من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی...

_چقدر میتونی زیاد پیش بری..؟
+تا جایی که یکی رو بکشم تا یکی دیگه لبخند بزنه.

私の冷たい手をあなただけが取ってください

ساعت‌پنج‌وپنجاه‌ونه‌دقیقه‌عجیب‌دوستت‌دارم

ماه؛

هنوزهم‌همانقدرعزیزاست؛
هنوزهم‌بادیدن‌ِماه‌فقط‌به‌یادِ«او»می‌افتم.

ماهِ امشب کامله.

در حضورِ دیگران می‌گویم تو محبوب من نیستی
و در ژرفای وجودم می‌دانم چه دروغی گفته‌ام.
می‌گویم میانِ ما چیزی نبوده است!
تنها برای اینکه از دردسر به دور باشیم.
شایعات عشق را با آن شیرینی ، تکذیب می‌کنم
و تاریخ زیبای خود را ویران می‌کنم.
احمقانه اعلامِ بیگناهی می‌کنم
نیازم را می‌کشم ، بدل به کاهنی می‌شوم.
عطر خود را می‌کشم و
از بهشت زیبای چشمان تو می‌گریزم.
نقش دلقکی را بازی می‌کنم،
عشقِ من.
و در این بازی شکست می‌خورم و باز می‌گردم
زیرا که شب نمی‌تواند ، حتی اگر بخواهد،
ستارگانش را نهان کند،
و دریا نمی تواند ، حتی اگر بخواهد،
کشتی هایش را.

End of the line.

هیچ چیز اونطور که باید باشه نیست.
سکوتی پایدار نیست ؛
رنگها هرلحظه بیشتر دارن خودنمایی میکنن ؛
ونفسی‌تازه‌نیست‌تاریه‌هاموباهاش‌پرکنم.