Навбат ҳаётий воқеага.

Кўнгил мулкига сафар

Кўнгил хасталарининг дардларини тинглаб, олий жоннинг эҳтиёжини англасанг, бу бир закотдир.
Дардли одамнинг тараддуд ва тутун билан тўлган кўнгил уйи бордир. Дардини эшитсанг, шу уйга бир дераза очган бўласан.

Кўнгил қай томонга ишора қилса, беш сезги ҳам этагини йиғиштириб, ўша томонга кетади.

Ҳар фикрнинг, ҳар саснинг оҳанграбоси кўнгилдир. Илҳом, ваҳий ва сир лаззати ҳам ўшакўнгилдан иборатдир.

Кўнгил нури бўлмаган кўнгил кўнгил эмас. Танада руҳ бўлмаса, у тупроқдан иборатдир.

ЖАЛОЛИДДИН РУМИЙ

Қодирхон Валижонов танловнинг сўнгги босқичларига етиб келди.
Янги "шумбола" мизга ижодий муваффақиятлар тилайман.

Бугун нимагадир "Шумбола" бадиий фильмида асосий ролни ижро этган актёр, республикада хизмат кўрсатган артист Абдураим Абдуваҳобов кўз ўнгимдан ўтди.
Шумбола образини яратганида Абдураим мактаб ўқувчиси эди. Шу фильм премъерасига Ўзбекистон радиосидан вакил бўлиб боргандим.
Жуда мароқли бўлган эди суҳбатимиз.
Эҳ, ўша дамлар... Бугун ўша халқ ёдида қолган болакай орамизда йўқ. Аммо хотираси юраклардан жой олган.
Бугун Овоз Болалар лойиҳасида
қатнашаётган фарғоналик Қодиржон шумболанинг қўшиғини ижро этиб, халқ меҳрига сазовар бўлди.

БОЛАЛАРГА БЕРИНГ ДУНЁНИ...

Бугунги куним жуда мазмунли ўтди. Эсда қоладиган воқеалар кўп бўлди.
Шулар ҳақида эртага улашаман.
Ҳозир эса уйқу пайти яқинлашибди.
Ҳаммангизга ёқимли ҳордиқ тилайман.

Бир қишлоқнинг кекса айилчиси (эшакнинг «эгари»ни ясовчи уста) омонатини Ҳаққа топширди. Бундан қувонган эшаклар қишлоқ майдонига тўпланиб, байрам бошладилар. Эшакларнинг бири бу ҳолга узоқдан ҳайрон қараб турган қари бир эшакни кўриб қолиб, унинг олдига борди ва:
— Сизнинг ҳеч нарсадан хабарингиз йўқ, шекилли. Айилчи уста ўлди, — деди. Ёши катта эшак пинагини ҳам бузмади.
— Ўлган бўлса, нима бўпти! Шунга байрам қилиш керакми? — деди.
— Ие, нега байрам қилмайлик? — деди ёш эшак ҳайратланиб. — Энди сиртимизга эгар урадиган йўқ. Бундан буён елкамиз яғир бўлмайди. Озодмиз энди!
— Тавба-тавба! Озод эмишлар! — киноя билан кулди қари эшак. Кейин бошини маҳзунлик билан сарак-сарак қилиб, деди: — Ҳеч эсингиз кирмас экан-да! Ўлган уста ҳарқалай ҳар биримизнинг ўлчовимизни биларди, бизга сиртимизни яра-чақа қилмайдиган, ўзимизга мос айиллар ясаб берарди. Эрта-индин унинг ўрнига бошқа бир эгар-жабдуқчининг келиши аниқ. У то бизнинг ўлчовларимизни тўғри олишни ўрганмагунигача сиртимиз яра-чақа бўлиб, адабимизни еймиз. Ақлингиз бўлса, эгарчидан эмас, эшакликдан қутулмоқ йўлини ахтаринг. Токи эшаклигингизча қолар экансиз, сизни эгарлайдиган албатта топилади...

@konspektor

Мулоҳаза учун мавзу

Хайрли тун. Ширин тушлар кўринг!