Нимага сиқиламан? Одамларгами? Гапларигами? Ўзини тутишларигами? Қилган ишларигами? Ўзими муаммоларимгами? Қўйе. Ўлиб кетаман барбр. Умримни шуларни ўйлаб ўткизворишга сарф қилайми? Атрофда маза қилиш мумкин бўлган миллионлаб нарсалар мавжуд. Мен шулардан завқ олмай, одамларга сиқилайми?
Яхшиси, сайр қиламан, ўзим истаган овқатни ейман, ўзим истаган қўшиқни эшитаман. Ўлиб кетмайдими қолгани.
Бу вақтларим қайтиб келармиди яна? Олтинга тенг бўлган умримни, вақтимни арзимас, ўтиб кетувчи муаммоларни ўйлашга сарфламайман. Ва сенгаям шуни маслахат бераман)

Нарсалардан фойдаланиш, одамларни эса севиш керак.

Лекин бу замонавий дунёда ҳаммаси бошқача:
Одамлардан фойдаланилади, нарсаларни эса севишади..)

Биз бахтли бўламиз Худо хохласа,
Худо хохламаса ажралармидик?

Хаётда кўпроқ амбивертларга яшаш қийинроқ..(

Сенинг тўйинг кимлар учундир аза эканини унутма)

Сен уни даже томчиданам рашк қиласан, лекин у ёмғир тагида ботқоққа ботиб юришни яхши кўради..

Биз марҳумдан кўра дафн маросими, севгидан кўра тўй, ақлдан кўра ташқи кўриниш, исталгандек яшашдан кўра одамларнинг гаплари муҳимроқ бўлган дунёда яшаяпмиз.
Биз таркиби муҳим бўлмаган қадоқлаш маданиятида яшаймиз..))

Доим хеч кимга ишонолмасликдан қийналаман. Майда-майда арзимаган ишларниям бировга ишониб топширолмиман. Жудаям қийин хиссиёт. Барибир бошқалар кўнглимдагидек қилолмийди деган хаёл бўлади. Нафақат ишларда, балки шахсий хаётдаям шундай. Хеч кимга орзуларимни, бошимдан ўткизган хикояларимни, ниятларимни, юрагимни ва энг мухими ўзимни ишониб топшира олмийман. Чунки уларни мендек асрашига ишонмийман. Эртага хаммасини ўзимга қарши ишлатмаслигига амин бўлолмийман. Балки шунчунам хозир ёнимда хеч ким йўқдир..(

Кимдир ўғил фарзандли бўлади, кимдир эса ўғил фарзандли бўлдим деб ўйлайди..

Ёлғизлик хиссиз ва сохта одамлардан минг баробар яхшироқ аслида, мен сенга айтсам)