Մեր հասարակությունը կրկին ակամայից հայտնվել է իշխանազավթի օրակարգում, փորձում է սպասվելիք իրադարձությունների տրամաբանական շղթա ստանալ։ Մինչդեռ չարիքը ավելի հարմար դիրքավորվելով շարունակում է ավերը։
1997 թ.-ից կրթական համակարգի տարբեր աստիճաններում եմ աշխատել։ Տարիների ընթացքում հմտանալով և փորձ ձեռք բերելով, արձանագրել եմ խնդիրներն ու դրանց հնարավոր լուծումները, բացթողումներն ու դրանց լրացումները, բարեփոխումների անհրաժեշտությունն ու այդ ընթացքի մեջ ազգայինի խիստ կարևորությունը։
Ըմբոստացել եմ, պայքարել, երբեմն համաձայնել, երբեմն ընդիմացել։ Տարիների ընթացքում ունեցած դժգոհություններին զուգահեռ, մի կարևոր փաստ անհերքելի է մնացել. ցանկացած իրավիճակում հայ ուսուցիչը նվիրյալ է մնացել և հայկական ինքնության, ազգային արժեքների կրողն ու պահապանը։ Չարաբաստիկ 2018-ին ՀՀ իշխանությունը զավթողների հիմնական և գլխավոր թիրախը կրթությունն էր, ազգային արժեքներն ու ուսուցիչը։ Պիտի համոզեին ուսուցչին, որ իր առաքելությունը արժանվույն գնահատված չէ։ Ցավոք համոզեցին…ու սկսվեց ջարդը ազգային արժեքների, ինքնության, բարքերի, կրթության, ուսուցչի արժանապատվության։ Միշտ էլ եղել են, թե վերապատրաստումներ, թե ատեստավորումներ, բայց երբեք այսքան նվաստացումների ու ստորացումների միջով ուսուցիչը չի անցել, սև ու սպիտակների, վերևների ու ներքևների չի բաժանվել։ Բացառությամբ եզակիների, մեծամասնությունը փաստում է, որ ատեստավորումը կատարվում է ոչ արհեստավարժ, խճճող, տեխնիկապես դժվար հաղթահարելի, արհեստական խոչընդոտներով թեստերով։ Եվ ըստ այս իշխանությունների ներկայացման ստացվում է, որ մենք՝ ուսուցիչներս տասնամյակներ շարունակ անորակ ենք եղել և ըստ իրենց ցուցադրության, ներկայումս աշխատող ուսուցիչների մեծ մասը պիտի ուղղակի չաշխատի։
Բոլորս մեծ ցանկություն ունենք չունենալ նման իշխանություններ։ Ի վերջո ՉԵՆՔ ունենալու։ Եվ, երբ դա տեղի ունենա, մենք պիտի պատրաստ լինենք նույն վայրկյանից սկսել պետության առողջացման գործընթացը։ Համար մեկ տեղում՝ կրթություն, գիտություն, աշակերտ, ուսանող, ուսուցիչ, դասախոս։
Հ.Գ. հաճախ ուշադրությունս ուղղված կլինի կրթության խնդիրները ( ներկայումս՝ աղետ) վեր հանելուն և դրանց հնարավոր լուծումները տալուն։
Շարունակելի…

Իշխանական դիմակի տակ հնարավոր չէ թաքցնել փողոցային կեցվածքը, խոսույթը, մտքերը։ Այդ կեցվածքն ունեցողը չի կարող ղեկավարել ինձ, իմ տեսակը, որոշել իմ ներկան ու ապագան։ Փողոցային մտածողություն ունեցողը չի կարող բանակցություններ վարել իմ ու իմ Հայրենիքի հարցով, իրեն կարհամարհեն, կոտնահարեն, կպարտադրեն, կխորշեն իրենից… Մերը սա չէ ու չի լինելու։ Մերը հայերենն ու հայեցին է, մերը հայկական արմատներն ու պատմական Հայրենիքն է, որտեղ Արցախն ու ամբողջական Հայաստանն է ու հենց դա է իրական Հայրենիքը…Բաղձալի խաղաղությունն էլ այդ բանաձևն ունի։ Սա է մեր օրակարգը ու ով փորձ կանի խանգարել, որպես խոչընդոտ պիտի հեռացվի…

