Ալիևի և Փաշինյանի քաղաքականությունն ու ազգային ինքնությունը

Իլհամ Ալիևը անշեղորեն շարունակում է իր քաղաքական կուրսը՝ վերարտադրելով և ստեղծելով «ազգ» կոնցեպցիա, որն առանցքայնորեն հիմնված է թուլացնելու և փոխարինելու ներկայիս Ադրբեջանում ապրող ժողովուրդների պատմական և մշակութային ժառանգությունը։ Այստեղ ամեն բան սպասարկում է մեկ նպատակ՝ ստեղծելու մի «ազգ», որը կլինի պատրաստի քաղաքական գործիք՝ սպառելու բոլոր այն տարրերը, որոնք հիշեցնում են իրական պատմությունը։ Եվ Ալիևը շատ լավ գիտակցում է, որ իր նախագահության ապագան և պետության կայունությունը հենց ազգային ինքնության պահպանման մեջ են։ Որպեսզի Ադրբեջանը մնա որպես ուժեղ պետական միավոր, պետք է ստեղծել մի ֆանտաստիկ «ազգ», որը չի հիշում իր պատմությունը, բայց ունի անսահման պնդումներ՝ իր իսկ գոյության մասին։

Միևնույն ժամանակ, Հայաստանի Հանրապետության առաջնորդ Նիկոլ Փաշինյանը, ով միակողմանիորեն իշխանության վերարտադրման համար օգտագործում է հասարակական բոլոր շերտերը, ինչպես նաև նախկինում ունեցած հայրենասիրական տրամադրությունները, փորձում է ծածկել ու ձուլել հայկական ինքնությունը՝ վերածելով մեր ժողովուրդը սովորական ցեղախմբի, որը չի տիրապետում սեփական պատմությանը։ Նրա քաղաքականությունը հանգեցրել է մի դրվագի, երբ ազգային արժեքներն ու համառ պայքարը հանուն երկրի և ժողովրդի անկախության ու ինքնիշխանության դառնում են վտանգավոր սցենար՝ անվստահություն արթնացնելով սեփական ժողովրդի մեջ։

Նրա պատկերացմամբ՝ ոչ միայն անհրաժեշտ չէ պաշտպանել մեր պատմական ժառանգությունը, այլև դա պակաս կարեւոր է, քան «այսօրվա» նոր հարաբերությունները։ Փաշինյանի քաղաքականությունը, ձգտելով ստանալ մթնոլորտի ռելևանտություն ու համընդհանուր համբավ, դարձել է ճնշում հասարակության եւ ազգի վրա։ Դրա նպատակն է ստեղծել հասարակություն, որտեղ կապ չունի որևէ ազգային կամ մշակութային արժեքի հետ, քանի դեռ պահպանվում է տնտեսական ու քաղաքական հաստատվածությունը։ Նրան թվում է, թե այսպես հեշտ կլինի մոռացության տալ ազգային ինքնությունը, և հասարակությունն ընդունի միայն կեղծ երջանկություն՝ «լավ ապրելու» կամ «հասարակություններ կառուցելու» պատրանքով։

Այս երևույթները պարզապես պատահականություն չեն։ Հատկապես այն, որ մի քաղաքական գործիչ՝ Ալիևը, օգտագործելով «ճիշտ» պատմություն՝ տպագրված ստեղծված իրականությամբ, պատրաստ է հափշտակելու մեր ժառանգությունը՝ դրանով իսկ կառուցելով իր «ազգը», իսկ մյուսը՝ մեր պատմությունն ու ազգային ինքնությունը ջնջելով, փորձելով ուղղորդել դեպի անհետացման ճանապարհ։ Բայց առանց ազգային ինքնության և արժանապատվության՝ մենք ոչ թե ապագա կունենանք, այլ կորցնելով մեր արժեքները, պարզապես կդառնանք խեղված և գոյատևող ամբոխ, որը մի օր կհեռանա ոչ միայն քաղաքական քարտեզից, այլև պատմությունից։

