رسول اکرم صلی الله علیه و آله:

شِرَارُ عُلَمَاءِ أُمَّتِنَا اَلْمُضِلُّونَ عَنَّا، اَلْقَاطِعُونَ لِلطُّرُقِ إِلَيْنَا، اَلْمُسَمُّونَ أَضْدَادَنَا بِأَسْمَائِنَا، اَلْمُلَقِّبُونَ أَضْدَادَنَا بِأَلْقَابِنَا، يُصَلُّونَ عَلَيْهِمْ وَ هُمْ لِلَّعْنِ مُسْتَحِقُّونَ.

بدترین و شرورترین علمای امت من کسانی هستند که باعث گمراهی (مردم) از ما می‌شوند و قطع کننده‌گان مسیر هایی که بسوی ماست، دشمنان ما را با نام های ما می‌خوانند و بوسیله القاب ما، مخالفان ما را لقب دار می دهند، و بر آن‌ها صلوات و درود می‌فرستند در حالی که این اشخاص به لعن مستحق‌تر هستند.

- التفسير الإمام العسکري، ص ۲۹۹.

🔗 https://t.me/Hadith_pd

رسول الله صلی الله علیه و آله:

مَنْ أَحَبَّ عَلِیّاً هَوَّنَ اللَّهُ عَلَیْهِ سَکَرَاتِ الْمَوْتِ وَ جَعَلَ قَبْرَهُ رَوْضَهً مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهِ.

کسی که امیرالمومنین (علیه السلام) را دوست بدارد، خداوند سختی‌های مرگ را بر او آسان می‌کند، و قبرش را باغی از باغ‌های بهشت قرار می‌دهد.

- مائة منقبة، ص۶۴.

🔗 https://t.me/Hadith_pd

ابن عباس گفته است:

كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِذَا جَاءَ شَهْرُ رَجَبٍ جَمَعَ اَلْمُسْلِمِينَ حَوْلَهُ وَ قَامَ فِيهِمْ خَطِيباً... ثُمَّ قَالَ أَيُّهَا اَلْمُسْلِمُونَ قَدْ أَظَلَّكُمْ شَهْرٌ عَظِيمٌ مُبَارَكٌ وَ هُوَ شَهْرُ اَلْأَصَبِّ يَصُبُّ فِيهِ اَلرَّحْمَةَ عَلَى مَنْ عَبَدَهُ إِلاَّ عَبْداً مُشْرِكاً أَوْ مُظْهِرَ بِدْعَةٍ فِي اَلْإِسْلاَمِ.
چون ماه رجب فرا مى رسيد، رسول خدا صلى الله عليه و آله مسلمانان را دور خود جمع مى كرد و براى ايشان خطبه مى خواند... و مى فرمود: اى مسلمانان! ماه بزرگ و مباركى بر شما سايه افكنده است، اين ماه ، ماه فرو ريزنده است. خداوند در اين ماه رحمت خود را بر بندگانش فرو مى ريزد، مگر آن كه بنده اى مشرك باشد يا پديد آورنده بدعتى در اسلام.

- بحار الأنوار، ج ۹۴، ص ۴۷.

🔗 https://t.me/Hadith_pd

امام محمد باقر علیه‌السلام:

اِجْتَمِعُوا وَ تَذَاكَرُوا تَحُفَّ بِكُمُ اَلْمَلاَئِكَةُ رَحِمَ اَللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا.

گرد هم آئيد، و با يک ديگر (در امر دین خود) گفتگو كنيد، (در این صورت) ملائكه گرد شما جمع مى‌شوند، خدا رحمت کند كسى که امر ما را احیا نماید.

- مصادقة الإخوان، ص ۳۸.

? https://t.me/Hadith_pd

امام صادق علیه السلام:

أَيُّمَا رَجُلٍ دَعَا عَلَى وُلْدِهِ أَوْرَثَهُ اَللَّهُ اَلْفَقْرَ.

هر کس بر فرزندش نفرین کند، خداوند متعال او را فقیر می گرداند.

- عدة الداعي، ص ۸۹.

? https://t.me/Hadith_pd

امیر المومنین علیه السلام:

إِنَّ اَلنَّاسَ إِلَى صَالِحِ اَلْأَدَبِ أَحْوَجُ مِنْهُمْ إِلَى اَلْفِضَّةِ وَ اَلذَّهَبِ.

