Гэты герб падобны да герба Мінска. Але насамрэч ён належыць Мар'інай Горцы.

Паходжанне назвы горада Мар’іна Горка сягае ў дахрысціянскія часы. Паводле легенды, на ўзвышшы знаходзілася паганскае капішча. Тут пакланяліся нявесце Сонца, багіні-маці, апякунцы нараджэння дзяцей Марэ.

Пазней на гэтым месцы была пабудавана царква. Храм быў вядомы старажытнай іконай «Маці Божая», якую мясцовыя жыхары асабліва шануюць. Гэтая ікона і стала прататыпам гарадскога герба.

Дарэчы, выява Дзевы Марыі даволі распаўсюджаная ў геральдыцы. Сярод беларускіх гарадоў яна сустракаецца на гербах Мінска, Маладзечна, Кобрына і Бялынічаў.

У 1762 годзе Шклоў атрымаў магдэбургскае права, а разам з ім — пячатку і герб з выявай рукі, якая трымае бязмен. Ужо ў тыя часы Шклоў быў даволі прагрэсіўным горадам, дзе развіваліся рамёствы, прамысловасць, квітнеў гандаль. Таму знак шаляў зусім не выпадковы. Шалі таксама з'яўляюцца эмблемай справядлівасці, закона і правасуддзя.

З тых часоў гэты сімвал не змяніўся. Гараджане захавалі свой гістарычны герб і ганарацца ім. Сёння ён вянчае шпіль гарадской ратушы, выкарыстоўваецца на розных указальніках і ў памятных месцах.

Гэта герб Старых Дарог. Але адкуль жа на ім істота са старажытнагрэчаскай міфалогіі? А ўся справа ў тым, што кентаўр быў сімвалам князёў Гальшанскіх — першых з дакументальна вядомых уладальнікаў горада.

Геральдычны кентаўр (гіпацэнтаўр) адрозніваецца ад звычайнага наяўнасцю змяі (цi цмока) замест хваста. Дарэчы, яго можна ўбачыць таксама на гербе Гальшанаў.

Ну а з перакрыжаванымі посахамі ў ніжняй частцы герба ўсё прасцей — гэта сімвал дарог — прамая адсылка да назвы горада. У такім выглядзе герб Старых Дарог быў зацверджаны ў 1996 годзе.

Гэта герб Шчучына. Сімвал, так падобны на знак даляра, вядома, ніякага дачынення да амерыканскай валюты не мае. У манаграме з лацінскіх літар I і S зашыфраваны ініцыялы генерал-маёра Ігнацыя Сцыпіёна, выхадца са старажытнага італьянскага роду Сцыпіёнаў дэль Кампа. Ён валодаў горадам у часы, калі Шчучыну было дадзена магдэбургскае права. Гэта адбылося ў 1761 годзе.

Каралеўскі прывілей дазваляў праводзіць у Шчучыне таргі два разы на тыдзень і кірмашы 12 разоў на год. Апроч гэтага, жыхары атрымалі права на выбар мясцовага самакіравання. Хоць магдэбургскае права праіснавала ў горадзе нядоўга, яго ўвядзенне сведчыла аб павышэнні значнасці мястэчка.

Дарэчы, сучаснікі называлі Шчучын горадам асветы і навукі. Пры Сцыпіёнах набылі вядомасць манастыр і калегіум ордэна піяраў, быў закладзены палац і батанічны сад.