@Voskanapat

Հասարակության ոմն թերմացք «Երևան լայվի» մեկնաբանությունում Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարների մասին գրել է, որ եթե նրանք գան Հայաստան, չեն պատժվելու ու շարունակելու են իրենց թալանը, Ալիևը մեր փոխարեն պատժում է նրանց։
Չպետք է զբաղվել ինքնախաբեությամբ, ցավոք, նման տեսակետը եզակի դեպք չէ, պարզապես սույն երկոտանին արտահայտում է Նիկոլ Փաշինյանի այսօրվա, շեշտում եմ՝ այսօրվա ընտրազանգվածի հավաքական մոտեցումը Բաքվում պատանդառված մեր հայրենակիցների հանդեպ։

Նիկոլ Փաշինյանի այսօրվա, կրկին շեշտում եմ, այսօրվա ընտրազանգվածի համար Ադրբեջանն ու ադրբեջանցին ավելի գերադասելի են, քան Արցախն ու արցախցին։

Նիկոլ Փաշինյանին հաջողվել է ներկայիս լյումպեն մասսային համոզել, որ քո սոցիալական շածր շերտում գտնվելու, չստացված անձնական կյանքի, ձախողված գոյության պատճառը Արցախն է, Արարատ սարը, հայրենիքի գիտակցումը, ազգային արժեքներն ու պատմական հիշողությունը։

Ես մեկին գիտեմ, որը բողոքում էր, որ տարվա մեջ 3 անգամ տոլմա ուտելն իրենց համար ճոխություն է, քանի որ այդ հնարավորությունը չունեն, ստիպված բավարարվում են միայն Նոր տարվանը սեղանին դնելով։ 2018 թվականից անցել է շուրջ 7 տարի, բայց նրանց կյանքում ոչինչ չի փոխվել, շարունակում են կրկին տոլմա ուտել միայն տարին մեկ անգամ, սակայն երջանիկ են։ Երջանիկ են, քանի որ գտնվել է իրենց ձախողված կյանքի քավության նոխազը, դրանք էին հայրենիքն ու ազգային արժեքները։

Ահա այն սոսկալի վնասներից մեկը, որը Փաշինյանը հասցրել է հասարակության որոշ շերտերի։

Կարեն Կարապետյան

Ինչպե՞ս են ադրբեջանցիները «վերակառուցել» Vallex Garden Hotel հյուրանոցը

Մինչ աշխարհաքաղաքական կենտրոնները խոսում են հայ-ադրբեջանական հակամարտության արդար կարգավորման մասին, իսկ Փաշինյան-Ալիև զույգը բանակցում այսպես կոչված խաղաղության պայմանագրի շուրջ, Ադրբեջանի իշխանություններն օկուպացված Արցախում վերացնում են հայկականության հետքերը։ Քանդվում են հուշարձաններ, շենքեր, եկեղեցիներ, նույնիս՝ ամբողջ գյուղեր։ Ադրբեջանի վանդալիզմի վերաբերյալ հայկական կողմի բոլոր բացահայտումները, որպես կանոն, աննկատ են մնում միջազգային հանրության համար, կամ, առավելագույնը, արժանանում քննադատական գնահատականների։

https://www.youtube.com/watch?v=9e4bLdQofB8&t

Հայաստանում ակտիվ գործընթացներ են։ Եռում է թե՛ ներքաղաքական և թե՛ արտաքին քաղաքական կյանքը։ Նոր զարգացումներ, նոր ռիսկեր և նոր հնարավորություններ։ Ինչպիսի՞ն կլինի քաղաքական աշունը։

Հետևեք ամենակարևոր իրադարձություններին «Երկրի լուրեր» Telegram-յան ալիքում։ Միացեք և եղեք տեղեկացված։

Բաժանորդագրվեք @yerkir123

Երկրի լուրեր - միայն ստուգված և ճշտված տեղեկատվություն։

Ցեղասպանագետների միջազգային ընկերակցությունը International Association of Genocide Scholars ՝ ցեղասպանություններն ուսումնասիրող ամենամեծ եւ ամենահեղինակավոր կազմակերպությունը, որի անդամ են մոտ 700 ցեղասպանագետ, իր բոլոր անդամների քվերարկությամբ ընդունեց "Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ Ցեղասպանագետների միջազգային ընկերակցության բանաձևը"։

