በጥረታችሁ መሀል ስለታጠፈ ህልም ብዙ አትጨነቁ።

ከነሱ ሳይጎል ፤ ሳይሰንፉ ፤ በመሰናክሎቹ ለተጨነቁ ልቦች

"رفعت الأقلام وجفت الصحف ".
እንደሚሉት ማበርቻ ቃል አይገኝም።በእርግጥ ብእሩ ስለተነሳ ቀለሙም ስለደረቀ መጨረሻ ስለምን ትቆዝማለህ? ስላለፈዉ እራስህን ይቅር በለዉ....ስለ ሚመጣዉ አቻ በማይገኝለት ፀሀፊ ተከትቧል እና ግድየለም እመነዉ።ለምትፈልገዉ ነገር እስከ መጨረሻዉ ታገል።አትስነፍ።የተፃፈዉ አንተን ላያጣህ ግን አትጨነቅ።

ህይወት በሁለቱም balance ስታረግ ነዉ መሀል የምትረግጠዉ

እናልህ በዱአክ አደራ......❤

"ምን ተፈጥሮ ነዉ?ምንድነዉ እግርህ?" ከጥቂት ቀናት በፊት በሩጫ ስንቱን ጋራ እና ሸንተረር ያቋረጠ እግሩ እንደ ፊኛ ተነፋፍቶ ሲያይ ማመን አልቻለም

"ያለ ሞያዬ ገብቼ....አይዞክ በጊዜ ደርሻለሁ በቅርቡ ይድናል"

"ምን ተፈጥሮ ነዉ ሲጀመር"

"ምን ባክህ....እንደለመድኩት ተራራ እየወጣሁ የሆነ እንጨት ቢጤ ጭሮኝ ደማ።"

"እና ጭረት ነዉ ይሄ!?" ሆስፒታሉ ዉስጥ ከወዲያ ወዲህና ሚወዛወዙ ነርሶች ብዙ ናቸዉ

"አይይ...ጭረቱስ ትንሽ ነበር።ትዝ ይልሀል? ልጅ እያለን ስንወድቅ እማማ ለ ቁስል ማድረቂያ ብላ የምትሰጠን ቅጠል? እንደዉም ወዲያዉ አቃጥሎ ህመሙን ሚያስተወን?"

"እእእ ምን ሆነ?"

"እሱን ቅጠል አገኘሁትና ትንሽ ቁስሉ እግሬን ይዞት ስለነበር አደረኩበት።ወዲያዉ አቃጥሎ ተወኝ እና እሩጫዬን ቀጠልኩ።"

"እና ምን ሆነህ ነዉ አሁን" ማንዛዛቱ ደክሞታል።ቅጠሉን እድሜ ልኩን ያቀዋል።መንደሩ ሁሉ ልጁም ሆነ እሱ ሲቆስል መክተሚያዉ እናቱ እምዬ ጋር ነዉ።እስካሁን መድሀኒት አዋቂዋ እምዬ ከጓሮዋ ቀንጥሳ ለሰጠችዉ ሁሉ መድሀኒት እንጂ መርዝ ሲሆን አላየም።

"ቅጠሉ እምዬ ምትጠቀመዉ ቅጠል አልነበረም።እሱን መሳይ መርዝ ነዉ።ለጊዜዉ አቃጥሎ ቢተወኝም እየቆየ ስር ስሩን ሲመርዘዉ ነበር ለካ። ጠዋት ስነሳ መንቀሳቀስ ከለከለኝ።ከፍቼ አየዋለሁ እንደምታየዉ እግሬ የሮጥኩትን ተራራ አክሏል። አይገርምህም የ ህይወት እና የዚህ መግጠም?"

"እማትፈጥረዉ የለ! ታመህም ትፈላሰፋለህ አአ?"

ትንሽ ተሳሳቁ።ሲስቅ ህመሙን የቀነሰለት ያህል ደስ አለዉ።ደህና እንደሆነ ተሰማዉ

"የምር ግን የህይወትን ጭረት ለማከም ብለን ስንት እሚያመረቅዘንን መድሀኒት ዋጥን?

በ ደካማ ጎናችን እንዳይጠቀሙ ብለን እኛነታችንን አልሸሸግንም?
ድጋሚ እንዳንጎዳ ብለን ከቀረብነዉ አልሸሸንም?
ልባችን እንዳይሰበር ብለን ማፍቀር አላቆምንም?

ይኀዉ ከዛ ጥርሳችን እንጂ እኛ የለንም።ሰዉነታችን እንጂ ልባችን እሩቅ ነዉ።ላለመሰበር ስንል ተዘፍዝፈናል።ገና ለ ገና ባየነዉ እና ጥቂት በቀመስነዉ አለማችንን ደፍነናል።

እያደር ስንት እሩቅ መድረስ እንደምንችል እያሰብን ፀፀት ይቀራል።በጭረት የመረቀዘ ቁስል! የመጡትን ገፍተን የተረፈ የለንም።ከሄደ ላይመለስ ከንቱ ድካም!"

ገረመዉ።ህይወቱን በቁስሉ ሲያስረዳዉ ተከዘ።የገረመዉ ግን ህመም ላይ ሆኖ እንኳን ሀሳቡ እሱ ላይ መሆኑም ነዉ።ገብቶታል ለሱ እንደሆነ።ግን....እሱ እንዳለዉ ለ ማስተካከል
ረፍዷል።መፀፀት ብቻ! የመረቀዘ ቁስል

ሂንድ የዑበይዲላህ ባለቤት ነበረች። በሞተ ወቅት “የርሱን ፊት ለማየት ቂያማ ይናፍቀኛል” አለች።
ኢብኑ ዐሳኪር  [ሙኽተሰር ታሪኽ ዲመሽቅ] መፅሀፍ ላይ እንዲህ ብለው አስከተሉ« ስለ ናፍቆት ከተባሉት ሁሉ ጫፍ የደረሰው ይህ ነው።»

እ'ልቤ ላይ
ለ አይኖቼ እሩብ ጉዳይ
ተስለህበት ብትታይ
ላትመጣ ብትናፍቀኝ....
ቀፈፈኝ!

ይህ አለም ኩታንኩት አዝሎ
ያላንተ ዳኢም ላይሞላ..
ፍርዱ ቀን አይደርስም ቶሎ?!

የፍቅር ጥግ❤❤

@listtry