باید به حرف آینه ایمان بیاورید
بی صورتک به چهره اگر خوب بنگرید

از دشمنان خویش شکایت چرا کنم؟
وقتی شما همیشه مسلح به خنجرید

ای فصلهای یخ زده در انتظار نور
زندانیان مانده به چنگال آذرید

ای وارثان ظلمت و زنجیر ،بی گمان
در قاب تلخ خاطره تصویر آخرید

گیرم که نام را به تظاهر ربوده اید
ننگی بزرگ تا ته تاریخ می برید

ای داسهای تشنه به خون جوانه ها
باغی نهفته در دل هر گل که می درید

چیزی به فصل یورش طوفان نمانده است
در کشتی شکسته به دنبال لنگرید؟

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

نکند بعد تو دیوانه شدن باب شود
دل یک شهر به دنبال تو بیتاب شود

ماه من دلهره دارم که از اینجا بروی
شب من بعد تو جولانگه مهتاب شود

گل نیلوفر من فکر نکردی دل من
به هوای چه کسی بعد تو مرداب شود؟

عطر موهات نباشد پس از این می ترسم
آسمان دق بکند شب پره بی خواب شود

این چه کاریست بخواهی بروی انصاف است؟
شب به شب چشم من و آینه پرآب شود

ترسم این است که آن روز بیایی که دگر
عکس من روی مزارم برود قاب شود

#منصور_پیکانپور
@Sheroshuor

پاییز شد و غروب دیدن دارد
آواز کلاغها شنیدن دارد

آن غنچه که با خون جگر گل گردید
از شاخه خیال دل بریدن دارد

#منصور_پیکانپور
@Sheroshuor

ای عشق، ای احساس زیبای جنون انگیز
ای درد ، ای درمان و ای معجونِ سحرآمیز

هر کس دچارت شد ندارد باکی از طعنه
از ضربه های موج؛ ماهی کِی کُند پرهیز؟

سرشارِ اعجازی ؛ بِرویانی ؛ بِمیرانی
دیوانه و عاقل تو را کردست دستاویز

آباد را ویران کنی ویرانه را آباد
از دستِ غمهایت بهاری می شود پاییز

در آسمانت من غبارم؛ گیج و سرگردان
در چشم دریا کِی بیاید قطره ای ناچیز؟

دیگر ندارد غصّه و دلشوره ی مرهم
از دردهایت تا که باشد سینه ای لبریز

باید به دریا دل زند هرکس اسیرت شد
ای کهنه اقیانوس نا آرام طوفان خیز

با اینکه پیدا نیستی در هر دلی هستی
دنیا گرفتار و هوادارت شده ؛ من نیز

#منصورپیکانپور
@Sheroshuor

باید بجای حرف کمی هم عمل کنیم
اندیشه کرده مشکل صدساله حل کنیم

باید بجای نقل مثلهای دیگران
تبدیل سرنوشت به ضرب المثل کنیم

تلخ است کام خاطره هامان بیا کمی
در کام صبح صادق فردا عسل کنیم

جز برگ برگ مرثیه چیزی نخوانده ایم
برخیز تا که بر تن میهن غزل کنیم

وقتی نقابِ چهره برافتاد دیدنیست
باید بجای آینه با خود جدل کنیم

رنگی به "گَرد پای" سیاهی نمی رسد
باید هراس را به شجاعت بدل کنیم

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

مانند کویر تشنه ی بارانیم
آبادترین مزرعه ی ویرانیم

با قایق کاغذی در این اقیانوس
بی وقفه به سوی آرزو می رانیم

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

بر در بسته زدم هر چه زدم راه نبود
اثر از خنده ی خورشید سحرگاه نبود

شاعری داشت برای غزلش جان می داد
کسی از درد دل زخمی اش آگاه نبود

خنجر از پشت برادر به برادر می زد
پدری دغدغه اش گرگ و غمش چاه نبود

آسمان زیر پر لشکر خفاشان بود
برکه ای در پی دل بردن از ماه نبود

طعمه ی گرگ شد آن بره که آمد به چمن
کاش این قصه چنین ساده و کوتاه نبود

خواست قایق بشود چوبه ی دارش کردند
مرگ شمشاد در این غائله دلخواه نبود

همگی منتظر پیش قراول بودیم
غافل از اینکه سر هیچ بزنگاه نبود

داشت می تاخت سپاه بد تاریکی بر
سرزمینی که در آن هیچ بجز آه نبود

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

وقتی صدا به سفسطه زنجیر میشود
وقتی ترانه آیه تکفیر میشود

وقتی هوای شهر پراز بوی ماتم است
وقتی نماز مایه ی تزویر میشود

وقتی که زندگی شده دوزخ برایمان
وقتی بهشت میکده تصویر میشود

وقتی که دین متاع دغلبازها شده
وقتی که جهل یکسره تکثیر میشود

وقتی قفس محافظ جانِ کبوتراست
وقتی جواب شاخه ی گل تیر میشود

وقتی تفنگِ ماشه چکان شد سفیر صلح
وقتی که جنگ لایق تقدیر میشود

وقتی نصیب آینه هامان سیاهی است
وقتی که نور معجزه تفسیر میشود

وقتی که جغد حرمت خورشید را شکست
حتی خدا ز غصّه زمینگیر میشود

#منصورپیکانپور
@sheroshuor

دلم به جنگ من آمد فقط بهانه گرفت
همین که تیرِ نگاهش مرا نشانه گرفت

منی که تکیه ی صدها شکسته دل بودم
برای گریه دوچشمم سراغ شانه گرفت

عجیب بخت سیاهی که دست صیادم
مرا به دام رها کرد آب و دانه گرفت

شدم شبیه همانی که بعد یک عمری
به تنگ آمد و راه شرابخانه گرفت

هزار ناله و نفرین بر این زمانه ی تلخ
که آرزوی مرا هم به تازیانه گرفت

گلایه می کنم از عشق و عاشقی هر روز
برای عمر گرانی که ظالمانه گرفت

اسیر دلبر نامهربان مشو هرگز
دلم چه درس قشنگی از این زمانه گرفت

#منصورپیکانپور
@Sheroshuor