انقدر نخوابیدم که دیگه زیر چشمی ندارم تا گود بشه.

اون روز، تایم امتحان ترجمه‌ی متون ادبی ما با امتحان بچه‌های ترم سه یکی بود و توی یک کلاس بودیم. تونستم استاد موردعلاقه‌م و بعد از مدت‌ها ببینم چونکه خیلی وقته با ما کلاس نداره. از اول تا آخر امتحان سر جلسه می‌شینه چون ممکنه یک نفر حتی لحظه‌های آخر امتحان،…

فردا دوتا امتحان دارم. وصایای امام و ترجمه‌ی متون ادبی. اگر صبح زود خواب بمونم و بیدار نشم، با دانشی که الان از هر دوتا درس دارم ده هم نمی‌شم‌. البته برای ترجمه می‌تونیم فرهنگ لغت ببریم پس اون و پاس می‌شم. ^^

از حال و هوای این‌روزهام بخوام بگم، گیج و سردرگمم، سردردهای مداوم ولم نمی‌کنن، خسته‌م و به زور به زندگی ادامه می‌دم.
غمگینم انسان‌ها. همین.
و الان؟ توی مطب تراپیستم نشستم، چایی می‌خورم و از میز عکس می‌گیرم چونکه زندگی. =)

گفت این گلدون منو یاد تو انداخت.

گفت این کارت‌پستال‌رو می‌ذارمش لای یه کتابی که دوست داری. ✨

خدایا ممنون بابت بارون.

اکتبر پارسال توی ذهنم مثل چای ماسالا، سوپ کدو، بارون و لباس قهوه‌ای ثبت شده.
برام پر از لحظات کوچیک و دوست داشتنی‌ بود.
یکی از این لحظه‌ها، بعد از یه قرار خوب با دوستم توی کافه‌ی موردعلاقه‌م بود. به یه پیاده روی طولانی رفتیم.
یادمه آرزو کردم، بعدا یه عالمه این مسیر و تنهایی پیاده روی کنم.
توی این یک‌ سالی که گذشت، توی اون خیابون کار پیدا کردم و صدها بار همون مسیر و پیاده رفتم و هربار یاد اون لحظه افتادم.
زندگی خیلی عجیبه انسان‌ها.
اکتبر امسال، آرزو می‌کنم برای سال دیگه حالم خوب باشه.