حس میکنم درونم چند نفر وجود دارن:
- یه بچه هفت ساله که نمیتونن احساساتشو کنترل کنه
- یه نوجوون هجده ساله که مدام تصمیمای اشتباه میگیره
- یه پیرمرد هشتاد ساله که  همیشه خسته‌اس

من از این ناراحت نیستم که پارتنر ندارم، ناراحتم که دچار بی‌حسی عاطفی شدم، نهایتا یکی دو روز راجع به کسی هیجان داشته باشم بعد یهو میبینم نه واقعا کشش و حوصله ندارم، انگار همون اول که دارم آشنا میشم برام اسپویل میشه که قرار نیست جالب باشه و دارم خودم رو با ادامه دادنش مسخره میکنم.

‏یه چیزایی نمیشه دیگه.
ماهم ولش کردیم گذاشتیم که نشه
شاید بعدا شد یا شاید به جاش چیز دیگه ای شد.
نمیدونم ، ولی کاش میشد

همه چیز‌ از خودمان شروع می‌شود
و پذیرفتن این موضوع شروع یک انقلاب درونی است.

نمیدونم؛ شایدم من اونقدری که فکر میکردم دوست داشتنی نبودم؛ ولی مطمئنم دوست داشتنتو خوب بلد بودم.

??I laugh stupidly to hide the truth.
احمقانه می‌خندم تا واقعیت پنهان بمونه.

‏خوشم میاد از این محبت‌های کوچیک،
نوازش کردن پوست دست، گرفتن بازو تو
شلوغی، نگاه‌های اطمینان بخش، یه نوشته
کوتاه روی میز، بازی با انگشت‌ها
دلیل‌های کوچیکی برای زنده موندن.

مکمل تلاش، صبوریه