مناجات
ربه! بخښنه راته وکړه ګنهګار یمه زه
پر خپلو بدو کړنو ډېر ډېر توبه ګار يمه زه

یمه پښیمانه دواړې لپې مې کږې نيولي
شونډې سپېرې، غاړه کږه ډېر شرمسار یمه زه

عاجز بنده یم دوکه کړی یم شیطان له وختو
خو تا ويلي چې غفور يمه غفار يمه زه

په سپين لباس کې يم ولاړ د تور غلاف مخې ته
په سپين عمل مې تور بدل کړه طلبګار يمه زه

چې ته له تېرو شي را تېر زما رحیمه خدایه!
ځکه ولاړ دي د رحمت پر ستر دربار یمه زه

بل در مې نشته ايوبي قاسم پر کومه لاړ شم
د دنیاګۍ په کږلېچونو کې حصار یمه زه

محمدقاسم آیوبي

غزل

که مې و نه بښې بیا یې هم تـر تا وړم
ټیټې سترګې د امید ستا تر درګاه وړم

زه چې پــاتــــه یـم له دومره لویې ډلې
دا خپل شته د ابوذر غوندې په شا وړم

چې یوه ډله ښاریان یې د شـــور نه دي
دومره پېټی زه په ګوښي ځان تنها وړم

څـو درســونه د "رحمت دارالایتام" کې
څو شعرونه په خالص نیت له دنیا وړم

زه د څه وړ وم؟ خو دوی په دې مقام کړم
انصـاري اسـتـاد د هـــر شــاګـــرد بـلا وړم

انعام الحق انصاري

خوږ ارمان

پـــه لمن کــې دې ایــږدمــه ګـلان یو یو
پـرهـــرونـــه دې ګــنـــډمــه قــربـان یو یو

تــه پــر مــخ ځـه بې پـروا له درست جهانـه
زه دې پــښو تــه ټــیــټــوم دښـمــنـان یو یو

پــر تا نـنــګ و سـتـا د پـت عـزت دفاع وه
درتــه دود شـــول نـازولــي ځـــوانـان یو یو

ســتــړي نــه دي لا سـاتلـو تـه دې ژمــن دي
تــه یې شــمـاره درځـــاریــږي یــاران یو یو

د مــغــرورې نــــړۍ زور درتـــه اوبـــه شــو
تـــا زره زره کـــړل مـســت ښـامـاران یو یو

د یعقوب شجاع ســرشـــار افــغــانسـتــانـه!
کړو رښتیا به دې هر خوب او ارمان یو یو

یعقوب شجاع

صدقه ردِّ بلا ده
صدقه د رب رضا ده
صدقه د بد مرګ دفعَ
صدقه خير د عقبا ده

صدقه ده پانګونه
صدقه بخشش بښنه
صدقه تکبير، تسبيح ده
صدقه حمد د مولا ده

صدقه صلحه کول دي
صدقه لار سمول دي
صدقه له بدو منعه
صدقه په ښو وينا ده

صدقه خيرِ أبد ده
صدقه تګ د مسجد ده
صدقه د مسلم مرسته
صدقه تهليل ثنا ده

صدقه نجات له اور ده
صدقه کومک د ورور ده
صدقه فلاح څاروانه
صدقه د ګور رڼا ده

عکرمه څاروان

صلی اللّٰه عليه واله وسلم

رحمت را اوري عجب معمور دی
دا ستا حضور دی
تــیارې پــه کـډه، د لمر ظهور دی
دا ستا حضور دی

ستورو نماځنه او کهانت و
کینه د اوښ وه او جهالت و
وران د ابلیس کور، محوی غرور دی
دا ستا حضور دی

هبل، اساف، لات و منات وو
یغوث، یعوق، په ملا رامات وو
تیم او سواع ړنګ، ستا د مخ نور دی
دا ستا حضور دی

څرک د سبا شو په تورو شپو کې
شمس را څرګند شو په ترګمو کې
سپېدې نڅېږي، عجب سرور دی
دا ستا حضور دی

ستا تر وصاله په سره انګار
بدري دې شمه سوی په نار
د مېنې راز دی د عشق دستور دی
دا ستا حضور دی

حماس بدري

په بلالي آذان یې ویښ کړه، کوو یون، ویده دی
د خواهشاتو رمې تیتې دي او شپون ویده دی

د حي علی الفلاح پر لورې بې څاروانه لښکر
تر خپل منزله رسوه په سباوون ویده دی

د توحید سپین بیرغ به ښکل کړي د اقصٰی منارې
هغه تیر برم به مو بیا خدای کړي را ستون ویده دی

