Ba‘zi odamlarning yuzini unutganing sari yomon ko‘rib qolaverasan.

@Dilnurasblog

​​Yashar ekanmiz hayotimizni bir tizginga solishga, umuminsoniy va oliy qonunlardan tashqari qandaydir qoidalarga moslashtirishga harakat qilamiz. Ya‘ni jamiyat shu qoliplar asosida yashaydi va biz ham o‘sha standartlarga moslashishga intilamiz. So‘ngra, buni to‘liq uddalay olmagunimizcha, hayotimiz o‘z yo'lidan chiqib ketgandek tuyulaveradi. Hamma hayotini tartiblagan-u biz quruq qolganmiz. Aslida, hamma narsa o‘z joyida, o‘z vaqtida va qanday bo‘lishi kerak bo‘lsa shunday sodir bo‘ladi.

O‘ylab qoldim, nega hayotimizni bir xil va o‘zgarmas yo‘lda kechirishimiz kerak?
Bu dunyoga bir marta kelar ekanmiz, nega uni turli ko'chalaridan, past-balandidan, chakalagi-yu bog‘idan yurib, o‘z(lig)imizni topib yashamasligimiz kerak?  Hayot qisqa. U - avtobus oynasining faqat bir tomon manzarasiga qarab, qolgan manzaralarini o‘tkazib yuborishdan ko‘prog‘iga yaraydi. Uni so‘nggi tomchisiga qadar sipqorgach, mamnun tirjayish kerak. Hayot shunga arziydi!

Tanangiz ucha olmas ekan ruhingizni bandi etmang!

@Dilnurasblog

Donolik bu - to‘g‘ri yo‘lni turtila-surtila topish emas, oldingda turgan to‘g‘ri yo'lni anglab, shu yo'lda og'ishmay yura olishdir. Chunki, ahmoq ham oxirida to‘g‘ri yo‘lga tushib ololadi.

@Dilnurasblog

Bugun bir narsani anglab yetdim, sen qancha o‘qima, o‘z ustingda ishlama, qanchalik bilimli bo‘lma bu jamiyat va davlat uchun dastlab uy ishlarini qiladigan "ishchi"san xolos. Masalan, men universitetni tamomlaganman, SamDU juda konservativ va zulmkor universitet edi. O‘sha 4 yil davomida 30 millionga yaqin kontrakt to‘lab, ta‘lim va universitet muhitidan depressiyaga tushib, yig‘lab o‘qiganman. Aa hozir maktabda o‘qituvchilar xonasini tozalashga majburman. Xullas, odam bilmini va salohiyatini qadrlaydigan muhitda ishlashi kerak.

Onkologiya bilan og‘riyotgan bolalar o'tkazayotgan selfi-marafonni kuzatish, beminnat layk bosish va ularni kuzata turib o‘zingiz bilan o‘zingiz suhbatlashishingiz uchun manzil qoldiraman: @senkuchlisanm

Ko‘ngilli ravishda boshqalar bilan "ulashishingiz" hech yo‘qsa har biriga yurakchalar orqali yuqori kayfiyat ulashishingiz mumkin:)

Yarim tunda miyamdagilarni qoralamasam bu kecha ham uyqu harom bo‘lishini anglab yetdim, shu sababli yozyapman.

Biror ishga kirishishdan oldin yomonlikni ko‘zlaydigan insonni bilmayman. Har holda eng yomon inson ham o‘zi aralashayotgan ishni yomonlik demaydi, yaxshilik deb oqlashga harakat qiladi. Xullas, maktabga ishga kirishimdan oldin juda ko‘p narsaga erishish mumkinligini, ko‘p narsa qila olishimga ko‘zim yetgandi. Afsuski, vaqt o‘tgani sari umidsizlik va tushkunlik ruhiyatim, fikrlarimga o‘z nuqsini uribdi. O‘zimni oqlash niyatidan yiroqman, ayblarimni bilaman, yaxshi o‘qituvchi bo‘lish uchun universitetda o'rgatilgan bir ishga yaramaydigan metodikalar-u, konservativ o‘qituvchilardan o‘rgangan uslublaringni o‘zi yetmaydi. Bu uchun yillar chig‘irig‘i, asablarning yemirilishi, tushkunlik, aybdorlik, o‘zingni pichoqqa ozgina ilungilik bilan g‘alabalar oqlash, ortirilgan qattiqo‘llik va keskinlik kerak. Mayli, bu boshqa masala. Gapni po‘stkallasi o‘rtoqlar, vaziyat siz o‘ylagandan ming chandon yomon. Ya‘ni tizim Mariana cho‘kmasi qadar chirib, botib ketgan. Eng yomoni bu emas, yomoni tiz va jamiyat o‘qituvchiga singdirgan o‘ta itoatkorlik, sabrlilik, qo‘rquv, ichki va tashqi senzura, ota-onani o‘qituvchidan farzandini tarbiyalashlarini kutishlari, tizimni bo‘lsa sement zavodiga, qurilishga, ko‘mirxonaga va otxona tozalashga "men" degan ilg‘orlikni kutishlari odamni har tomonlama ezadi. Yo‘q, bu chindan ayanchli emas ayanchlisi, o‘zingni shu qobiqqa moslashib qolayotganingni, befarqlikka ko‘nayotganingni, aslida bularga majbur ekaning, chora mavjud bo‘la turib uni topolmayotganing bari jamlanib ruhiyatingni shu qadar ezadi-ki, kasbingni tashlab ketish uchun har kecha qasam ichib ertalab yana umid bilan ishga otlanishing, surunkali tushkunlik va o‘zingni ovutishing ortiq normal bo‘lib ko‘rinishni boshlaydi. Nolish niyatim yo‘q, ammo bir narsani tizim ichidagi kichik murvat bo‘lgan insondan eshitishingizni xohlagan bo‘lardim, bu tizimda kattakonlardan boshqa hammaga qiyin. O‘quvchilardan tortib o‘qituvchiga qadar bo‘g‘iladi. Iloji bo'lsa o‘qituvchidan farzandingizni tarbiyalashini kutmang, chunki farzand sizga kerak edi, shu tufayli uni dunyoga keltirdingiz. Va guruch ko‘rmaksiz bo‘lmaydi, tizimga moslashib sifatli bilim berolmaydigan o‘qituvchilar har yerda bo‘lishini hisobga olgan holda o‘zingiz ham farzandingizni darslari, qiziqishlari bilan shug‘ullaning. Har holda biz utopiyada emas antiutopiyada yashaymiz.

