گاهی مجبوریم چیزهایی رو که قبلا داشتیم رها کنیم تا اون چیزی که الان داریم از دست ندیم..

گاهی اوقات حتی اجازه غر زدن هم بهت داده نمیشه چون خودت اون موقعیت پذیرفتی.

این روزها، روزها تندتر از چیزی که باید باشند می گذرند و می گذرانیمشان اما هنوز هم با با همان ریتم کند و حوصله سربر قدیمی خودشان ادامه پیدا میکنند انگار فیلمی که از دیدنش ملول و خسته شده باشیم و گذاشته باشیمش روی دور تند و هی جلو زده باشیمش که شاید به جاهای بهتری از آن رسیده باشیم و باز هم تمام فیلم، باز هم همانی که بوده است باشد.

روزی که منتظر بهتر شدن رابطه ی پدر مادر خود نباشیم روزی که تلاش برای نجات دادنِ پدر و مادر خود را تمام کنیم. روزی که متوجه شویم ما پدر مادرِ پدر مادر خود نیستیم؛
همان روز، روز نجات خودمان است...

“ 찬찬히 너를 두 눈에 담아 “
آروم ، با چشمهام ، ازت فیلم میگیرم.

چیه این تمیز کردن اتاق واقعا!!! انگار یکی از بزرگ ترین و خفن ترین کارای جهان رو انجام دادی :)

من با “ هری پاتر “  میتونم آدم بهتری‌ باشم

پ.ن : هنوزم گاهی منتظر نامه هاگوارتزم
این دنیای ماگل زیادی خسته کنندس...

من همیشه سخت از خودم راضی میشم نمیدونم بخاطر کمال گراییم یا چی(هی میگم نه من کاری نکردم )ولی امروز از معدود دفعاتی بود که از خودم راضی بودم. من تلاش کردم همه چیز هایی که تحت کنترل من بود درست پیش ببرم و نمیدونم چقدر طول میکشه که به ورژنی از خودم تبدیل بشم که کاملا ازش راضی باشم ولی همین که فکر کنم میتونم به خودم بگم که امروز کارت خوب بود، گفتنش برام کفایت میکنه.

اگه خودمو اینقدر دستِ کم نگیرم به خودم لطف بزرگی میکنم.

"ما همه مولاناهایی هستیم که باید شمسمون رو پیدا کنیم."