«مغزم، مغزم درد می‌کند از حرف زدن. چقدر حرف زده‌ام. چقدر در ذهنم حرف زده‌ام. خروار خروار حرف با لحن و حالت‌های متفاوت، مغایر، متضاد و... گفته‌ام و شنیده‌ام، خاموش شده و باز برافروخته‌ام، پرخاش کرده و باز خوددار شده‌ام، خشم گرفته‌ام و لحظاتی بعد احساس کرده‌ام چشمانم داغ شده‌اند و دارند گر می‌گیرند، مثل وقتی که انسان بخواهد اشک بریزد و نتواند.»

گفت از حالت بگو بهتری؟
گفتم "من مجموعه ای از درست می‌شود های پاره پاره ام."

شیطان هیچ وقت ذاتش تغییر نمیکنه چه به عنوان یه انسان زندگی کنه چه به عنوان اهریمن اون همیشه شیطانه.

وقتی کسی در کنارت هست،
خوب نگاهش کن:
به تمام جزئیاتش به لبخند بین حرف هایش به سبک ادای کلماتش به شیوه ی راه رفتنش نشستنش به چشم های خیره شده اش دستهایش را به حافظه ات بسپار گاهی آدما اینقدر سریع می‌روند که حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت می گذارند....

هیچ میلی در من شدیدتر از میل به خواب نیست، پناه بردن به پشت پلک‌ها و نیستی موقت.