
.
??‍♂️

هرکسی درباره ی هر چیزی عقیده ی خودش را داشت و اعتقاد داشتند که حقیقت آنها تنها چیزی است که اهمیت دارد. روز ها ، شب ها ، سال ها را به حرف زدن می گذراندند و هرگز این حقیقت را نمی پذیرفتند که یک فرضیه ، خوب یا بد ، تنها وقتی وجود دارد که کسی به آن جامه ی عمل بپوشاند .

هر کی ادعا کرد تهش دیدم لب و دهنه.

بِچار وَهد تئے زیبائیءَ کُتہَ بَندیگ
مَنے وَڈا اِنت نہَ اوشتاتہَ نئیکہ رَوگ اِنت

و چون تو مرا دوست داری
دنیا بزرگتر
آسمان وسیع تر
دریا آبی تر
گنجشک ها آزادتر
و من هزار بار زیباتر شده ام...