چو هرچه هست، همه اصلِ خویش می‌جویند
ز شوق، جمله‌ی ذرّات در سفر بینی

#عطار_نیشابوری

یکی از اعضای کانال و یکی از اعضای حذف‌شده و مجدّداً پیوسته به کانال تو کیش منتظرم هستند. انتظار دارم انقدر در فراقم گریه کرده باشن که چشم‌هاشون سفید شده باشه.

می‌خوام یه رازی رو باهاتون در میون بذارم. 👇🏿

تو اینستاگرام؟
تو اینستاگرام هنوز نطنزم. 🙂

جدیداً صبحا نمی‌خندید، خبریه؟ ☕️
اگه چیز خنده‌‌داری نیست، بگید ما هم نخندیم. ☕️

دیگه دستمال نم‌دار و اینا برای تمیز کردن جواب نمی‌داد. شلنگ آب گرفتم رو کوله‌م و حالا جرأت نمی‌کنم درشو باز کنم چک کنم توشو. دعا کنید ضدّآب باشه. 🙂

انقدر مری و قفسه‌ی سینه‌م درد داره که ترسیده‌م. تا حالا چنین چیزی رو تجربه نکرده‌م‌ و نمی‌دونم چه‌قدر قراره طول بکشه. کاش یه آشنای نزدیک داشتم این‌جا.

غروب از بس گرسنه‌م بود، یه کاسه آش گرفتم و یه قاشق ازش خوردم و چشمتون روز بد نبینه، واقعاً مثل سرب مذاب داغ بود و یه جوری مری‌ و سایر اعضا و جوارح گوارشیم رو سوزوند که نمی‌تونم لب به هیچی بزنم.

بالاخره تموم شد و برگشتم خونه. رفته بودم کوچه‌های قدیمی بوشهر رو ببینم و ازشون عکس بگیرم!

راستی! بهتون گفتم مدیر برنامه‌هام واسه تولّدم اومد شیراز؟ نگفتم؟
خب حالا می‌گم. مدیر برنامه‌هام واسه تولّدم اومد شیراز. آرام‌گاه حافظ و سعدی و بازار وکیل و شاه‌چراغ رفتیم. خیلی هم خوش گذشت. دلتون آب.