https://drive.google.com/file/d/15Vw26CCVq6JStBd_Wk4IcJ6-XKPB0RnP/view?usp=sharing

"دیدن یک زخم است"، چشم‌ها از این پس تنها بر انهدام بدن‌ها گشوده می‌شوند، تصاویر پس از بلعیدن واقعیت، حالا خود چشم‌ها را می‌بلعند. قلمدار پس از سالها نقاشی‌کردن در این ویدئو در برابر چشم مرده یا حاد-زنده‌ی دوربین بیش از ۵۰ تابلوی خود را سوزاند-آثاری که در ۴ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۰ نمایشگاه گروهی در مؤسسات تجاری و عمومی معتبر در بریتانیا و سراسر جهان به نمایش درآمده بودند. تابلوها به سرنوشت محتوم هر تصویری در جهان دچار شدند: جهانی که در آن پس از شیوع تصاویر نسل‌کشی غزه امکان هر تصویرسازی سلب شده است، سوخته است.
در این ویدئو شعله‌ها بوم‌ها را می‌بلعند، تصاویر بایگانی‌های قتل‌عام و گورهای دسته‌جمعی درهم‌تنیده می‌شوند. دیدن یک زخم است: این بیانیه‌ای است فلسفی و اخلاقی درباره‌ی شکست تصویرسازی در مواجهه با فجایع انسانی. پرسشی که این مرثیه در برابر ما می‌نهد این است: در جهانی که قاب در آن چیزی را نگه نمی‌دارد، هنرمند چه می‌تواند بکند؟
http://www.ghalamdar.com

■استنساخ، محمودخان ملک‌الشعرا
■سکانس آغازین شطرنج باد، محمدرضا اصلانی

@chaosmotics

**گایست و گشتل:
درآمدی بر پساانسان

[خواندن مقاله‌ای از هیلان بنسوسان]**
بخشی از دوره‌ی《اخلاق علیه اخلاقیات، زمین‌شناسی اخلاقیات: علم کوچگر و سرعت‌های اندیشه》، موسسه بیدار، پاییز ۱۴۰۳

سروش سیدی

@chaosmotics
@bidarschool
@bidarcourses

'

به مناسبت اولین سالگرد درگذشت تونی نگری

«انسان آزاد کمتر از هر چیز به مرگ می‌اندیشد و حکمتش نه تآمل در باب مرگ، که اندیشیدن به زندگی است»
- باروخ اسپینوزا

@MSandUS

🔘انجمن علمی فلسفه دانشگاه خوارزمی برگزار می کند:

🔘نشست : « اسپینوزا و مارکس » با هدایت عنایت چرزیانی

🔘زمان : دوشنبه ۲۶ اذر ساعت ۱۰

🔘محل برگزاری : دانشکده ادبیات ، کلاس ۱۰۷

🔘عنایت چرزیانی، پژوهشگر فلسفه و ادبیات، تاکنون چندین دوره‌ی فلسفی پیرامون فلسفه‌ی لویی آلتوسر، ژیل دلوز و میشل فوکو در مؤسسات و دانشگاه‌های کشور برگزار کرده است. سابقه‌ی برگزاری کارگاه‌های مختلف ادبی و انتشار چندین مقاله از وی پیرامون فلسفه‌ی اسپینوزا، دلوز و آلتوسر در نشریه‌های مختلف کشور از جمله مروارید،  آپاراتوس و جنگ هنر مس و... بخشی از فعالیت‌های اوست. از تألیفات وی: مواجههٔ اسپینوزا-دلوز، جامعه‌شناسی بدن زن در شعر فارسی، ارزیابی اخلاقی شعر معاصر فارسی و اسپینوزاگرایی در میدان ادبیات و بررسی چند نمایشنامه از عباس نعلبندیان و بهمن فرسی و مقاله‌ی سمپتوم‌شناسی بالینی صادق هدایت است. او هم‌اکنون کتابی را تحت عنوان بوف کور به روایتی دیگر (یک آزمون‌گری با فلسفه‌ی ژیل دلوز) در دست چاپ دارد. 

🔺 انجمن علمی فلسفه دانشگاه خوارزمی

کانال تلگرام انجمن علمی فلسفه
صفحه‌ اینستاگرام

"Prophecy and prescience -How can they be put to the test in the face of unanswered questions? Consider: how much is actual prediction of the waveform (as Muad'Dib referred to his vision image), and how much is the Prophet shaping the future to fit the prophecy? What of the harmonics inherent in the act of prophecy? Does the prophet see the future, or does he see a line or weakness, a fault or cleavage that he may shatter with words or decisions as a diamond cutter shatters his gem with a blow of a knife?"

Dune, "Muad'dib"

@chaosmotics

دربارۀ ووکیسم
مسخ کثرت‌گرایی در عصر سرمایه‌داری متأخر

در آغاز قرن بیست‌ویکم، جنسیت و هویت وارد بحرانی پیچیده و چندلایه شدند که در ظاهر، پاسخی به سرکوب‌های دیرینه بود اما به سرعت در دایره‌ای از ساده‌سازی‌های فرهنگی و کالایی‌شدن افراطی گرفتار شد. یکی از پیامدهای این تحولات، ظهور پدیده‌ای است که می‌توان آن را ووکیسم نامید: جنبشی که در ظاهر، دفاع از عدالت و کثرت را هدف گرفته، اما در عمل، نوعی از بنیادگرایی گفتمانی و اضطراب اخلاقی را رواج داده است. ووکیسم به جای تقویت کثرت واقعی، آن را به ابزاری برای کنترل، سرکوب و بازتولید ایدئولوژی‌های نابرابری تبدیل می‌کند.
این پدیده، که می‌توان آن را به مثابه زوال حقیقت‌گویی رادیکال (پارسیا) تحلیل کرد، به شکلی از سرمایه‌داری متأخر خدمت می‌کند که تنوع را به کالایی جذاب اما تهی از معنای واقعی فروکاسته است. با بازنمایی خود به عنوان نماینده قربانیان، ووکیسم اغلب در تقابل با خلاقیت و جسارت فلسفی قرار می‌گیرد و به جای پرسش‌های بنیادین، سوژه‌ها را در بازی بی‌پایان کنترل گفتمان غرق می‌کند. در این میان، آنچه از دست می‌رود، نه‌تنها امکان بیان حقیقتی آزاردهنده، بلکه فرصت برای تخیل دوباره‌ای از عدالت و کثرت در جهانی است که به شدت به آن نیاز دارد.
ووکیسم، همان‌طور که در نقدهای معاصر بر آن تأکید شده است، پیامد نهایی ساده‌سازی‌های انگلوآمریکن و مصرف‌گرایی فرهنگی است؛ وضعیتی که مفاهیمی چون جنسیت و هویت را به شکلی سطحی و کالایی عرضه می‌کند، در حالی که تناقضات بنیادین خود را پشت نقاب عدالت‌خواهی مخفی نگاه می‌دارد. …

برای مطالعۀ متن کامل کلیک کنید یا Instant View را در پایین پست لمس کنید.

﹏﹏✎ #سروش_سیدی
#ووکیسم، #سرمایه‌داری، #کار، #ناسیونالیسم، #ژان_فرانسوا_لیوتار، #میشل_فوکو، #پارسیا
Taamoq | تَعَمُّق