فَکَأنَّ اَلدُّنْیا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ

همین دیگه..

من معمولاً ۲-۳ ساعت بعد از اینکه از خواب پا میشم بیدار میشم.

گاهی آهنگی، صدایی، بویی، خیابانی، کلمه و حرفی
آدم را میخکوب می‌کند و می‌برد به گذشته‌های دور.

اولین واکنشم نسبت به ناراحت شدن، کم حرف شدنه.

از ادمایی که از بقیه تقلید میکنن متنفرم یکم خودت باش کودن.

واقعا دارکه. یه روز ما می‌میریم و کانال‌هامون تبدیل میشن به یه متروکه. شبیه کلبه‌ی یه جادوگر وسط جنگلِ راز... دور، فراموش‌شده، قدیمی، موریانه‌زده، با محتوای خاک‌گرفته و احتمالا نامحبوب...

دنیا جای بهتری میشد اگه هر حرف مفتی میزدی از حسابت پول کم میشد ??

آدمیزاد بنده‌ی عادته
به هرچیزی عادت میکنه. همه چیز واسش عادی میشه. زمان میبره.
یهو به خودت میای میبینی ماجرایی که قبلا گلوت رو فشار میداده الان فقط یه تصویر محو ازش داری. بدون جزئیات.

«ما باور کرده ایم که خدا ما را از بالا میبیند،
اما او در واقع از درون مینگرد..»

[بی یادِ تو هر جا که نشستم توبه]