Бог – адзіны і бязмежны, наймудрэйшы, найсвяцейшы і найласкавейшы, Госпад, Стварыцель і наш Айцец, Пачатак і Канец, Мудрасць, Моц і Любоў – усё гэта Бог. Сапраўды, усё, што знаходзіцца па-за Богам, мае каштоўнасць настолькі, наколькі адносіцца да Бога, Стварыцеля ўсяго і Адкупіцеля чалавека, да мэты ўсяго стварэння. Ён адкрывае нам сваю волю праз мноства сваіх чынаў на зямлі і прыцягвае нас да сябе, маючы намер праз нас прыцягнуць да сябе таксама іншыя душы і злучыць іх з сабою дасканалай любоўю.

Св. Максіміліян Кольбэ

ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ, ГАРОДНЯ
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 12-18 жніўня

панядзелак-серада
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

15 жніўня, чацвер
Успенне Найсвяцейшай Багародзіцы
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

18 жніўня, нядзеля
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

Сёлетні фэст у Браславе пройдзе ў межах святкавання 25-годдзя з часу заснавання Віцебскай дыяцэзіі.
Цудадзейная Ікона Багародзіцы была каранаваная Папскімі каронамі 15 гадоў таму.

Праграма
=16 жніўня, ПЯТНІЦА
16.00–18.00 — сустрэча і прывітанне пілігрымаў
18.15 — гісторыя дыяцэзіі і браслаўскага касцёла
19.00 — святая Імша з удзяленнем сакрамэнту канфірмацыі
21.00 — АКАФІСТ БАГАРОДЗІЦЫ
21.30 — Крыжовы шлях
22.15 — малітоўныя просьбы і падзякі да Маці Божай перад цудадзейным Абразом
23.15 — Ружанцовая малітва; працэсія са свечкамі з копіяй абраза Маці Божай
=17 жніўня, СУБОТА
0.00 — святая Імша перад Абразом Маці Божай
2.00 — адарацыя Найсвяцейшага Сакрамэнту (прыватная малітва)
7.00 — святая Імша на лацінскай мове
8.30 — Гадзінкі аб Беззаганным Зачацці Найсвяцейшай Панны Марыі
9.00 — Ружанцовая малітва
11.00 — урачыстая святая Імша на палявым алтары

Дарога святла
Гэта дарога святла: хто хоча ісці па ёй да вызначанай мэты, няхай не шкадуе сілаў. Вось настаўленні, як трэба ісці гэтай дарогай. Любі Таго, Хто цябе стварыў, бойся Таго, Хто цябе сфармаваў, праслаўляй Таго, Хто цябе ўратаваў ад смерці. Будзь просты сэрцам і багаты духам. Пазбягай тых, хто ўзыходзіць на дарогу смерці; май агіду да ўсяго, што не падабаецца Богу. Май нянавісць да кожнага праяўлення падману і тады не забудзеш пра запаведзі Госпада. Не ўзвышайся, але будзь пакорным ва ўсім. Не імкніся да ўласнай хвалы. Не май дрэнных намераў адносна бліжняга і не пускай пыху ў сваё сэрца.

Любі бліжняга, як самога сябе. Не забівай ненароджанага плоду; не забівай таксама пасля нараджэння. Не занядбоўвай клопату пра сына ці дачку, але з дзяцінства вучы іх боязі Божай. Не пажадай дабротаў свайго бліжняга; не будзь хцівым. Не сябруй з ганарлівымі, але будзь сябрам пакорных і справядлівых.

Што б ні сталася, усё лічы дабром, будучы перакананым, што нічога не дзеецца без Божай волі. Не будзь двудушным ні ў думках, ні ў мове, бо ілжывы язык – гэта крыніца смерці.

«Ліст», што прыпісваецца Барнабе

6 жніўня 1517 году ў Празе выйшла першая друкаваная беларуская кніга — «Псалтыр». Інтэнсіўная выдавецкая дзейнасьць Скарыны ў Празе ў 1517—1519 гадох дазваляе думаць, што ён пасяліўся тут не пазьней як у 1516 годзе. Агулам на працягу 1517—1519 гадоў Скарына пераклаў і выдаў 23 кнігі Бібліі пад агульнай назвай «Бивлия руска, выложена доктором Франциском Скориною из славного града Полоцька, Богу ко чти и людем посполитым к доброму научению».

Той факт, што Скарына выдаў першай менавіта гэтую кнігу, можа тлумачыцца тым, што з даўніх часоў усходнеславянскія народы выкарыстоўвалі гэты тэкст для навучаньня грамаце, а праваслаўная царква — для богаслужэньня. Першыя ўсходне-славянскія пераклады Псалтыра адносяцца да XI стагодзьдзя.

Заснаваньне беларускага кнігадрукаваньня стала вяршыняй духоўнай дзейнасьці Францішка Скарыны, найбольш выразным і яскравым пралогам беларускага Адраджэньня 1-й паловы XVI стагодзьдзя. У друкаванай кнізе Скарына бачыў невычарпальныя магчымасьці духоўнай асьветы народа, выхаваньня высокіх хрысьціянскіх, маральных і грамадзянскіх якасьцей, усё большага далучэньня і актыўнага ўзаемадзеяньня з эўрапейскім культурна-гістарычным соцыюмам. Відаць, доўгія падарожжы па краінах з разьвітым кнігадрукаваньнем (Польшча, асабліва Італія, Чэхія й інш.), знаёмства з друкаванай кнігай, якая з канца XV стагодзьдзя ўсё ў большых маштабах пранікала на землі ВКЛ, спрыялі ягоным плянам, а падтрымка беларускіх мяшчанаў Вільні і Полацку забясьпечыла іхняе ажыцьцяўленьне.

