در کوچه اگر که گام بر میداری
آنگونه برو که کشته جا نگذاری

شالت که نصیب باد شد می فهمی
افتاده دوباره رونقِ عطاری

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

هرجا که نشانی از کلاغی پیداست
یعنی که نشانه های باغی پیداست

وحشت نکن از سپاه تاریکی ها
از دور اگر سوی چراغی پیداست

#منصور_پیکانپور
@Sheroshuor

باید به حرف آینه ایمان بیاورید
بی صورتک به چهره اگر خوب بنگرید

از دشمنان خویش شکایت چرا کنم؟
وقتی شما همیشه مسلح به خنجرید

ای فصلهای یخ زده در انتظار نور
زندانیان مانده به چنگال آذرید

ای وارثان ظلمت و زنجیر ،بی گمان
در قاب تلخ خاطره تصویر آخرید

گیرم که نام را به تظاهر ربوده اید
ننگی بزرگ تا ته تاریخ می برید

ای داسهای تشنه به خون جوانه ها
باغی نهفته در دل هر گل که می درید

چیزی به فصل یورش طوفان نمانده است
در کشتی شکسته به دنبال لنگرید؟

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

نکند بعد تو دیوانه شدن باب شود
دل یک شهر به دنبال تو بیتاب شود

ماه من دلهره دارم که از اینجا بروی
شب من بعد تو جولانگه مهتاب شود

گل نیلوفر من فکر نکردی دل من
به هوای چه کسی بعد تو مرداب شود؟

عطر موهات نباشد پس از این می ترسم
آسمان دق بکند شب پره بی خواب شود

این چه کاریست بخواهی بروی انصاف است؟
شب به شب چشم من و آینه پرآب شود

ترسم این است که آن روز بیایی که دگر
عکس من روی مزارم برود قاب شود

#منصور_پیکانپور
@Sheroshuor

پاییز شد و غروب دیدن دارد
آواز کلاغها شنیدن دارد

آن غنچه که با خون جگر گل گردید
از شاخه خیال دل بریدن دارد

#منصور_پیکانپور
@Sheroshuor

تو آن ابری که معروف است بارانهای یک بندش
من آن دشت عطشناکی که هستم آرزومندش

به این باور رسیدم میشوم مانند مجنونی
که با نیش و کنایه از خیابانها برانندش

کسی از حال و روز من خبر دارد که می داند
دل دیوانه آسان می دهد جان پای سوگندش

سرِ ناسازگاری داری اما بی تو من هستم
شبیهِ خسته از جانی که هرگز نیست مانندش

توئی را در دلم دارم که هر لحظه جهانم را
چنان دوزخ کند اخمش ،چنان بُستان به لبخندش

ولی با رفتنت سربسته میگویم شدم مثل
دقیقا مادری محروم از دیدار دلبندش

من از چشم تو خواندم حال و روزم در قیامت را
همان هستی که عاجز گشته از دستش خداوندش

#منصورپیکانپور
@Sheroshuor

ای عشق، ای احساس زیبای جنون انگیز
ای درد ، ای درمان و ای معجونِ سحرآمیز

هر کس دچارت شد ندارد باکی از طعنه
از ضربه های موج؛ ماهی کِی کُند پرهیز؟

سرشارِ اعجازی ؛ بِرویانی ؛ بِمیرانی
دیوانه و عاقل تو را کردست دستاویز

آباد را ویران کنی ویرانه را آباد
از دستِ غمهایت بهاری می شود پاییز

در آسمانت من غبارم؛ گیج و سرگردان
در چشم دریا کِی بیاید قطره ای ناچیز؟

دیگر ندارد غصّه و دلشوره ی مرهم
از دردهایت تا که باشد سینه ای لبریز

باید به دریا دل زند هرکس اسیرت شد
ای کهنه اقیانوس نا آرام طوفان خیز

با اینکه پیدا نیستی در هر دلی هستی
دنیا گرفتار و هوادارت شده ؛ من نیز

#منصورپیکانپور
@Sheroshuor

باید بجای حرف کمی هم عمل کنیم
اندیشه کرده مشکل صدساله حل کنیم

باید بجای نقل مثلهای دیگران
تبدیل سرنوشت به ضرب المثل کنیم

تلخ است کام خاطره هامان بیا کمی
در کام صبح صادق فردا عسل کنیم

جز برگ برگ مرثیه چیزی نخوانده ایم
برخیز تا که بر تن میهن غزل کنیم

وقتی نقابِ چهره برافتاد دیدنیست
باید بجای آینه با خود جدل کنیم

رنگی به "گَرد پای" سیاهی نمی رسد
باید هراس را به شجاعت بدل کنیم

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

مانند کویر تشنه ی بارانیم
آبادترین مزرعه ی ویرانیم

با قایق کاغذی در این اقیانوس
بی وقفه به سوی آرزو می رانیم

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

بر در بسته زدم هر چه زدم راه نبود
اثر از خنده ی خورشید سحرگاه نبود

شاعری داشت برای غزلش جان می داد
کسی از درد دل زخمی اش آگاه نبود

خنجر از پشت برادر به برادر می زد
پدری دغدغه اش گرگ و غمش چاه نبود

آسمان زیر پر لشکر خفاشان بود
برکه ای در پی دل بردن از ماه نبود

طعمه ی گرگ شد آن بره که آمد به چمن
کاش این قصه چنین ساده و کوتاه نبود

خواست قایق بشود چوبه ی دارش کردند
مرگ شمشاد در این غائله دلخواه نبود

همگی منتظر پیش قراول بودیم
غافل از اینکه سر هیچ بزنگاه نبود

داشت می تاخت سپاه بد تاریکی بر
سرزمینی که در آن هیچ بجز آه نبود

#منصورپیکانپور
@sheroshuor