من حقیقتاً به اندازه ی تمام دفعاتی که از آدم ها ناراحت شدم،
و فهمیدن و سعی نکردن درستش کنن؛
ازشون دور شدم.

«پسندِ ناکسان بودن نشانِ ناکسی باشد،
چه بهتر درد مندی
گر زِ چشمِ روزگار اُفتد..»

با اینکه سر و دستانم دردمند هستند،برای شما شعری رو می نویسم که امروز رو بی ادبیّات سپری نکنید:

از گوشه ی بامی که پریدیم،پریدیم.

ای دنیایِ بی وفا.

«عمریست دخیلیم به ضریحی که نداری.»

16:16

Every time it rains I'm reminded of the old house I used to live in. The room arranged in such a way that barely let any sunlight in, the wooden windows didn't help. The glass windows in the front of the house were stained and over a 100 years had gone opaque. It could be the sunniest day outside but from the inside it always felt like it was raining.

آخیش.

شب به خیر.