#ولادت‌حضرت‌رقیه (س)✨

رسیده است به دل‌های مرده جان بدهد
رسیده است کمی عشق یادمان بدهد
نفس بریدهٔ نفسیم و آمده ما را
هوای تازه‌ای در آخرالزمان بدهد
چه دختری که به حظ حضور کوتاهش
جهان خسته و درمانده را تکان بدهد
ستاره‌ای که در آفاق ناامیدی ها
محبتش به همه راه را نشان بدهد
در آفتاب سیاه قیامت کبری
به هرکه دلشده‌اش بوده سایه‌بان بدهد
نسیم زلف دل انگیز روضه‌اش کافیست
به ما که نقش زمینیم آسمان بدهد
کسی که مثل ابالفضل کاشف‌الکرب است
رسیده است ز غم‌ها به ما امان بدهد

رقیه است که دردانهٔ حسین شده‌ست
دوباره فاطمهٔ خانهٔ حسین شده‌ست

بهار می‌رسد از ناز راه رفتن او
گل عفاف شکوفد ز عطر دامن او
حجاب نور شده نقش چشم فاطمی‌اش
حریر سبز بهشتی نشسته بر تن او
هزار پنجره امید وا شود در دل
به هر طلوع نگاه همیشه روشن او
نگاه‌بان دمشق است پرچم حرمش
بهشت کوچک دنیا شده‌ست مدفن او
چه دلرباست کلام «رقیه‌جان» حسین
و دلرباتر از آن شد «پدر» شنیدن او...
گلی که نیست به دنیا شبیه و مانندش
دل هزار چو من هست خار گلشن او
کسی که منکر نام رقیه‌جان شده است
بگو رود به جهنم که هست مدفن او

بهشت منتظر خنده های این دختر
حسین ریخت جهان را به پای این دختر

ز بس به فاطمه او مو به مو شباهت داشت
ملک به خاک قدم‌های او ارادت داشت
سه سال داشت ولی جاودانه شد تا حشر
چقدر عمر کم این سه ساله برکت داشت
بزرگی از شب میلاد پا رکابش بود
بزرگ زادگی از نوع با اصالت داشت
ستاره‌ای که در اندازه‌های خورشید است
شبیه ماه بنی هاشمی سیادت داشت
کسی که شانهٔ عباس بوده معراجش
عجیب نیست دل شیر داشت، غیرت داشت
شکار خندهٔ او با علیِ اکبر بود
ز بس که خندهٔ این نازدانه قیمت داشت
حسین دیده به برق نگاه خواهر خود
عقیله سخت به این کودکش عنایت داشت

به شهرت حسنات جهانی‌اش سوگند
کسی نگشته به بخشندگی به او مانند

جمال قدسی او آفتاب سیار است
صدای گریهٔ او ذولفقار کرار است
چقدر طفل مسیحی دخیل بسته به اشک
چقدر دور ضریحش دل گرفتار است
شفا وزیده به جای نسیم از صحنش
ضریح کوچک او تکیه‌گاه بیمار است
ز هرچه ناز جهان بود بی‌نیاز شدم
ز بس رقیه به گریه‌کنش وفادار است
ز بعد کرببلا قد خمیده آبله پا
حدیث زندگی‌اش روضه روضه غمبار است
کسی که پرده نشین عفاف زینب بود
اسیر چشم حرامی کوچه بازار است
مسیر کوفه و شام و تمام چل منزل
خراب زخم شکاف سر علمدار است

چه بارها که سر او به جاده می‌افتاد
عمو به پیش رقیه چه ساده می‌افتاد

- حسن کردی

🌿 | @Ghatilolabarah

#شب_یلدا
#امیرالمومنین ?

رفت پاییز، به عشق تو و لبریزِ شعف
محضِ پابوسِ تو ای کاش بیایم در صف
همه دنبال انارِ شب یلدا و دلم...
مستِ انگور ضریحت شده ای شاه نجف!

- مرضیه عاطفی

? | @Ghatilolabarah

#مقاومت ?
#شهیدسیدحسن‌نصرالله ?

