«‏آدمی عجیب است، آگاهانه برای خود وابستگی به‌وجود می‌آورد و سپس از آنها رنج می‌کشد.»

+آن‌چه می‌خواهم؟! کتاب خواندن در شبی برفی، تماشای هوای بارانی از پنجره‌ی قطار یا دراز کشیدن در فضای باز و خیره‌شدن به ابرها. من شیفته‌ی سرگرمی‌های کوچکی‌ام که به آسمان پیوند خورده‌اند.

صدایی نیست در این کوچه دلتنگی
نگاهم کن من که تسلیمت شدم با که میجنگی...

اصالت خیلی مهمه. آدما هرچی اصیل‌تر باشن، واقعی‌تر، مهربون‌تر، چشم و دل سیر‌تر و خاکی‌ترن.

نیاز دارم بیشتر با آدمایی که برای رشد شخصیشون وقت میذارن و سرمایه گذاری میکنن وقت بگذرونم.

کنار گذاشتن یه سری از آدم‌ها، اعتماد به خوده.

فَکَأنَّ اَلدُّنْیا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ

همین دیگه..

من معمولاً ۲-۳ ساعت بعد از اینکه از خواب پا میشم بیدار میشم.

گاهی آهنگی، صدایی، بویی، خیابانی، کلمه و حرفی
آدم را میخکوب می‌کند و می‌برد به گذشته‌های دور.

اولین واکنشم نسبت به ناراحت شدن، کم حرف شدنه.