https://www.facebook.com/share/v/13jtfcmPni/?mibextid=QwDbR1

https://www.facebook.com/share/v/31c1pqaqn4PRebdJ/?mibextid=QwDbR1

Լուսաբացը ամենածանրն է…մի ժամանակ այն կյանքի ավետաբերն էր, հիմա՝ շարունակական մահվան։ Տարօրինակ ենք. ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ մի հատվածը նույն ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ղեկավարները հանձնել են, մնացածը մաս-մաս են հանձնում, իսկ ազգիս մի մասը օտարներից, այլ ազգերից է նեղանում, մյուս մասը անտուն, անհաց, անհայրենիք՝ շարունակոմ է արդարացնել ՀԱՅԻՆ ատող, ՀԱՅԻՆ կեղեքող, ոտքից գլուխ թալանով ու ավերով շաղախված ղեկավարներին։ Անտանելի է, ստորացուցիչ, զզվելի ու կեղծ…իսկ դեմքին մտահոգ արտահայտություն տալով արդարանալը. <<ոչ-ոքի չեմ հավատում>>, <<ինձնից ոչինչ կախված չի>>, <<բոլորն էլ նույնն են>> , <<հոգնել եմ պայքարելուց>>…. Ճշմարտությունը տեսակներ չունի… իմը ՀԱՅՐԵՆԻՔՆ է՝ ԱՐՑԱԽ+ՀԱՅԱՍՏԱՆ, ՀԱՅ լինելն է, ՀԱՅԿԱԿԱՆՈւԹՅԱՆ շարունակականությունն է, ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՎՈւԹՅՈւՆՆ է…ես կլինեմ այնտեղ, որտեղ ՀԱՆՈւՆ այս ԱՐԺԵՔՆԵՐԻ է պայքարը՝ չեմ թուլանա, չեմ հուսալքվի։ Սրբազան Պայքարը մեր բոլորի՝ ՀԱՅԻ հնարավորությունն է ազատվել նեռից՝ ԱՍՏԾՈւՆ ունենալու համար, որտեղ ՀԱՅՐԵՆԻՔՆ է, ՄԵՆՔՆ է, իրական ԽԱՂԱՂՈւԹՅՈւՆՆ է, ԲԱՐԵԿԵՑՈւԹՅՈւՆՆ է, ԿՅԱՆՔՆ ու ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՎՈւԹՅՈւՆՆ է…

ՀՀ իշխանությունները հավասարը չունեն իրենց տեսակի մեջ, պարուրված ստով ու կեղծիքով ոչնչացնում են այն ամենը ինչ եղել է՝ Արցախ, Հայաստան, Հայ, Արժանապատվություն, Ազգային արժեքներ…բաքվի բռնապետը քիչ առաջ հայտարարում է, <<խաղաղության պայմանագիր>> Հայաստանի հետ կկնքի միմիայն ՀՀ Սահմանադրության փոփոխության դեպքում ու նաև պիտի <<փոխադարձ վերադարձ>> լինի, իսկ Հայաստանի իշխանությունը զավթածները՝ լսողությունն ու տեսողությունը կորցրած, նույն երգն են երգում. <<շուտով խաղաղության պայմանագիր կկնքեն>>, իսկ երկրորդ շարքում կանգնած ուսապարկերի կրկներգը՝ նոյեմբերին ադրբեջանը պատրաստվում է հարձակվել Հայաստանի վրա։ Սա մի բան է նշանակում այս իշխանություններով խաղաղություն ՉԻ’ լինելու։ Այլնտրանք չկա…միակ փրկությունը՝ Հայաստանը պիտի ազատագրվի իշխանազավթիչներից… Հայաստանը պիտի’ ուժեղ լինի, որ Արցախ լինի…. Նկարը՝ 11-ը հունիսի, 2023 թ., Արցախ