Хаётда кўпроқ амбивертларга яшаш қийинроқ..(

Сенинг тўйинг кимлар учундир аза эканини унутма)

Сен уни даже томчиданам рашк қиласан, лекин у ёмғир тагида ботқоққа ботиб юришни яхши кўради..

Биз марҳумдан кўра дафн маросими, севгидан кўра тўй, ақлдан кўра ташқи кўриниш, исталгандек яшашдан кўра одамларнинг гаплари муҳимроқ бўлган дунёда яшаяпмиз.
Биз таркиби муҳим бўлмаган қадоқлаш маданиятида яшаймиз..))

Доим хеч кимга ишонолмасликдан қийналаман. Майда-майда арзимаган ишларниям бировга ишониб топширолмиман. Жудаям қийин хиссиёт. Барибир бошқалар кўнглимдагидек қилолмийди деган хаёл бўлади. Нафақат ишларда, балки шахсий хаётдаям шундай. Хеч кимга орзуларимни, бошимдан ўткизган хикояларимни, ниятларимни, юрагимни ва энг мухими ўзимни ишониб топшира олмийман. Чунки уларни мендек асрашига ишонмийман. Эртага хаммасини ўзимга қарши ишлатмаслигига амин бўлолмийман. Балки шунчунам хозир ёнимда хеч ким йўқдир..(

Кимдир ўғил фарзандли бўлади, кимдир эса ўғил фарзандли бўлдим деб ўйлайди..

Ёлғизлик хиссиз ва сохта одамлардан минг баробар яхшироқ аслида, мен сенга айтсам)

Фикрда мантиқ бор, лекин ҳақиқат йўқ.

Хаёт шунақа. Баъзан яқиним деб хисоблаганларинг шундай ишлар қиладики, улар чинданам яқинингми ёки бегона, англолмай қоласан. Асл юзлари очилганда эса шундай гаплар гапирадики, шунча вақт қадрли деб билганинг учун афсуслар қиласан. Лекин энди кеч. Юрагинг, қалбинг, ишончинг ҳамма ҳаммаси чилпарчин бўлади. Шу даражада тубсиз жарликка қулагандек бўласанки, ўзингни тик тутишни ўзи бир азобдай туйилади. Баланд бинодан йиқилиб ўлмагандек ҳис қиласан ўзингни. Азобли-а..? Шунақа.. Хаёт сени мана шундай синайди. Мана шундай кучли қилади. Бунга чидашдан бошқа иложинг ҳам, иложимиз ҳам йўқ. Начора...

Чем меньше одежды, тем больше прав... Эх..