Ըստ դրա Կազմակերպությունը հայտարարում է, որ

1. 2022 թ․ դեկտեմբերից մինչև 2023 թ․ սեպտեմբեր Լեռնային Ղարաբաղի արգելափակումը, այդ թվում` Լաչինի միջանցքի փակումը, որակվում է որպես կյանքի այնպիսի պայմանների ստեղծում, որոնք հանգեցնելու են էթնիկ հայերի ֆիզիկական ոչնչացմանը կամ տեղի հայերին ֆիզիկական վնաս պատճառելուն, որոնք ՄԱԿ-ի Ցեղասպանության կոնվենցիայով համարվում են ցեղասպանական գործողություններ:

2. 2023 թ․ սեպտեմբեր-հոկտեմբերին էթնիկ հայերի հարկադիր տեղահանումը արգելափակման և ռմբակոծման միջոցով էթնիկ զտում և մարդկության դեմ ուղղված հանցագործությունն է` բռնի տեղափոխում և տեղահանություն:

3. խաղաղ բնակչության ռմբակոծումը միջազգային մարդասիրական իրավունքի խախտում է:

4. հայ ռազմագերիների և խաղաղ բնակիչների խոշտանգումը և սպանությունը միջազգային մարդասիրական իրավունքի խախտում է:

Ամբողջական տեքստը կարող եք կարդալ Ցեղասպանագետների միջազգային Ընկերակցության կայքում:

Իսկ ոչ պաշտոնական թարգմանությունը Հայոց ցեղասպանության թանգարանի կայքում։

Սուրեն Մանուկյան

Ինչու՞ է Շոյգուն մեկնել Ադրբեջան։ Մեծ Պատերազմի վտանգ տարածաշրջանում

Մանրամասները՝ հղմամբ

«Տավուշը հանուն Հայրենիքի» Շարժման ընթացքն, իմ ընկալմամբ հետևյալն է.

ա) Քայլերթի փուլում Բագրատ Սրբազանը ոտքի հանեց ժողովրդին՝ ինքն իրեն ներկայացնելով, որպես ամեն տեսակ զոհաբերության պատրաստ առաջնորդ։

բ) Մայիսի 9-ին արձանագրելով, որ ժողովուրդը Շարժման թիկունքին է՝ Սրբազանը ձեռնամուխ եղավ էլիտաների, քաղաքական ուժերի, մասնագիտական հանրույթների, հասարակական, մշակութային գործիչների և այլոց միավորման գործին։ Այս խնդիրն էլ շատ արագ լուծվեց։

գ) Շարժման երրորդ փուլում, որը Սրբազանի կողմից վճռական էր հռչակվել, լուծվեց իշխանություններին վերջնական վարկաբեկելու, ճշմարտության դաշտում ոչնչացնելու խնդիրը։ Այս ողջ ընթացքում իշխանության ներսում չգտնվեց Սրբազանի դիմաց կանգնելու, նրան աչքերին նայելու ունակ որևէ մեկը։ Բոլորը փախան կամ թաքնվեցին ոստիկանական շարքերի ետևում։

Կարծում եմ՝ հունիսի 9-ից տրվելու է գործն ավարտին հասցնելու՝ Շարժման վերջնական փուլի մեկնարկը։ Համենայն դեպս, տրամաբանությունը դա է հուշում։ Եվ, Աստված առաջ, ինչպես որ նախորդ փուլերի խնդիրներն են լուծվել, վստահ եմ՝ նույնը կլինի նաև վերջին փուլի արդյունքում։

Նախօրեին՝ Լիլիթ Հարությունյանի հեղինակային «Հարցեր կան» հաղորդման ընթացքում, ավելի մանրամասն եմ խոսել այս ամենի մասին։ Նյութը կարող եք դիտել այստեղ։

⚡️Սիրելի հետևորդներ, օրվա մամուլի հրապարակումներին ծանոթացեք «Մամուլի տեսություն» Telegram-յան ալիքում։

Առաջինը ծանոթացեք թերթերի ամենաուշագրավ և ամենահետաքրքիր հրապարակումներին։

«Մամուլի տեսություն»՝ տպագիր մամուլի ձեր ուղեցույցը։