به راستى كه مردمان به ادب شايسته، نيازمندترند از نياز به طلا و نقره.

- عیون الحکم، ج ۱، ص ۱۴۳.

? https://t.me/Hadith_pd

سلسله مباحث رد غلات لعنهم الله (۹۴)

مرحوم شیخ مفید می گوید:

و المفوضة صنف‏ من‏ الغلاة و قولهم‏ الذي‏ فارقوا به من سواهم من‏ الغلاة اعترافهم بحدوث الأئمة و خلقهم و نفي القدم عنهم و إضافة الخلق و الرزق مع ذلك إليهم‏ و دعواهم أن الله سبحانه و تعالى تفرد بخلقهم خاصة و أنه فوض إليهم خلق العالم بما فيه و جميع الأفعال.

و مفوضه گروهی از غلات هستند و بخاطر این عقیده و سخنشان با دیگر غلات فرق دارند که آنها اعتراف میکنند که ائمه علیهم السلام مخلوق خداوند هستند و قدیم بودن ائمه علیهم السلام را قبول ندارند و همچنین آنها میگویند: خلق و رزق به ائمه علیهم السلام واگذار شده و خداوند متعال ایشان را آفریده و خلق و رزق و جمیع افعال را به ایشان سپرده است.

- تصحيح اعتقادات، ص۱۳۳.

سلسله مباحث رد غلات لعنهم الله (۹۳)

عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ شَرِيكٍ ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: بَيْنَا عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) عِنْدَ اِمْرَأَةٍ مِنْ عَنَزَةَ وَ هِيَ أُمُّ عَمْرٍو إِذْ أَتَاهُ قَنْبَرُ ، فَقَالَ، إِنَّ عَشَرَةَ نَفَرٍ بِالْبَابِ يَزْعُمُونَ أَنَّكَ رَبُّهُمْ ، قَالَ أَدْخِلْهُمْ! قَالَ، فَدَخَلُوا عَلَيْهِ، فَقَالَ: مَا تَقُولُونَ فَقَالُوا إِنَّكَ رَبُّنَا وَ أَنْتَ اَلَّذِي خَلَقْتَنَا وَ أَنْتَ اَلَّذِي تَرْزُقُنَا، فَقَالَ: لَهُمْ وَيْلَكُمْ لاَ تَفْعَلُوا إِنَّمَا أَنَا مَخْلُوقٌ مِثْلُكُمْ، فَأَبَوْا أَنْ يَقْلَعُوا فَقَالَ لَهُمْ وَيْلَكُمْ رَبِّي وَ رَبُّكُمُ اَللَّهُ وَيْلَكُمْ تُوبُوا وَ اِرْجِعُوا، فَقَالُوا لاَ نَرْجِعُ عَنْ مَقَالَتِنَا أَنْتَ رَبُّنَا وَ تَرْزُقُنَا وَ أَنْتَ خَلَقْتَنَا ، فَقَالَ: يَا قَنْبَرُ آتِنِي بِالْفَعَلَةِ، فَخَرَجَ قَنْبَرُ فَأَتَاهُ بِعَشَرَةِ رِجَالٍ مَعَ اَلزُّبُلِ وَ اَلْمُرُورِ فَأَمَرَهُمْ أَنْ يَحْفِرُوا لَهُمْ فِي اَلْأَرْضِ، فَلَمَّا حَفَرُوا خَدّاً أَمَرَ بِالْحَطَبِ وَ اَلنَّارِ فَطَرَحَ فِيهِ حَتَّى صَارَ نَاراً تَتَوَقَّدُ قَالَ لَهُمْ وَيْلَكُمْ تُوبُوا وَ اِرْجِعُوا! فَأَبَوْا وَ قَالُوا لاَ نَرْجِعُ، فَقَذَفَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) بَعْضَهُمْ ثُمَّ قَذَفَ بَقِيَّتَهُمْ فِي اَلنَّارِ، ثُمَّ قَالَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) : إِنِّي إِذَا أَبْصَرْتُ شَيْئاً مُنْكَراً أَوْقَدْتُ نَارِي وَ دَعَوْتُ قَنْبَراً .

