اینجا زهر می‌رسه به داد پادزهر.

شب‌هایِ هجر را گذراندیم و زنده‌ایم، مارا به سخت‌جانیِ خود این گمان نبود.

• درون چشم تو دیگر...؟
  - دیگر نشانی ز باده‌ی مستی‌دهنده نیست...
  «اینجا دیگر چیزی جز سکوتی گزنده نیست.»

باشه، مژه بر هم می‌زنم و آیینه‌ می‌شکنم.
تشْ می‌گیرم و لذت می‌برم از خنجری که به آغوش می‌کشم و این خشم رو مقدس می‌شمارم.

«کاش، ای‌کاش‌هایت تو را غرق نکند.»

من پرندگان غمگین زیادی را دیده‌ام، که هنوز پرواز میکنند.

بماند که آدم نیاز داره شب با یکی حرف بزنه‌...
ولی شما، آدم خسته رو تنها نزارید.
شب بخیر

شایدم اگه فکرمو میخوندی میگفتی دوسم داری و محکمِ محکم بغلم میکردی.

آنقدر خسته‌ام که دیگر توان سخن نیست.