دلم مي‌خواهد خودم را از تنم در بیاورم، بشورم، بچلانم و روي طناب حیاط‌مان پهن کنم؛ فردا بیایم و ببینم که مرا باد با خود برده است.

حال روحیم برمي‌گرده به حرف سیلویا پلات: «نمي‌دانستم چرا مي‌خواهم بگریم، امّا مي‌دانستم اگر کسي با من حرف بزند یا دقیق نگاهم کند یك هفته‌ي تمام خواهم گریست.»

cause im a pretty woman

به قول صادق هدایت که گفت: خودم را قضاوت کردم دیدم که آدم مهرباني نبوده‌ام، من سخت، خشن و بیزار درست شده‌ام، شاید اینطور نبودم تا اندازه‌اي هم زندگي و روزگار مرا اینطور کرد.

امروز یه تیکه‌ي قشنگ از کریستین بوبن خوندم که نوشته بود: مي‌داني افسردگي یعني چه؟ تا به‌حال کسوف دیده‌اي؟ این هم مثل آن است. ماه جلوي قلب مي‌آید و قلب دیگر نوري از خودش نمي‌پراکند روز روشن تبدیل به شب تاريك مي‌شود.

unfortunately, i am my family's most independent and distant child so i will sit here by myself, act like i don't need anyone, and fight every single problem by myself.

نه منو کُشت؛ نه قوي‌ترم کرد؛ فقط خسته شدم؛ خسته‌تر!

من آدم افسرده‌ای نیستم ولی ترجیح میدم کل وقت و روزمو با دیدن فیلم و سریال بگذرونم تا با آدمای احمق اطرافم بحث کنم.

i mean idc-

امروز دامن پوشیدم براي اولین بار.