عبد اللَّه بن شریک به نقل از پدرش گوید: روزی علی علیه السّلام، نزد همسرشان امّ عمرو از قبیله عنزه بودند که قنبر پیش ایشان رفته و عرض کرد: بر درب خانه ده نفر ایستاده اند که معتقدند شما پروردگار آن­ها هستید. فرمودند: آن­ها را داخل بیاور! داخل شدند و حضرت به آن­ها فرمودند: چه می­گویید؟ گفتند: تو پروردگار مایی و تویی که ما را خلق کرده ای و به ما روزی داده ای. حضرت فرمودند: وای بر شما! نگویید! من هم مانند شما مخلوق هستم، آن­ها قبول نکردند و ادامه دادند. حضرت فرمودند: وای بر شما! پروردگار من و پروردگار شما، اللَّه است، وای بر شما! توبه کنید و از حرفتان برگردید! گفتند: ما از حرف خود برنمی­گردیم، تو پروردگار مایی، به ما روزی داده­ ای و ما را خلق کرده ای. حضرت فرمودند: قنبر چند نفر کارگر برایم بیاور! قنبر رفت و ده نفر کارگر با بیل و کلنگ آورد. حضرت امر کردند که زمین را برای آن­ها حفر کنند. وقتی گودالی حفر کردند، حضرت دستور دادند، هیزم آوردند و در آن انداختند و آتش افروختند. بعد، به آن­ها فرمودند: توبه کنید! گفتند: ما از حرف خود برنمی­گردیم. ابتدا چند نفرشان و بعد بقیه را در آتش انداختند و این شعر را خواندند: من وقتی چیز منکری را ببینم، آتشم را می افروزم و قنبر را صدا می کنم.

- رجال الکشی، ص ۳۰۷.

سلسله مباحث رد غلات لعنهم الله (۹۲)

عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: يَا إِسْمَاعِيلُ ضَعْ لِي فِي اَلْمُتَوَضَّإِ مَاءً قَالَ فَقُمْتُ فَوَضَعْتُ لَهُ قَالَ فَدَخَلَ قَالَ فَقُلْتُ فِي نَفْسِي أَنَا أَقُولُ فِيهِ كَذَا وَ كَذَا وَ يَدْخُلُ اَلْمُتَوَضَّأَ يَتَوَضَّأُ قَالَ فَلَمْ يَلْبَثْ أَنْ خَرَجَ فَقَالَ يَا إِسْمَاعِيلُ لاَ تَرْفَعِ اَلْبِنَاءَ فَوْقَ طَاقَتِهِ فَيَنْهَدِمَ اِجْعَلُونَا مَخْلُوقِينَ وَ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُمْ فَلَنْ تَبْلُغُوا فَقَالَ إِسْمَاعِيلُ وَ كُنْتُ أَقُولُ إِنَّهُ وَ أَقُولُ وَ أَقُولُ.

اسماعیل بن عبد العزیز گوید: حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: ای اسماعیل! در وضوخانه، برایم آب تهیه کن! برخاستم، آب وضو را آماده کردم، ایشان وارد شدند و من با خود گفتم: من درباره ایشان اعتقادی چنین و چنان دارم (یعنی معتقدم که او پروردگار، خالق و رازق است) ولی ایشان برای وضو گرفتن به وضوخانه می­ آیند! امام علیه السّلام سریع از آن­جا خارج شدند و فرمودند: ای اسماعیل ساختمان را بلندتر از مقداری که توان دارد بالا نبر، که منهدم می شود. ما را مخلوق قرار دهید آن­گاه هر چه مایلید در فضل ما (از فضایل حق و درست) بگویید و هرگز نخواهید رسید. اسماعیل می گوید: من قبلاً در مورد ایشان چنین و چنان می­گفتم.

- بصائر الدرجات، ص ۲۳۶.

سلسله مباحث رد غلات لعنهم الله (۷۳) عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى اَلْكِلاَبِيِّ، أَنَّهُ سَمِعَ مُحَمَّدَ بْنَ بَشِيرٍ ، يَقُولُ: اَلظَّاهِرُ مِنَ اَلْإِنْسَانِ آدَمُ وَ اَلْبَاطِنُ أَزَلِيٌّ، وَ قَالَ، إِنَّهُ كَانَ يَقُولُ بِالاِثْنَيْنِ، وَ إِنَّ هِشَامَ…