Bu meni iqrornomamdir balki. Balki, sizlarni ogoh etuvchi xatim va yo balkida jamiyat bilan tizimning normativlariga moslashib, ichimdagi oliy maqsadlardan, tuyg‘ulardan mosuvo bo‘lishdan qo‘rqib o‘zimga eslatayotgan eslatmalarimdir. Yoki ziyolilarni birlashib ta‘limni haqiqatda isloh qilish vaqti yetganini, bu yo‘lda faqat millat ziyolilarini emas xalqning ham o‘rni borligini va ularni qo‘llab-quvvatlash vaqti kelganini eslatmoqchi(dir)man.

@Dilnurasblog

Mustaqillikdan keyin Sobiq sovet mafkurasi ostida SSSR tarixidan ham uzoqlashtirilganmizni tushunib qoldim. Yaqin 2-3 yil ichida jadid adabiyoti namunalari keskin nashr etilganini hisobga olmasa, XX asr adabiyoti va publitsistikasidagi sara asarlar unuttirilgan yoki eski deya chetga surib qo‘yilgan. Vaholanki, sovet davrida, ayniqsa 1980-1990-yillar oralig‘ida erklik va mustaqillik, davlatchilikka doir masalalar ko'tarilgan asarlar, she‘rlar, maqola va esselar talaygina. Ba'zilari hali ham aktual. Qiziq, kimdan nimani yashirishmoqchi bo‘lgam ekan-a?
Yoki haqiqiy qahramonlarning o'rtaga chiqishi kimlarnidir rohatsiz etarmikan?

@Dilnurasblog

Mustamlaka davrida o‘zbekistonliklar tarixsiz, tilsiz, alifbosiz, erkinliksiz, milliy ongsiz (g‘oya), tabiiy va milliy boyliklarsiz "bo‘g‘ilgan". Har yangi avlod yetishganda ziyolilar, fikrlovchilar tegirmondan o'tkazilgan. Hozirgi ahvolimiz ham yaqin o‘tmishdan deyarli farq qilmaydi. Farqi, hozir mustaqillikka ega, ammo hali ham milliy g‘urursiz, o‘zliksiz, ozodlik qadrini bilmaydigan bir avlod yetish(tiril)moqda.
O‘zbek ekanligidan uyaladigan, milliy g‘oyasiga ega bo‘lmagan befarq avlod yetishtirishi mumkin bo‘lgan keyingi naslni tasavvur qilishga ham qo‘rqadi odam.

Siyosiy tahlilkalar va qo‘rqituvlar sabab fitratimizga siyosat qo‘rquvini singdirishdi, tariximizni ko'kka ko'tarib propaganda quroliga aylantirishganda tarixdan bezdik, yuksak ma'naviyat deya milliy g'oyaga ega bo‘lish fikridan uzoqlashtirishdi, diniy terrorizm, diniy terrorizm deya dindan nafratlantirishdi, umuman millat, vatan, siyosat uyoqda tursin ertangi kuniga nisbatan qiziqishi yo‘q ommaga aylandik. Lekin hali umid bor. Chunki, sabablar aniq bo‘lgani sari "dardga davo" topiladi, rivojlanish bosqichi tezlashadi.

@Dilnurasblog

Oyog'iga koptok tekkanidan xursand darvozabonimiz))