مغزمو دوست دارم، هر سری برای راضی کردن خودم برای پیچوندن درس و خوابیدن خلاقیت های فضایی انجام میده

فیلتر های تیک تاک انقدر اعتماد به نفس کاذب بهم میدن که از فردا میتونم بلاگر بشم

امروز برای اولین بار از کرم پودر استفاده کردم و تجربه افتضاحی بود، اصلا برای من ساخته نشده

امیدوارم درک نکنید چی میگم

می‌دونم که تنها نیستم ولی احساس تنهایی می‌کنم

کاش تنهایی زندگی کردن همون طوری بود که منه سیزده ساله تصور می‌کرد نه طوری که ناخودآگاهم بهم گوشزد می‌کرد.

کل اعصاب و روانم رو توی سی ثانیه از دست دادم

با کسی که موقع غذا خوردن صدا تولید می‌کنه باید چیکار کرد؟

متاسفانه برای لو دادن خودم نیاز به الکل ندارم، همینکه کمی احساس صمیمیت کنم کافیه.

شبتان بخیر