و اینبار هم نشخوار فکری،
به وجاهت هرچه تمام تر در حال تراش و ثیقل دادن جسم و روح من است لحظه ای مجال نفس کشیدن نمی‌دهد ...

این طور که پیـداسـت الهـه‌ی غـٰم رو بیشـتر از مَـن لایـق عاشقـی و پـرستـش مـی‌دونـی عزیـز کـرده..؟!

یـه پـرستـشگـاه رو بـا معبـودش رهـا کــردی و خلـوت؛
پُـر از بـی کسـی هـای ناگفتـه..

تهـی و پـر از اجبـار هـای نـاخـواستـه از طـرد شدگـی
و غـرق در بـاور هـای انـکـار گـریـزی

کـه بُـنیـان مَـن رو بـه خـودش آغـشتـه کـرده ، از سـر آشـوب‌ِی ذهـن نـاآرومـت فـاصـله گـرفتـی

کـه بـودن مـن رو هـم در کنـارت ببینـی و حـالا تمـوم نبـودن هـام‌ رو بـه رخ میکشـی؟!

چـنـد بـار دیـدی بـرات بـودم عزیـز کـرده ، بهـم بـگـو
چـنـد بـار؟!  نـدیـدی  ، نـشنیـدی ؛ ...

کَـر شـده بـودی از صـدای مَـن و هـر چیـزی کـه متعـلق
بـه مـن بـود حتـٰی خـودت...!

ترس ، تردید، توهم
آرام آرام روحم را می‌تراشد و نقشی برجسته
می آفریند زیباست اما دردناک زیباست اما ترسناک

‌تـار هـای سفیـد و طـرد شـده از تیـرگی ، نشـانِ آشکـار از حـال او بـود ، هـمه او را طـرد کردنـد حتـیٰ سیـاهـی مطـلق ، کـه روزی پنـاهگـاه او بـود ، او بـی‌پنـاه تریـن بـود بـر روی کـره‌ای از جنـس خـاک و عـاری از احسـاس ، او تنـها بـود؛ بـی‌کـس تریـن تنـهای ؛ شهـر او بود ، او بـود کـه شکسـت امـا دم نـزد ، در امتـداد مـرزِ بـاور ها او تهـی شد از حسـی بـه نـام احسـاس..!

Telegram

attach 📎

ı?ı⏤Я устал больше , чем ты думаешь...╷