گرچه احوال ما پریشان است
گرچه این لحظه‌ها نفس‌گیرند
سروها بر زمین نمی‌افتند
نخل‌ها ایستاده می‌میرند
"صالِحٌ بَعْدَ صالِحٍ" یعنی
این علم بر زمین نمی‌افتد
سر ما روی دار هم برود
از دل ما یقین نمیفتد
کشوری ایستاده بین غبار
کوچه‌ها غرق بوی باروت است
گر شکسته‌ست شاخهٔ زیتون
آن‌که نشکسته‌است بیروت است
خم به ابروی خود نیاوردیم
جمع ما نیز کم نخواهد شد
کوه را می‌کَند ولی هرگز
قامت عشق خم نخواهد شد
پرچم سرخ را به دست بگیر
همدل و هم‌عقیده و همراه
روی سربند سبز خود بنویس:
تا ابد زنده است حزب الله
باز هم فاطمیه نزدیک است
جنگ با شعله، جنگ تن به تن است
ارث مادر رسد به فرزندش
باز هم وقت بی‌هوا زدن است

- احمد ایرانی نسب

? | @Ghatilolabarah

-الوداع‌ای‌محرم...

ما را ببخش...، گریهٔ سیری نکرده‌ایم...
چشمانِ خشک ما خجل از این عزای تو

#شهادت‌امام‌سجاد (؏)?

سجادهٔ سجاد، پر از اشک روان بود
چهل سال خودش پای دلش مرثیه‌خوان بود
کابوس حرم از جگرش زخم گرفته
چهل سال به یاد عطش غم زدگان بود
با یاد اسیران حرم, آب و غذایش
چهل سال شب و روز فقط آه و فغان بود
چهل سال دلش تنگ صدای علی اکبر
چهل سال وضو ساخت و دلتنگ اذان بود
از خاطر او محْو نشد جسم برادر
در سینهٔ آزردهٔ او داغ جوان بود
عمامهٔ او سوخت, ولی موی سرش نه
شرمندهٔ موی سر دلسوختگان بود
چشمان ترش زخم شد از اشک سحرها
از آن همه گل در نظرش باغ خزان بود
موی سرش از گوشهٔ گودال سفید است
این روضه برای دل او بس‌که گِران بود
در گوشه‌ای از حجره, به یاد تن عریان
یک عمر خودش بود و همین قَدِ کمان بود
تا آبِ گوارا به لبش خورد، دلش ریخت
لب‌های علی در نظرش آه، عیان بود
چندیست که سجادهٔ نیم سوختهٔ او
در سجده به حالات امامش نگران بود
در کرببلا قاتل او زخمِ سنان شد
دروازهٔ ساعات فقط زخم زبان بود

- رضا باقریان

? | @Ghatilolabarah

#محرم ?
#قتیل_العبرات ?

ای انتهای توبهٔ آدم حسین جان
ای ابتدای سوره مریم حسین جان
این روز‌ها شبیه پدر مادرت شدیم
با این لباسِ مشکی ماتم حسین جان
ما با بهشت کار نداریم تا که هست
شش گوشه‌ات میان دو عالم حسین جان
آنجا بهشت هست که زهرا نشسته است
پس کنج هیاتیم از این دَم حسین جان
ما دلخوشیم با تو و شالِ عزای تو
هرآنچه غیر تو به جهنم حسین جان
تا مرحمِ جراحت لب‌های تو شَویم
آورده‌ایم این‌همه زمزم حسین جان
خرج تو می‌کنیم تمامِ گلوی خویش
تا جان دهیم ماه محرم حسین جان
با هر هزار و نهصد و پنجاه زخمِ تو
فریاد می‌زنیم دَمادم حسین جان
دَرهم بخر تمامی ما را... شنیده‌ایم
دَرهَم شدی بخاطر دِرهَم حسین جان

- حسن لطفی

? | @Ghatilolabarah

#شب‌ششم‌محرم
‌
سنگ‌ها بر سرِ تو مرثیه‌خوانی کردند
نیزه‌ها زار زدند اشک فشانی کردند
فصلِ خندیدنِ تو بود نه گُل چیدنِ باد
چهره‌ات را چقدر زود خزانی کردند
نجمه در خیمه رویِ دامن زینب اُفتاد
عمه را این‌همه زخمِ تو کمانی کردند
پا مکش روی زمین، جان به لبم آورده
آنچه با روی تو نامردمِ جانی کردند
تا که دیدند یتیم حسنی خندیدند
دوره کردند و چه بد سنگ‌پرانی کردند
هرچه کردند حریفت نشدند و آخر
تشنگی و نظر و نیزه تبانی کردند
خوب پیداست از این وضعِ بهم ریخته‌ات
اسب‌ها رد شده و سینه‌تکانی کردند

- حسن لطفی

? | @Ghatilolabarah