در دو گوش‌هایش زمزمه کردم که می‌مانم تا ابد ، توهم مانند من بمان
با خنده‌ای گفت من میهمان چند روزه‌ات بودم حال وقت رفتن است .

دیگر برای شرح آن چه بر من می‌گذرد واژگانی ندارم شب و روز چشم می‌دوزم به زبان و قلم دیگران تا شاید کسی به اتفاق حرفی بزند تا آن چه برمن گذشت را شرح دهد و بگویم، من هم

از خودم متنفرم که از تو باتلاق بیرون کشیدمت وبخشی از روحم رو بهت دادم الان که میبینم لیاقتت همون باتلاق بود..

+تو حق نداشتی یهویی ول کنی بری
-یهویی نبود وقتی دوست دارم هامون  فقط شده حرف عملی نداره چت هامون همش شده کجایی ؟چخبر؟ ادامه دادن اینا فقط داره خودمون رو اذیت میکنه
+اذیت؟ اینکه هرموقع لنگ بودی پیشت بودم اذیته یا اینکه از خودم و هرچی که زدم و کنارت موندم اذیته؟
-هزار بار‌گفتم بخاطر کارهایی که واسه اینکه خودت حس بهتری داشته باشی انجام دادی سر من منت نزار
+این تویی؟ حس میکنم دیگه نمیشناسمت
-اگه میشناختی کارمون به اینجا نمیکشید..

من خیلی برات گریه کردم ولی تو کور تر از اونی بودی که گریه هام رو ببینی..

میگن عشق که به گریه رسیده باشه یعنی هیچ وقت دروغ نبوده

شاید کلمات برای پوشاندن به وجود می‌آیند. چیزی را می‌گویی، تا چیزی را نگویی. فهمیده بودم چیزهایی که آدم دلش می‌خواست بگوید، اغلب همان هایی بودند که باید درون خودش نگه می‌داشت.

غریزه جمعی کشتار احساس مسئولیت را از بین برده بود.

0.9

00.09