نور د آسونو له سومانو سپرغۍ نه الوزي
د قرطبې فاتح شهید دی په سکون ویده دی

چې تېره توره د عزمت یې در نه پڅه نه شي
صلاح الدین تر خاورو لاندې کړ ژوندون ویده دی

جابره واخله قلم ولیکه وحشت د نړۍ
چې د امت دا مړ ضمیر وکړي پاڅون ویده دی

عبدالحنان جابر

غزل:

لکه آذان لکه جومات لکه محراب دی کتاب!
د جهل تورو تورتمونو ته، افتاب دی کتاب!

سینه یې ډکه له نغمو ده، کړي په وجد سړی!
هم یې له غېږې وږمې خېږي او ګلاب دی کتاب!

د ګړۍ ستنه ده، په ټک-ټک ویښوي غافلان!
د وخت ارزښت در پیژني، کره حساب دی کتاب!

څوک چې غوټي پکې وهي، بې برخې نه پاتیږي!
چې له ګوهرو مالامال دی، ها دریاب دی کتاب!

نه څه سراب، نه اضطراب، نه اذیت شته په کې!
د ژوند قانون، د ژوند منهج، د ژوند نصاب دی کتاب!

حافظ سجاده مخ ته ځه،د تیارو غم مه کوه!
لارښود په تورو-تورو شپو لکه مهتاب دی کتاب!

حافظ سجاد

نعت شريف

ښکلاګانې د جمال استعارې دي
د هغه له خد و خال استعارې دي
قرینه یې زما پرهر زړګی د هجر
د درد څړيکې د وصال استعارې دي

چې له سترګو یې شفاوې را اورېږي
سپېڅلتياوې یې له قال استعارې دي
آن له نومه یې خوشبو د ګلو خيږي
او وږمې یې د خِصال استعارې دي

مدحه هم له هغه ښکلې خيرات غواړي
ورته پاتې چې په سوال استعارې دي
له مقامه یې بس يو خدای ښه خبر دی
رڼاګانې یې له حال استعارې دي

عشق یې بېلګه د احسان ، او د تقویٰ ده
حوالې یې د جلال استعارې دي
د هغه نسبت پرده زما د عمل ده
چې حياوې یې له خيال استعارې دي!

عجیبه شاعرانه کيف را پېرزو کړي
څومره ښکلې ، بې مثال استعاري دي
د درمل خيال بیا د چا ستاينه کړې؟
چې یې ډکې له‌ کمال استعارې دي

درمل

لاروي د حـــــقې لارې د شــمــال دښــــتې لیلې کې
په ارمان کړل شهیدان د وخت دجال دښتې لیلې کې

له ســرو وینو د خپل تن یې پر تندي باندې په مینه
د جنت حورو ته کېښودلو خال دښتې لیلې کې

د جهاد سپینه بېړۍ کې یې مزل تر سپین منزل کړو
د سپیڅلي شهادت یې وخوت پال دښتې لیلی کې

د وحشـت په غشو ویشتل چې د عصر فرعونیانو
نه درلودل یې لاسو کې تـوره ډال دښتې لیلې کې

د زړګــي مسجــد امـــام يـې داړور لیـــوۀ خــوړلی
پســې ګرځي لالــهــانــده کلیــوال دښتې لیلې کې

مړاوی ښکارم چې له رنګه او د خیال دریاب کې ډوب یم
زړه مي ورک دی د طالب د سپین جمال دښتې لیلې کې

خود پېیــم ورته بــشــام په زرین تــار باندې لفظونه
پیــدا کړي مې لعلـونه دي د خیال دښتې لیلې کې

عصمت اللّٰه بشام

ته د امير د فرمان سم خيال ساته
پر خپل نظام دې منظم خيال ساته

ته یې د ګران افغانستان ساتونکی
د یونوفورم دې هر دم خيال ساته

راوړه مسکا بیا د یتیم پر شونډو
د خپل محبوب او د صنم خيال ساته

تا سره خوند کوي اخلاق د حبیب
ته د اسـلافو د تېر بــرم خيال ساته

ټول مشکلات به رب پخپله حل کړي
اوسه همیش ثابث قدم خیال ساته

د تــــورې وار دې د ایمــان نښه وه
ټول دښمنان شول پر ملا خم خيال ساته

واوره شعرونه د حامد وطن مل
هم دي شفاء هم دي ملهم خيال ساته

حامد وطن مل