من لەناو دۆزەخێکدا ژیام
کە تۆ تەنها دەربارەی خوێندبوتەوە..

عیشق گیانە، هی تۆ گیانترە
لوتف دەرمانە، هی تۆ دەرمانترە
گیان بەخت کردن ئاسانە، لەڕێی عیشقی تۆ ئاسانترە..

ئەگەر کەسێکت خۆش بوێت و لەدەستی بدەیت، تۆش لەگەڵی بەرەو نەمان دەڕۆیت.
وەک ماڵێکی ڕۆح لەبەر، تەنیایت بۆ دەمێنێتەوە. کۆت و زنجیر دەکرێیت و نەبونی دڵبەرەکەت وەک نهێنیەک لە دڵتدا دەشاریتەوە. ئەو زامەی لە نەبوونی ئەودا دەخرێتە دڵتەوە، ئەوەندە قوڵە کە دوای چەندین ساڵیش ساڕێژ نابێت. ڕێک لەو کاتەدا کە پێت وایە زامەکەت ساڕێژ بووە، دەکولێتەوە و خوێنی لێ دەچۆڕێت.

بە کورتی ئەیڵێم
گیانمان بۆ یەک دەرئەچو
بەڵام نەکرا..

لە داماویەکانی مرۆڤ ئەوەیە،
چەندە ئەگەری ڕودانی شتێک کەمتر بێت، هیوای زیاتر دەبێت!

ئاخر منیش مرۆڤم کاکە، دەبینم، تێدەگەم، دەبێ بڵێم، لە ناخی دڵەوە وا هەست دەکەم کە هەموو ئەو هەڵە تێگەیشتنانە لە خۆشەویستییەکی زیاد لە ڕادەی ئەوەوە بۆ من سەرچاوە دەگرن..