«‏آدمی عجیب است، آگاهانه برای خود وابستگی به‌وجود می‌آورد و سپس از آنها رنج می‌کشد.»

+آن‌چه می‌خواهم؟! کتاب خواندن در شبی برفی، تماشای هوای بارانی از پنجره‌ی قطار یا دراز کشیدن در فضای باز و خیره‌شدن به ابرها. من شیفته‌ی سرگرمی‌های کوچکی‌ام که به آسمان پیوند خورده‌اند.

صدایی نیست در این کوچه دلتنگی
نگاهم کن من که تسلیمت شدم با که میجنگی...

فَکَأنَّ اَلدُّنْیا لَمْ تَکُنْ وَ کَأنَّ اَلْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ

همین دیگه..

من معمولاً ۲-۳ ساعت بعد از اینکه از خواب پا میشم بیدار میشم.

گاهی آهنگی، صدایی، بویی، خیابانی، کلمه و حرفی
آدم را میخکوب می‌کند و می‌برد به گذشته‌های دور.

اولین واکنشم نسبت به ناراحت شدن، کم حرف شدنه.

از ادمایی که از بقیه تقلید میکنن متنفرم یکم خودت باش کودن.

واقعا دارکه. یه روز ما می‌میریم و کانال‌هامون تبدیل میشن به یه متروکه. شبیه کلبه‌ی یه جادوگر وسط جنگلِ راز... دور، فراموش‌شده، قدیمی، موریانه‌زده، با محتوای خاک‌گرفته و احتمالا نامحبوب...

دنیا جای بهتری میشد اگه هر حرف مفتی میزدی از حسابت پول کم میشد ??