Беззаганная Дзева Марыя любіць нас любоўю роднай маці, бо бачыць у нас справу свайго роднага Сына Ісуса Хрыста. Справа нашага збаўлення, нашай святасці — гэта таксама справа Хрыста Збаўцы ў нас, хто гэтага не ведае? 

Слуга Божы мітр. Андрэй Шаптыцкі
#Успенскі_пост

Армяна-каталіцкага Протаархімандрыта Петроса з Масквы ВІНШУЕМ!

Уся святасць і дасканаласць душы заключаецца ў любовы Ісуса Хрыста, нашага Бога, нашага найвышэйшага Дабра і нашага Адкупіцеля. Гэтая любоў яднае і падтрымлівае ўсе дабрадзейнасці і робіць чалавека дасканалым.

Хіба Бог не заслугоўвае на ўсю нашую любоў? Ён спрадвеку нас палюбіў. «Чалавеча, падумай, – кажа нам Бог, – Я першы палюбіў цябе. Яшчэ не было цябе на свеце, ні свету яшчэ не было, а Я ўжо тады палюбіў цябе. Колькі існую, столькі люблю цябе».

Бог, ведаючы, што чалавека можна здабыць праз дары, вырашыў сваімі дабрадзействамі абавязаць чалавека любіць Бога. «Хачу прыцягнуць людзей тымі кайданамі, якім яны ахвотна паддаюцца – кайданамі любові».

Менавіта гэта маюць на мэце ўсе дары, якія Бог даў чалавеку. Ён даў яму душу, адораную паводле Яго вобраза памяццю, розумам і вольнай воляй; даў цела з пачуццямі; стварыў для яго неба і зямлю разам з усёй разнастайнасцю стварэнняў. Усё гэта рабіў з любові да чалавека, каб усе стварэнні служылі чалавеку, а чалавек любіў Бога, Даўца такіх шматлікіх дароў.

І не толькі пажадаў даць нам столькі цудоўных, створаных Ім дароў. Каб здабыць нашую любоў, пайшоў аж да ахвяравання самога сябе. Спрадвечны Айцец так моцна нас палюбіў, што Сына свайго Адзінароднага даў нам. Што ж Ён зрабіў, калі ўбачыў нас усіх, занураных у грахоўнай смерці і пазбаўленых Яго ласкі? У сваёй бязмежнай любові, а нават – як піша Апостал – у празмернай сваёй любові паслаў свайго Сына, каб учыніць уміласціўленне за нас і вярнуць нам адабранае праз грэх жыццё.

Даючы нам Сына, якога не пашкадаваў, каб зберагчы нас, даў нам разам з Ім усялякія даброты: даў ласку, любоў, шчасце раю – але ўсе гэтыя дары меншыя за дар Сына: «Той, Які Сына свайго не пашкадаваў, але аддаў Яго за ўсіх нас, як жа не дасць нам разам з Ім таксама ўсяго?» (Рым 8, 32).

Св. Альфонс Марыя Лігуоры

31 ліпеня — Успамін сьв. Ігнацыя Лаёлы, сьвятара

Ігнацый Лаёла нарадзіўся ў 1491 г. у радавым замку Лаёлаў у гішпанскай краіне Баскаў. У маладосьці ён быў афіцэрам у войску аднаго з гішпанскіх магнатаў і вёў разгульнае жыцьцё. У 1521 г. падчас аблогі Памплоны францускімі войскамі Ігнацый быў цяжка паранены. Падчас доўгага лячэньня яму ў рукі трапіла кніга Людольфа Саксонскага «Жыцьцё Хрыста», якая глыбока ўразіла Ігнацыя й дапамагла зразумець усю нікчэмнасьць яго існаваньня. Пасьля выздараўленьня ён пэўны час жыў у пакаяньні як пустэльнік і тады напісаў свае славутыя «Духоўныя практыкаваньні».

У гэты ж час у яго зьяўляецца містычны вопыт. Ён ажыцьцяўляе паломніцтва ў Сьвятую Зямлю, а пасьля гэтага распачынае вучобу. У 1534 г. на Манмартры ў Парыжы Ігнацый разам са сваімі аднадумцамі, сярод якіх былі св. Францішак Ксавэрый і св. Пётар Фабэр, складае вечныя шлюбы, а праз тры гады ў Італіі прымае сьвятарскае пасьвячэньне. Разам з паплечнікамі ён накіроўваецца ў Рым, каб аддаць сябе ў поўнае распараджэнньне Сьвятому Айцу.

У 1540 г. Папа Павел ІІІ зацьвердзіў апрацаваную Ігнацыем канстытуцыю законнай супольнасьці, і з гэтага моманту пачало існаваць Таварыства Езуса — ордэн езуітаў. Ігнацый Лаёла памёр у Рыме 31 ліпеня 1556 г. пасьля пятнаццаці гадоў плённага кіраваньня Таварыствам, якое зь цягам часу набыло надзвычай вялікае значэньне для ўсяго Касьцёла, заняўшы вядучыя пазыцыі ў навуцы, выхаваньні й місыянерскай дзейнасьці.

Узята з сайта https://catholic.by/

У Навумавічах ушанавалі памяць Мар’яны Бярнацкай і іншых мучанікаў ІІ Сусветнай вайны
https://grodnensis.by/nawiny/12612-u-navumavichakh-ushanavali-pamyats-mar-yany-byarnatskaj-i-inshykh-muchanika-ii-susvetnaj-vajny.html