Пачытайце, там прынамсі пасты выходзяць

Ідзе пэдахвіл на вуліцы, бачыць вусьцішную аварыю: машына гарыць, шмат крыві. З машыны выходзіць маленькая дзяўчынка, цалкам згубленая, у сьлязох, не разумее, дзе яна й што рабіць. Пэдахвіл спытвае: “Што паздаралася?”

— У аварыі памёрлі мае маці й тата, я адзіная засталася, увогуле ня ведаю што рабіць, дапамажыце, калі ласка..!

— Расшпільвае джынсы Вой, ня твой, шаноўная, сёньня дзень.

Пачытайце, там прынамсі пасты выходзяць

Сядзяць 2 пасьпяховых у жыцьці чалавека ў каштоўным рэстаране. Грае спакойная музыка, адзін дапівае каньяк і кажа:
— Вось Міхалыч, мы з табою — пасьпяховыя людзі, Я — дырэктар буйнога заводу, Ты — міністар сельскае гаспадаркі. Мы заўжды ў кампаніі найвышэйшых пластоў грамадзтва, заўжды сур’ёзныя.. А часам хочацца проста ўзяць ды насраць наўпрост на гэты белы раяль!
— Не, Сьцяпаныч. Быдла, не зразумее!

Ябе адзін беларус другога, нагінаецца да яго вуха і гаворыць:
— Чуеш, мы заўтра на Палесьсе наступаем.
— Што, праўда?!
— Не, мне проста падабаецца калі ў цябе ачко сьціскаецца.